Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ачашлаҫҫӗ (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ялта ӑна пурте юратаҫҫӗ, ачашлаҫҫӗ, ялти чи хастар, ҫирӗп, тӗрӗс сывӑ пурнӑҫ сыхлавҫи, «пакунсӑр милиционер» тесе, унпа тяппине тытса калаҫакан та пур», — пӗлтерчӗ вӑл.

Куҫарса пулӑш

Трофим // Василий Сипет. Сипет В.Н. Калавсем. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2019. — 224 с. 96–116 с.

Ваҫук юлташӗсем те Кампура йыхӑраҫҫӗ, ачашлаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Кампур // Трубина Мархви. Трубина М. Ача чухнехи. Повесть. Калавсем. — Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1981. — 288 с. — 257–261 с.

Куҫӗсемпе ман чечексене ытамлаҫҫӗ, ачашлаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

I // Юлия Силэм. Силэм Ю. Юр ҫинчи кӑвайт: повесть. — Шупашкар: КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви. 1990 — 64 с.

Юратнӑ хӗрарӑмӗсен аллисем хӑйсен ҫӳҫ пурҫӑнӗпе унӑн пит ҫӑмартисене ачашлаҫҫӗ.

Руки любимых женщин провели по его щекам шелком волос.

II. Вӑрман мӗн калать // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

«Тӑванӗсем» ӑна мӗнпе май килнӗ ҫавӑнпа — ҫулҫисемпе — ачашлаҫҫӗ, чӑн-чӑн тӑванне курнӑн чӗриклете-чӗриклете юлаҫҫӗ.

«Братцы» величественно гладили ее чем могли — листьями — и родственно скрипели в ответ.

IV. Пӗр кун маларах // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Капернӑра арҫынсем тачка ура хырӑмӗллӗ, тӗреклӗ алӑллӑ, ҫуллӑ ӳтлӗ те мӑнтӑр, нӑкӑ хӗрарӑмсене кӑмӑллаҫҫӗ; кунта ҫурӑмран ал тупанӗпе лӑп-лӑп ҫапса, пасартилле тӗрткелешсе ачашлаҫҫӗ.

Капернцы обожали плотных, тяжелых женщин с масляной кожей толстых икр и могучих рук; здесь ухаживали, ляпая по спине ладонью и толкаясь, как на базаре.

IV. Пӗр кун маларах // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Буксен саралнӑ тӑррисем сулланаҫҫӗ, вӗсене тем пысӑкӑш курӑнман пӳрнесем ачашлаҫҫӗ тейӗн.

Рыжие верхушки буков качались, словно их ласкали огромные невидимые пальцы.

41 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Ашшӗ-амӑшӗн ашӑ ачашлӑхӗ Ача-пӑчана сайра йӑпатать, Вилсен ҫеҫ вӗсене — ачашлаҫҫӗ, Масар ҫине леҫнӗ чух — саваҫҫӗ…

Редко ласка отца-матери Дитя малое порадует, Их ласкают — только мертвеньких, Любят — по пути на кладбище…

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Хӗрачасем ӑна мӑйӗнчен ыталаҫҫӗ, питӗнчен ачашлаҫҫӗ:

Девочки обнимают его за шею, гладят по лицу:

55 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ҫавӑнпа ӗнтӗ ӳсентӑрансем хӑйсен симӗс тӗсӗпе пирӗн куҫа ачашлаҫҫӗ.

Оттого зелень так приятна для глаза.

VII // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Старикӗн пӳрнисем хӗвел ҫинче хура пекех туйӑнакан кӗрен мускат сапакӗсем тӑрӑх шӑваҫҫӗ, кӗрен-кӑвак, кӗл тӗслӗ пино-гри ҫырлисене пӗрин хыҫҫӑн тепӗрне тивсе тухаҫҫӗ, ҫутӑ хӗрлӗрех кӑвак мальбекпе пӗр ҫӗре чӑмӑртаннӑ хулӑн хупӑллӑ, хура-кӑвак тӗслӗ каберне ҫырлисене ачашлаҫҫӗ.

Пальцы старика скользили по светло-красным в тени гроздьям розового муската, на солнце кажущимся почти черными, перебирали мелкие розовато-серые, пепельные ягоды пино-гри, ласкали фиолетовый мальбек и черно-синие, толстокожие, похожие на четки, собранные в кулак, ягоды кабернэ.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

— Ытти упӑшкасене арӑмӗсем ачашлаҫҫӗ, — тенӗ вӑл ӑна, — эсӗ пур — ҫӗлен пек чӑшкӑратӑн.

— К другим мужьям жены ластятся, — говорил он ей, — а ты у меня одно — шипишь, как змея.

5. Тырӑпа тимӗр // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Тӳпе, уйӑх, сивӗ ҫутӑра йӑлтӑртатакан сивӗ юр, кӑшт ҫеҫ палӑракан уй-хир — ҫаксем пурте чуна темле ӗнтӗркеттереҫҫӗ, ачашлаҫҫӗ, канлӗх кӳреҫҫӗ.

И небо, и луна, и снег, блестевший в ее холодном свете, и поля, еле видимые вокруг, — все это почему-то убаюкивало.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Пур ҫавнашкал телейлӗ сӑн-питсем тӗнчере, вӗсем ҫине пӑхма пурне те кӑмӑллӑ, вӗсем ҫынна ӑшӑтаҫҫӗ е ачашлаҫҫӗ тейӗн.

Есть на свете такие счастливые лица: глядеть на них всякому любо, точно они греют вас или гладят.

II // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

Ҫамрӑк ҫынсем хӑйсен ҫамкисене ҫав тери тӑрӑшсах малалла тӑсса параҫҫӗ — хӗр хусканӑвӗсем (эпӗ ӑна айккинчен куратӑп) ҫав тери темле вӑйпа илӗртеҫҫӗ, хушаҫҫӗ, ачашлаҫҫӗ, мӑшкӑлласа кулаҫҫӗ те кӑмӑла килеҫҫӗ, — эпӗ тӗлӗннипе те киленнипе кӑшт ҫеҫ кӑшкӑрса ямарӑм; ҫав илемлӗ пӳрнесем ман ҫамкаран тата пӗр мана ҫеҫ ҫатлаттарнӑшӑн эпӗ ҫавӑнтах тӗнчере мӗн пуррине йӑлтах пама хатӗрччӗ!

Молодые люди так охотно подставляли свои лбы — а в движениях девушки (я ее видел сбоку) было что-то такое очаровательное, повелительное, ласкающее, насмешливое и милое, что я чуть не вскрикнул от удивления и удовольствия и, кажется, тут же бы отдал все на свете, чтобы только и меня эти прелестные пальчики хлопнули по лбу.

II // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Ачасем, тӗп шӑтӑк умӗнче мӗшӗлтетекен нимӗҫсем ҫинчен куҫ илмесӗр, асапланакан лашана ачашлаҫҫӗ.

Мальчики, не спуская глаз с немцев, копошившихся у главного входа, ласково поглаживали измученную лошадь.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Анчах ун пек ӗҫ кашниннех нумай мар-ҫке, ученӑй ӗҫӗн нумайрах пайӗ те — ахаль ӗҫ кӑна; ҫавӑнпа Вера Павловна хӑй вӑхӑчӗн 3/4 пайне упӑшки патӗнче ларса ирттерет, вӑхӑчӗ-вӑхӑчӗпе вӗсем пӗр-пӗрне ачашлаҫҫӗ те.

Но ведь таких работ у каждого мало, большая часть и ученой работы — чисто механическая; поэтому три четверти времени он видит подле себя жену, и порою они приласкают друг друга.

XX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех