Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

аманнисен (тĕпĕ: аман) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вут-ҫулӑм айӗнче аманнисен суранӗсене ҫыхнӑ, ҫав хушӑрах тӑшмансене пӑшалпа пеме те ӗлкӗрнӗ.

Куҫарса пулӑш

Чӑвашсен юратнӑ писателӗ // Арсений Изоркин. «Тӑван Атӑл». — 1974, 1№ — 79–80 с.

Ятламас аманнисен урапи ҫинчех выртса пычӗ.

Куҫарса пулӑш

4. Вӑрҫӑ йӗрӗпе // Куҫма Турхан. Турхан К. С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: Истори романӗ. Иккӗмӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 559 с.

Йывӑр аманнисен канмалла тесе Григорьева палатӑран тухма хушрӗҫ.

Григорьеву сказали, что раненым нужен покой, и выпроводили из палаты.

V // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Йывӑр аманнисен уйрӑмӗнче Григорьева сестра чарчӗ.

В отделении для тяжелораненых Григорьева остановила медсестра:

V // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Аманнисен шутӗнче ирхине хӑй вӑрман хӗрринче тӗл пулнӑ салтака шырарӗ те — тупаймарӗ.

Среди раненых Григорьев решил поискать того беднягу, что повстречался ему на опушке леса.

V // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Аманнисен шучӗ, паллах, темиҫе хут нумайланать.

Куҫарса пулӑш

3 // Петр Осипов. Осипов П.Н. Пиччӗшӗпе шӑллӗ: роман. Шупашкар: Чӑваш чӗнеке издательстви, 1977. — 352 с.

Ялта унта та кунта ҫутӑ ҫунать, кӑшкӑрашу, ҫӑлӑнса килсе ҫитнӗ аманнисен йынӑшӑвӗ, хӗрарӑмсем хӑраса ҫухӑрашни, йывӑррӑн тӗпӗртетсе чупни илтӗнеҫҫӗ.

В деревне загорелись огни, слышались крики, стоны пришедших раненых, жалобные вопли женщин, тяжелый топот бегущих.

XI. Вӗлерме хӑтланни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

— Кунтан виҫӗ ҫухрӑмра разъезд пур, аманнисен эшелонӗ унта тӑрать! — хыҫалтан кӑшкӑрса пӗлтерчӗҫ ӑна юлташӗсем.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Нимӗҫсемпе тата бандит-сутӑнчӑксемпе тытӑҫусем тӑтӑшах пула-пула иртме тытӑнчӗҫ, аманнисен хисепӗ ӳссех пыратчӗ.

Схватки с немцами и бандитами-предателями участились; количество раненых увеличилось.

Суя хуҫасемпе чӑн-чӑн хуҫасем // Уйӑп Мишши. Медведев Д.Н. Ровно патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 246 с.

Кил-йыш ҫинчен ыйтса пӗлме палланӑ ҫынсене шыраса, вӑл йывӑҫ перрон тӑрӑх упаленсе ҫӳренӗ, анчах таврара аманнисен туйисем шакӑлтатнӑ та, ют ҫынсен хаяр сӑнӗсем ҫеҫ вӗлтлетсе иртнӗ.

Он ползал по деревянному перрону, разыскивая знакомых, чтобы расспросить о семье, но вокруг сухо стучали костыли раненых, мелькали чужие, озлобленные лица.

2 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Йевта ракине хӑй валли илменччӗ; вӑл ӑна аманнисен суранӗсем ыратнине лӑплантарма илнӗччӗ.

А ракию Евта взял не для себя, а для раненых, чтобы успокоить их боли.

40 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Аманнисен ҫӑварта икӗ кун ӗнтӗ пӗр тӗпренчӗк те пулман.

У раненых уже два дня маковой росинки во рту не было.

14 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Колонна шавӗ витӗр аманнисен наҫилккисене йӑтакансене чӗне-чӗне илни, вӗсене шутлани илтӗнсе каять.

До Павле доносился шум шагов, голоса, выкликавшие смену к носилкам и отсчитывавшие людей.

8 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Уйӑх ҫутинче йӑлтӑртатакан заступсем аманнисен ури айнех ӳкнӗ.

Сверкнув при луне своими отполированными частым употреблением лезвиями, заступы с грохотом упали под ноги раненым.

Салтак вилтӑпри // Георгий Ефимов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 198–210 с.

Гросслазаретӑн администрацийӗ хӑйӗн нумай йышлӑ пӗлтерекенӗсенчен, аманнисен ҫӗнӗ ушкӑнӗ хӑйпе пӗрле пӑлхав шухӑшне илсе килнине пӗлнӗ пулас.

Возможно, администрация гросслазарета через своих многочисленных осведомителей узнала, что новая партия раненых принесла с собою идею бунта.

Салтак вилтӑпри // Георгий Ефимов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 198–210 с.

Юрие вӑл хӑй ӑна Ҫӗпӗр госпиталӗсенче шырани ҫинчен, аманнисен ҫӗнӗ ушкӑнӗ килмессерен ҫӳлти хутри пӳлӗмрен чупа-чупа анни ҫинчен калӗ.

Расскажет, как искала… его по сибирским госпиталям, как бегала вниз всякий раз, когда прибывала с фронта новая партия.

II // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Шура ӑна Минскран килекен ҫырусенче кӗтетчӗ, вӑл пур — кунтах, ҫумрах, ҫарӑн полевой госпиталӗнче, янах шӑмминчен аманнисен тӑххӑрмӗш палатинче пулнӑ иккен.

Шура ждала его в письмах из Минска, а оно было уже тут, под боком, в ее полевом армейском госпитале, в девятой палате челюстников!

I // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Контузи пулнӑ темӗнле сержант хӑй тавра ҫӑмӑл аманнисен ушкӑнне пухнӑ та хӑй дот айне епле взрывчатка хуни ҫинчен тата аяккалла шуса кайма ӗлкӗрейменни пирки, хӑй анраса кайни ҫинчен тытӑнчӑклӑ сасӑпа питӗ хыттӑн каласа парать.

Какой-то контуженный сержант, собрав возле себя группу легко раненных, заикаясь, громко рассказывал, как он подложил взрывчатку под дот и как ею же его оглушило, потому что не успел далеко отползти.

X // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Унта вилнисемпе аманнисен йышӗ темӗн чухлӗ пулнӑ.

Ее потери были страшны.

X сыпӑк // Андрей Краснов. Катаев В.П. Эпӗ — ӗҫхалӑх ывӑлӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 112 с.

Аманнисен суранӗсене пӑхма лайӑхрах пултӑр тесе, фельдшерсем вӗсен умӗнче ҫурта тытса тӑраҫҫӗ, салху сӑн-питлӗ докторсем вара, ҫанӑсене тавӑрнӑскерсем, аманнӑ ҫын умне чӗркуҫленеҫҫӗ те, пульӑпа суранланнӑ вырӑнсене пӳрнисене чикеҫҫӗ, хыпашласа пӑхаҫҫӗ, асапланаканнисем темӗн пек йынӑшса йӑлӑнсан та уяса тӑмаҫҫӗ вӗсем, сусӑрланнӑ е хуҫӑлнӑ пирки ҫакӑнса тӑракан ал-урасене тепӗр май ҫавӑра-ҫавӑра пӑхаҫҫӗ.

Доктора, с мрачными лицами и засученными рукавами, стоя на коленях перед ранеными, около которых фельдшера держали свечи, всовывали пальцы в пульные раны, ощупывая их, и переворачивали отбитые висевшие члены, несмотря на ужасные стоны и мольбы страдальцев.

8 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех