Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

аннеҫӗм (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Аннеҫӗм, вӑхӑт ҫук халь!

— Времени мало!

Тӑванла // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Аннеҫӗм!

Куҫарса пулӑш

Кашук // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Аннеҫӗм, — терӗ вӑл пӗррехинче, — манӑн ҫав тери писателе курас килет!

— Как мне хочется увидеть живого писателя! — сказал он взволнованно.

«Аслати мӗнтен пулать?» // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Аннеҫӗм, хӗвелӗ епле ҫутатать!

— Мама дорогая, солнце-то как светит!

Уҫӑлса ҫӳреме тухсан // Василий Алагер. Герман, Ю. Феликс Дзержинский: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 66 с.

— Эп, аннеҫӗм, халь те тӑрӑшатӑп!..

— Я, мамынька, и то стараюсь!..

VII // Мирун Еник. Мамин-Сибиряк Д.Н. Тӑрантаракан тата ытти калавсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 48 с. — 3–18 с.

— Мана, аннеҫӗм, ӗҫлеме лайӑх халь!.. — мухтаннӑ Прошка, уяв кунӗсенче килне пырсан.

— Мне, мамынька, теперь хорошо робить! — хвастался Прошка, когда приходил на праздник в свою избушку.

VII // Мирун Еник. Мамин-Сибиряк Д.Н. Тӑрантаракан тата ытти калавсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 48 с. — 3–18 с.

Аннеҫӗм, мӗн тӑвас-ха пирӗн, пурнӑҫ ҫавӑн пек килсе тухрӗ пулсан? — хуравланӑ ӑна хӑш чух Федорка, амӑшӗ нӑйкӑшни ун чунне хытӑ ыраттарнӑ.

— Маменька, что же нам делать, ежели уж так довелось? — отвечала иногда Федорка, которой нытье матери было хуже ножа.

IV // Мирун Еник. Мамин-Сибиряк Д.Н. Тӑрантаракан тата ытти калавсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 48 с. — 3–18 с.

Аннеҫӗм, мана пит кирлӗ пуль… тарҫӑ мар-ҫке эпӗ… — пуҫлать ӳпкелешме Федорка, каска пукан ҫинчен анса.

— Маменька, что же я-то далась, каторжная, что ли? — начинала жаловаться Федорка, слезая с приступка.

I // Мирун Еник. Мамин-Сибиряк Д.Н. Тӑрантаракан тата ытти калавсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 48 с. — 3–18 с.

Аннеҫӗм, питӗ интереслӗ.

Мамочка, как интересно!

Акӑ Ҫӗнӗ Ҫулти каникул та ҫитрӗ // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

Аннеҫӗм! — тет Маруся.

— Мамочка! — говорит Маруся.

Маруся пӗрремӗш хут дежурнӑй пулни // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

Аннеҫӗм, лар! — тет вӑл.

— Мамочка, сядь! — просит она.

Маруся кукамӑшне итлемест // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

Ахальтен-им шкулта стена хаҫачӗ валли сӑвӑ ҫырма хушсан, ман пуҫра ҫуралнӑ пӗрремӗш йӗркесем те сана халалланисемччӗ, аннеҫӗм!

Куҫарса пулӑш

Аннепех пурнӑҫ лайӑхчӗ // Валентина Элиме. Килти архив

Тата мӗнле пурӑнӑпӑр эпир сансӑр, аннеҫӗм!

Куҫарса пулӑш

Аннепех пурнӑҫ лайӑхчӗ // Валентина Элиме. Килти архив

— Вӑт епле иккен эсӗ, аннеҫӗм! — терӗ те Данел хӑйне аялта, чул муклашкисем патӗнче кӗтсе тӑракан шӳррисен ҫынни патне анма пуҫларӗ.

— Вот ты какая у меня! — сказал Данел и стал спускаться к тому белому, что ждал его у камней.

Паттӑр партизан // Николай Иванов. Тихонов Н.С. Паттӑр партизан: калавсем; вырӑсларан Н. Иванов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 47 с.

Ывӑнатӑн пуль, аннеҫӗм, яра куна вӗт ҫапӑҫатпӑр.

Ты устала, наверно, матушка, сражаемся ведь целый день…

Паттӑр партизан // Николай Иванов. Тихонов Н.С. Паттӑр партизан: калавсем; вырӑсларан Н. Иванов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 47 с.

— Пӗтрӗ аннеҫӗм!

— Кончена матушка!

XIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Хӑҫан пиҫсе ҫитетӗн-ха эсӗ, аннеҫӗм? — тесе калаҫрӗ вӑл ҫӗрпе.

Да когда же ты, матушка, поспеешь? — разговаривал он с землей.

Прицепщик Терентий Петрович // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 109–130 с.

— Итле-ха, аннеҫӗм, эпир алӑка ҫӗмӗрместпӗр, эсӗ хӑвах уҫатӑн.

— Слушай, мать, мы не собираемся ломать двери, ты сама нам откроешь.

25 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Аннеҫӗм, эсӗ сербка-ҫке!

— Мать, ты же сербка!

25 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

— Мӗнле пӗлтӗн-ха эс мана, аннеҫӗм?

— Как же это вы меня узнали, мамо?

11 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех