Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

арӑмӗн (тĕпĕ: арӑм) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Арӑмӗн ӑшӑ, хускалми кӗлетки, тӑсӑлнӑскер, Тинг ытамӗнче сивӗнсех ҫитеймен виле ӳтӗн йывӑр пиҫӗлӗхӗпе ҫакӑнса тӑрать.

Теплое, неподвижное тело жены, вытянувшись, повисло в его объятиях с тяжелой гибкостью неостывшего трупа.

VI. Тинг Блюма хӑваласа ҫитет // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Анаталла лаша утса анатчӗ, ту ҫинчи ушкӑн Блюм куҫӗ умӗнче шайлӑн силленет-сулланать; Тингпа унӑн арӑмӗн пичӗ ҫине ҫӗрпе пӗлӗт пӗрлешнӗ тӗлте ирӗлсе хухакан хӗвелӗн каҫхи сӗвек пайӑркисем ӳкеҫҫӗ.

Под гору лошадь шла шагом; верховая группа мерно колыхалась на глазах Блюма; на лицо Тинга и его жены падали отлогие, вечерние лучи солнца, тающего на горизонте.

II. Йывӑҫсем ҫеҫкере // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Унӑн куҫӗсенче арӑмӗн куҫӗсем ҫухалмарӗҫ-ха, юн таппи вӑйсӑр, улшӑнчӑк, чӗри чӗнмест, сивӗ аллисем пӗр-пӗринпе тӗлсӗррӗн, чӗрӗ маррӑн тӗл пулчӗҫ.

В глазах его были глаза жены, пульс бился неровно и слабо, сердце молчало, холодные руки встречались одна с другой бесцельно и мертвенно.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 337–349 с.

Кӗҫех Жиль улттӑмӗш хутри йӳнӗ алӑк умӗнче арӑмӗн пӳлӗмӗнчен шаккарӗ.

Скоро Жиль стучал у бедных дверей на шестом этаже, в комнату жены.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 337–349 с.

Вӗсем ҫав ҫыннӑн, арӑмӗн, сӑн-сӑпачӗ те ҫавнашкалах иккенне ҫирӗплетеҫҫӗ, Рен вара ҫав сӑна маннӑ ӗнтӗ е манма пуҫланӑ.

Они будут твердить, что и наружность этого существа, жены, та же, какой Рен ее забыл или почти забыл.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 282–286 с.

— Ӑҫта халӗ эсир? — арӑмӗн канӑҫсӑр сассине илтсен йӗкӗлтевлӗн ыйтрӗ Ван-Конет.

— Где вы находитесь? — насмешливо спросил Ван-Конет, услышав ее тревожный голос.

XVI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Арӑмӗн ҫилленӗвӗпе инкекне вӑл шалтан хирӗҫленине ун ҫинчен, Ван-Конет ҫинчен ҫапла ҫулӑмлӑн пере-пере каланӑ тӗрӗслӗх ҫапса хуҫрӗ, кунашкаллине никам та хирӗҫлеймест ахӑр.

Его внутреннее сопротивление гневу и горю жены было сломлено этой так пылко брошенной правдой о себе, чему не может противостоять никто.

XVI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Пысӑк пуянлӑх пур ҫинчех хӗр ансатлӑха кӑмӑллать, пулас упӑшкине ҫакӑнпа вӗчӗрхентерет, — Ван-Конетӑн хӑйне илӗртекен ҫемьен финанс хӑватне пулас арӑмӗн кӗписен кашни хутламӗччӗ сӑнарлаттарас килет.

При всем богатстве своем девушка любила простоту, чем сильно раздражала жениха, желавшего, чтобы финансовое могущество семьи, лестное для него, отражалось каждой складкой платьев его невесты.

III сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Хӑпартланупа чӑркӑшлӑхӑн ҫакнашкал хутшӑнӑвне курса Гравелот ҫемҫен кулчӗ те шанӑҫпа хушса хучӗ: кӗпӗрнаттӑр ывӑлӗ хӑйӗн арӑмӗн чаплӑ енӗсене вӑл унпа, упӑшкипе, тата йытӑпа пӗрле уҫӑлса ҫӳренӗ хыҫҫӑн тивӗҫлипе хаклаятех.

Улыбнувшись такому смешению восторга и педантизма, Гравелот выразил надежду, что сын губернатора оценит достоинства своей жены после того, как она будет гулять с ним и собакой вместе.

I сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Шавлашу пуҫланса кайрӗ, вӗренекен ачасен речӗсем пӑтрашӑнса кайрӗҫ, тахӑшӗ пӗри патша арӑмӗн портретне булкӑпа шаплаттарчӗ, пӗрремӗш класра вӗрнекенсем айӑплассинчен хӑрамасӑрах шавлама май килчӗ тесе хавасланса, кушак аҫисем евӗрлӗ уласа, качакасем пек мекеклесе кӑшкӑраша пуҫларӗҫ.

Поднялся шум, ряды учащихся смешались, кто-то запустил булкой в портрет царицы, а первоклассники, обрадовавшись возможности безнаказанно пошуметь, дико завыли котами и заблеяли козами.

I сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Кӗлӗ хыҫҫӑн пурте патшапа патша арӑмӗн портречӗсем ҫакӑнса тӑракан сулахайри стена еннелле ҫавӑрӑнса таратчӗҫ.

После молитвы все поворачивались влево, где висели портреты царя и царицы.

III сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Вӑт халӗ эсир мана итлесе пӗтеретӗр те килӗре тулли ӗненӳпе таврӑнатӑр: Пенкаль ҫинчен юмах-халап шухӑшласа кӑларма та, Пенкаль вӑрманта суя укҫа ҫапать е вӑл хулара виҫӗ еркӗнпе асса пурӑнать тесе унӑн час ӗненекен, айван арӑмӗн кӑмӑлне пӑсма та кирлӗ пулман иккен…

Вот вы выслушаете меня и придете домой в полной уверенности, что совсем нечего было выдумывать о Пенкале легенды и расстраивать его глупую, еще доверчивую жену россказнями о том, что Пенкаль фабрикует в лесу фальшивые монеты или что он завел в городе трех любовниц…

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 360–374 с.

Брентган умӗнче, алӑкра, арӑмӗн куҫҫульпе тулнӑ куҫӗсем мӗлтлетрӗҫ; йывӑррӑн сывласа Брентган чӳрече умне пычӗ.

В дверях мелькнули перед ним ее полные слез глаза, и, тяжко вздыхая, Брентган подошел к окну.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 233–242 с.

Питне пушӑ вӗҫӗ перӗннӗн — арӑмӗн хумханӑвӗ упӑшкине те куҫрӗ.

И, как задевший по лицу конец бича, ее тревога передалась ему.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 233–242 с.

Вӑл — поэт, — хӑйӗн пуласлӑхне арӑмӗн еркӗнне вӗлернипе аркатнӑ.

Это был поэт, погубивший свою будущность убийством любовника жены.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 23–48 с.

Ҫакна евитленӗ те вӑл ачалла йӗрсе янӑ, вилнӗ арӑмӗн хӑлхинчен алкине кӑларса илнӗ; хӑй ӑнлантарнӑ тӑрӑх — асӑнмалӑх.

Сказав это, он зарыдал и вытащил серьгу из уха покойницы — на память, по его объяснению.

«Тӑватӑ ҫил» штурманӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 117–123 с.

Санӑн задача: Кӑтра Машук урлӑ — ӑна эпир халлӗхе юриех тӗкӗнмӗпӗр — хӑйӗн кил-ҫуртне, хуҫалӑхне пӑхса тӑмашкӑн Калюкова арӑмӗн шӑллӗне Ехреме шанма сӗнмелле.

Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

— Филимон Петрович, пӗлетӗр-и, Уравӑшра Калюков арӑмӗн ашшӗ-амӑшӗпе шӑллӗ Ефрем Крюков пурӑнаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Анчах, чӑн сӑмахӑн суйи ҫук, ялти шкул пуҫлӑхӗ, таса чунлӑ Ольга Матвеевна та, вунтӑххӑрмӗш ҫулта чипер арӑмӗн асамлӑ туртӑмне пула пуҫне ҫухатнӑ Веня та — унӑн ачисем.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Ашшӗ пӗр вӑхӑт ҫакӑнпа кӗрешсе пӑхрӗ, анчах парӑнчӗ-парӑнчех — ывӑлӗ пурӑнакан йӗркене мар, арӑмӗн кӑмӑлне.

Его отец некоторое время боролся с этим, но уступил — не принципу, а желанию жены.

II. Грэй // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех