Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Уруна (тĕпĕ: ура) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Уруна кӑтарт…

— Покажи ноги…

Сентябрӗн пӗрремӗшӗ // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Уруна, — терӗ вӑл, — пӑлтӑрта сӑтӑрас пулать.

— Ноги, — сказала она, — надо вытерять в сенях.

Ҫу иртрӗ // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

— Ҫакна тӑхӑн, ак кунта уруна сӑтӑр.

— Вот это надень, а тут вот ноги протри.

Чижикпа Машка // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Сыр та уруна йӑпар-япар — ӑҫтан килнӗ ҫавӑнталла тух та таплаттар.

Обувайся давай — и иди туда, откуда пришёл

1 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Ӑшӑрах тумлан, уруна йӗпетесрен уйрӑмах асӑрхан.

Да оденься получше, главное — не промочи ноги.

Кӑвайтсем // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Мотор ӗҫлеме тытӑнсан, уруна сулахай педаль ҫине ларт, моторне пӗтӗмпех включить ту та самолёта ҫиле хирӗҫ ҫавӑр.

Поставь ногу на левую педаль, когда мотор заработает, дай полный газ и развернись против ветра.

Юлашки дюйм // Тӑван Атӑл. Джеймс Олдридж. Юлашки дюйм. — Тӑван Атӑл, 1961, 6№, 79–89 с.

Кушака ҫури ҫуланӑн, Йыт ҫури хӑй амӑшпе йӑпӑлтатнӑ пек, вӑл санӑн аллуна та чӗлхипе, уруна та йӑпӑшт! ҫеҫ ҫуласа илет, кулать, пилӗкрен, тата кӑшт ҫеҫ аялтан та вӑл ҫулать.

Лижет ногу, лижет руку, лижет в пояс, лижет ниже,- как кутенок лижет суку, как котенок кошку лижет.

Йӑпӑлти // Николай Евстафьев. Маяковский В.В. Пӗтӗм сасӑпа: сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 158 с. — 73–77 с.

Уруна хуҫать-ха вӑл санӑнне… — терӗ Сашӑна Ҫеруш, малалла мӗн пуласси ҫинчен шухӑшласа.

— Накостыляет он тебе… — пророчил Саше Серега думая о предстоящем.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Пӗлнӗ пул: хӗл кунӗнче уруна тӑсӑн, ҫу кунӗнче шӑмму витӗр тилпӗрен шӑтса тухӗ…

Так и знай: этой зимой ноги протянешь, а к лету сквозь твои косточки и крапива прорастет!

XVII. Тунсӑхланӑ ҫуртра // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Анчах ҫав ӑсатма килекен Вьетнам ҫынни слон ҫинче ахальтен лармасть-мӗн: вӑл Бак Запа мӑйӗнчен ыталаса илчӗ те ӑна аллипе ачашласа шӑлса: — Уруна ҫӗкле-ха! — теме пуҫларӗ.

Но не зря на спине слона сидел вьетнамец-сопровождающий: он обнял шею Бак Запа и, ласково гладя его, стал упрашивать поднять ногу.

Пассажирсене ҫырана антараҫҫӗ // Феодосия Ишетер. Баруздин С. А. Равипе Шаши: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 44 с.

— Йӗпе вырӑнсенче ан ҫӳре, Сева, уруна йӗпетӗн те чирлӗн, санпа пӗрле аннӳ пулмасть, — ӑшшӑн кулкаласа каларӗ амӑшӗ, унтан вара ывӑлӗн кӑвак куҫӗсем ҫине пӑшӑрханса пӑхрӗ те: — Тен… Санӑн каймалла мар, Севочка? Таврӑнма та вӑхӑт иртмен-ха… — терӗ.

И по сырым местам не лазь, Сева, а то промочишь ноги и заболеешь, а мамы там не будет с тобой, — улыбнулась она и вдруг тревожно поглядела в синие глаза сына: — А может… не ехать тебе, Севочка? Еще не поздно…

39 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

— Эсӗ уруна часрах пар…

— А ты давай скорее ногу…

XX // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Уруна салт та ваткӑллӑ тумтире хыв.

— Разувайся да скидывай ватник.

5 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Манӑн ача урасӑр юлсан — эсӗ ӑна хӑвӑн уруна лартӑн-и?

Обезножит мой малый — ты ему свою ногу приставишь?

6. Иртен те ир пулаканни // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Эпӗ ӑна: «Эсӗ уруна тӑлапа чӗрке те ҫӑпата сыр, вара аван пулать!» — тетӗп.

Я ему говорю: «А ты накрути онучи да надень лапоточки, вот и ладно будет!»

7. Пинтен те хаклӑрах // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Унччен амӑшӗ хохола — Андрей Онисимович текенччӗ, анчах паян, хӑй сисмесӗрех: — Сирӗн, Андрюша, аттуна юсаттарас пулать, — капла эсир уруна шӑнтса пӑсма пултаратӑр! — терӗ.

Раньше мать называла хохла Андрей Онисимович, а сегодня, не замечая, сказала ему: — Вам, Андрюша, сапоги-то починить надо бы, — так вы ноги простудите!

VIII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

— Эсӗ уруна хуҫнӑ-и? — терӗ Таня, хӑраса ӳксе.

— Ты сломал себе ногу? — сказала Таня в страхе.

XV // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

— Эсӗ ӳксе уруна шӑйӑрттарнӑ-им?

— Ты ушибся?

XV // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Урӑх нимех те тумалли юлмасть: вӗрен пусмана шӑллӑ хӳме ҫине ывӑтатӑн та хӳме тавра чавнӑ шӑтӑка шуса анатӑн, уруна хуҫатӑн, мӗншӗн тесен пусми кӗске, — ҫӗре вуникӗ фут ҫитеймест — унта сана лашасемпе кӗтсе тӑраҫҫӗ ӗнтӗ, шанчӑклӑ вассалусем, сана йӑтса илсе йӗнер урлӑ вырттараҫҫӗ те тӑван Лангедокна е Наваррӑна е ӑҫта та пулин урӑх ҫӗре илсе каяҫҫӗ.

Больше и делать почти нечего: закинешь веревочную лестницу на зубчатую стену, соскользнешь в ров, сломаешь себе ногу, потому что лестница коротка — целых девятнадцати футов не хватает, — а там уж тебя ждут лошади, и верные слуги хватают тебя, кладут поперек седла и везут в твой родной Лангедок, или в Наварру, или еще куда-нибудь.

Вӑтӑр пиллӗкмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Вӑрансан куратӑп — эсӗ кунта, чӗрӗ, сывӑ, савӑннипе эпӗ чутах йӗрсе ямарӑм, сан умӑнта чӗркуҫленсе уруна чуптума та хатӗрччӗ.

А когда я проснулся и увидел, что ты опять тут, живой и здоровый, я так обрадовался, что чуть не заплакал, готов был стать на колени и ноги тебе целовать.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех