Шырав

Шырав ĕçĕ:

Чӗрӗлӗх сăмах пирĕн базăра пур.

Чӗрӗлӗх (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Атӑл-атте вара пӗтӗм ҫӗршыва чӗрӗлӗх кӳрсе тӑрать…
Куҫарса пулӑш

Автор ҫинчен // Геннадий Хлебников. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 459–463 с.

— О, парсамӑр мана виски! — ҫӗкленсе тата аллине кӑкӑрӗ ҫумне тытса йӑлӑнсах ыйтрӗ Джесси, — эпӗ виски ӗҫмӗп, анчах вӑл чӗрӗлӗх кӗртет тенине вуланӑ.
— О, дайте мне виски! — взмолилась Джесси, приподнявшись и прикладывая руку к груди, — я не пила виски, но я читала, что оно освежает.

XX сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Пӗр-пӗрне чӗпӗткелеме тытӑнсан ҫак чӗрӗлӗх чӑнланчӗ.
Оно стало более естественным, когда начались колкости.

IX сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Эпӗ шала кӗтӗм те чӗтресе тӑпах чарӑнтӑм: пӗчӗк ҫӗлен салона чӗрӗлӗх кӗртсе, хӑйӗн тӗлӗнтермӗш тата хитре-тискер пурнӑҫне кӑтартса коридор кӗтеснелле кавир тӑрах шуса ҫухалчӗ.
Я сошел внутрь и вздрогнул, потому что маленькая змея, единственно оживляя салон, явила мне свою причудливую и красиво-зловещую жизнь, скользнув по ковру за угол коридора.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Пӗр сыпкӑм шывччӗ, чӗрӗлӗх шывӗ, пӗр сыпкӑм…
Куҫарса пулӑш

XI // Юлия Силэм. Силэм Ю. Юр ҫинчи кӑвайт: повесть. — Шупашкар: КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви. 1990 — 64 с.

«Эверкки, чӗрӗлӗх кӳтӗн эсӗ манӑн пурнӑҫа, куҫӑма уҫрӑн, — пӗчченех пулин те, питне ывӑҫ тупанӗпе хупласа хашлатса сывларӗ Илемпи.
Куҫарса пулӑш

VII // Юлия Силэм. Силэм Ю. Юр ҫинчи кӑвайт: повесть. — Шупашкар: КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви. 1990 — 64 с.

Чӗрӗлӗх шывӗ…
Куҫарса пулӑш

III // Юлия Силэм. Силэм Ю. Юр ҫинчи кӑвайт: повесть. — Шупашкар: КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви. 1990 — 64 с.

Нимӗн те калаймӑн — ҫутҫанталӑк саккунӗ, чӗрӗлӗх туртӑмӗ!
Куҫарса пулӑш

III // Юлия Силэм. Силэм Ю. Юр ҫинчи кӑвайт: повесть. — Шупашкар: КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви. 1990 — 64 с.

Куҫӗсенче — лӑпкӑ чӗрӗлӗх, сӑн-пичӗн йӗрӗсем, кӳлепи тата мӗн пур куҫӑмӗ-хусканӑвӗ тивӗҫлӗхпе палӑрса тӑраҫҫӗ; тивӗҫлӗхӗ характерӗн хӑнӑхнӑ вӑйӑмӗ мар, шалти лӑпкӑлӑх сӑнарланӑвӗ ахӑр.
В его глазах была спокойная живость, черты лица, фигура и все движения отличались достоинством, являющимся, скорее, отражением внутреннего спокойствия, чем привычным усилием характера.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Анчах ӑна хӳтте илнӗ океанӑн ҫак кӗтесӗ ытарайми, ҫавӑнпа та телейлӗскер патне кӗҫех уҫӑ чӗрӗлӗх кӑмӑл-туйӑмӗ анчӗ.
Однако уголок океана, приютивший его, был так прелестен, что к несчастному немедленно снизошло настроение ясной живости.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 285–292 с.

Ӑна тӑван ҫӗр-шывӗ йыхӑрать, ылханлӑ вырӑнтан ҫӑлӑнса тухас килни шухӑшне чӗрӗлӗх кӗртет.
Родина манила его, возможность выбраться из проклятых мест оживляла мысли.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 177–180 с.

Унӑн ҫак юратӑвӗ — вӗрентсе ӳстернипе тата шӑпа пӳрнипе — чунӗнче ҫирӗпленсе ларнӑ туртӑмӗсене чӗрӗлӗх кӳрекен пӗртен пӗр вӑй темелле: туртӑмӗсем вара пурӑнмаҫҫӗ ӗнтӗ, кӑмӑлне нимӗн тума та хистеме пӗлмесӗр аран-аран ҫеҫ куҫкалаҫҫӗ.
Эта любовь была, надо полагать, единственным клапаном тех ее склонностей, захлороформированных воспитанием и судьбой, которые уже не живут, но смутно бродят, оставляя волю бездейственной.

II. Грэй // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Юлашкинчен тата, нӳрӗ ҫапнипе хутланкаласа шухӑшларӗ Зиновьев, вӗсем интеллигентсен пӗчӗк ушкӑнӗ кӑна-ҫке-ха, йӗри-тавралла вара ҫӑткӑн хутор хуҫисемпе те выҫӑ куҫлӑ усламҫӑсемпе, ӳсӗр мастеровойсемпе те катӑк ӑслӑ тӗшмӗш ҫынсемпе, Иван Ивановичсемпе те Иван Никифоровичсемпе, асамлӑ турӑшсемпе те чӗрӗлӗх хӑвачӗ паракан хӗрессемпе тулса ларнӑ вӗҫсӗр-хӗрсӗр Россия тӑсӑлать.
В конце концов, размышлял Зиновьев, поеживаясь от сырости, ведь они-то всего-навсего кучка интеллигентов, а кругом простирается бескрайняя Россия, полная жадных хуторян и корыстолюбивых лавочников, пьяных мастеровых и юродивых богомольцев, Иванов Ивановичей и Иванов Никифоровичей, чудотворных икон и животворящих крестов.

3 // Аркадий Малов. Казакевич Э.Г. Кӑвак тетрадь: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 158 с.

Вӑл ӑна-кӑна шухӑшласа тӑмасӑрах тӑмана патне чӗрӗлӗх шывӗ ӗҫме сиккелесе пыра пуҫларӗ.
Недолго думая она поскакала к филину пить живую воду.

Кушак пуҫла тӑманапа саранча ҫинчен // Макар Хури. Инди юмахӗсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 102 с.

Манӑн чӗрӗлӗх шывӗ тултарнӑ савӑт пур, ӑна мана хамӑн турӑ — ҫӗрле ҫӳрекен кайӑксен турри парнелесе панӑ.
У меня есть склянка с живой водой, мне ее подарил мой бог — бог ночных птиц.

Патша, ырӑ кӑмӑллӑ, ӑслӑ тӑрна канашне итлесе, чӗрӗлӗх шывне ӗҫме килӗшмерӗ.
Похвалил царь честного провидца и не стал пить живую воду.

Сулайман патшапа нумай пӗлекен тӑрна ҫинчен // Макар Хури. Инди юмахӗсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 102 с.

— Эсӗ ҫав чӗрӗлӗх шывне ху пӗчченех ӗҫесшӗн-и е хӑвӑн тусусемпе юлташусене те ӗҫтересшӗн-и? — ыйтрӗ тӑрна Сулайманран ҫакна хирӗҫ.
И вот журавль спросил Сулаймана: — Ты будешь пить живую воду один или напоишь ею и всех своих друзей и помощников?

Вара ӑна чӗрӗлӗх шывӗ ҫинчен каласа пачӗ — Юрать-ши ӑна ӗҫме? — ыйтрӗ вӑл.
— Потом рассказал журавлю о живой воде и спросил: — Следует ли ее пить?

Пӗр сӑмахпа каласан, пурте ҫав чӗрӗлӗх шывне Сулайманӑн ӗҫме кирли ҫинчен калаҫса килӗшрӗҫ.
Словом, все сошлись на том, что царю Сулайману следует выпить чашу живой воды.

Патша вӗсене чӗрӗлӗх шывӗ тултарнӑ чашӑк ҫинчен каласа парать.
Царь рассказал им про чашу с живой водой.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика