Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Петрона (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Петрона ачаранпа пӑхса ӳстернӗ завод хӑҫан та пулин ӑна туртса илетех, унтан каллех нимӗн хавассӑр та кичем кунсем пӗр-пӗринпе салхуллӑн ылмашӑна пуҫлаҫҫӗ.

Завод, вскормивший Петра, рано или поздно, а отымет его, и снова черной чередой заковыляют безрадостные, одичалые дни.

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Петрона вӑл ҫӗнӗ хыпарпа хапха умӗнче кӗтсе илчӗ:

Петра встретил у ворот новостью:

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Карчӑкӗ Петрона сӑвӑр ҫуне, ҫуркунне ман уйӑхӗнчи ҫеҫкере чух пухнӑ сиплӗ курӑксен йӳҫек шывне ӗҫтерсе пурӑнчӗ.

Старуха поила Петра сурчиным жиром, настоем целебных трав, снятых весною, в майском цвету.

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Хӑй ҫӗнӗ Петрона чунтан ытараймасӑр юратма тытӑннине, малтанхин, тӑван ывӑлӗн, сӑнарӗ, анакан хӗвелӗн чӳрече кантӑкӗ ҫине ӳкнӗ ҫути евӗр тӗтреленсе те тӗксӗмленсе пынине Кавӗрле мучи кунсерен сехӗрленсе туйрӗ.

С каждым днем с ужасом чувствовал Гаврила, что кровно привязывается к новому Петру, а образ первого, родного, меркнет, тускнеет, как отблеск заходящего солнца на слюдовом оконце хаты.

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Унӑн карчӑкӗ кашни кун, чӑлӑм куҫ хупмасӑр ирттернӗ кашни каҫ кравать патӗнче типсе, сӑнран кайса пычӗ, пӗркеленчӗк пичӗ тӑрӑх куҫҫуль тумламӗсем шӑпӑртата-шӑпӑртата анчӗҫ; ҫакна курсах, асӑрхасах тӑчӗ Кавӗрле мучи, курчӗ те — карчӑкӗ вӑрҫӑра вилнӗ ывӑлне, Петрона, юратни уншӑн хуйхӑрса пӗтермесӗрех ҫак ним хускалми выртакан, вилӗм ыталаса чуп тунӑ ют йӗкӗт ҫине ҫулӑм пек сиксе ӳкнине ӑнланчӗ, ӑна чунӗ-чӗрипе туйрӗ.

Видел Гаврила, как с каждым днем, с каждой бессонной ночью бледнеет и сохнет возле кровати старуха, примечал и слезы на щеках ее, вспаханных морщинами, и понял, вернее — почуял сердцем, что невыплаканная любовь ее к Петру, покойному сыну, пожаром перекинулась вот на этого недвижного, смертью зацелованного, чьего-то чужого сына…

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

— Касса пӑрахнӑ вара Петрона… вилмеллех…

— Срубили Петра… насмерть…

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Ӑна, сирӗн Петрона, сотня командирӗ разъезда кӑларса ячӗ…

Назначает его, Петра вашего, командир сотни в разъезд…

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

— Пирӗн Петрона

— Петра нашего…

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Казаксем тинӗс хӗрринчен те, тинӗс леш енчен те таврӑнкаларӗҫ, анчах нихӑшӗ те вӗсенчен Петрона курни пулмарӗ.

Приходили казаки от моря и из-за моря, но никто из них не видал Петра.

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Кунта акӑ Кавӗрле мучи хӗрлисем пирки хӑйӗн, ватӑ ҫыннӑн, курайманлӑхне, тахҫан ӗлӗк шурӑ ҫӳҫлӗ ывӑлне Петрона савса ачашланӑ пекех, чӗринче вӑрттӑн эпеклесе пурӑнчӗ.

А в станице дед Гаврила на москалей на красных вынашивал, кохал, нянчил — как Петра, белоголового сынишку, когда-то — ненависть стариковскую глухую.

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Макитрючиха пуленке ярса тытрӗ те Петрона пуҫӗнчен ҫапрӗ.

Макитрючка схватила шкворень и ударила Петро по голове.

43 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Эпӗ вӑл Петрона йытта вӗлернӗ пек вӗлернӗ пулӑттӑм!

— Я бы этого Петро убил, как собаку!

39 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Эпир Петрона Леонтий пӳрчӗ патӗнче куртӑмӑр!

— А мы Петро видели около Леонтьевой хаты!

39 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Вӑл вара Василие, Петрона, Настьӑна хӑранипе алчӑраса кайнӑ куҫсемпе ҫаврӑнса пӑхрӗ.

Расширенными, испуганными глазами она оглянулась на Настасью, Василия, Петра.

6. Виҫҫӗмӗш хӑвӑртлӑхпа // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

— Эпир Петрона кӳрентерме памастпӑр.

— Мы Петро не дадим в обиду.

5. Тырӑпа тимӗр // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Хӑвӑрт ӗҫлеме услови туса пар пире! — хушрӗ вӑл Петрона.

Обеспечь нам условия для скоростного! — скомандовала она Петру.

7. Тырӑ пулчӗ // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Ҫак вӑхӑтра пӳлӗме Фроська чупса кӗчӗ, Ксенофонтовнӑн тӗп пуянлӑхӗ усранакан пӳлӗме кӗрсе кайрӗ, унтан, касса хатӗрлесе хунӑ пысӑк кантӑксене ҫӗклесе тухса, вӗсене Петрона тыттарма пуҫларӗ.

В этот момент в комнату ворвалась Фроська, молча проследовала в чулан, где хранились главные сокровища Ксенофонтовны, стала вытаскивать оттуда одно за другим большие нерезанные стекла и передавать их Петру.

1. «Пирӗн колхозшӑн чи кирли» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Пысӑк ӗҫ пур, — шавланӑ хушӑра Петрона куҫ хӗссе илчӗ Фроська.

Важное дело есть, — мигнула Фроська Петру под шумок.

1. «Пирӗн колхозшӑн чи кирли» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Валентина, Лена, Алеша, Василиса, Любава, Татьяна, Авдотья заместителе Сережа Сергеев, колхозри ытти Сережӑсенчен уйӑрма «Сережа- сержант» тесе ят панӑскер, Василиса патӗнче кухньӑри сӗтел хушшинче чылайччен ларчӗҫ, вӗсем пурте Авдотьйӑпа Ксюшӑна лӑплантарма тӑрӑшрӗҫ, Сережа Ксюшӑна аллинчен ыттисем сисмелле мар тытрӗ те Петрона ятлатӑп тесе пӑшӑлтатса сӑмах пачӗ.

Валентина, Алеша, Лена, Василиса, Любава, Татьяна и Авдотьин заместитель Сережа Сергеев, прозванный в отличие от других колхозных Сереж Сережей-сержантом, допоздна сидели за столом в кухне у Василисы и всё пытались успокоить Авдотью и Ксюшу, Сережа незаметно для других держал Ксюшу за руку и топотом обещал ей приструнить Петра.

1. «Пирӗн колхозшӑн чи кирли» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Вӑл мӗнле тумаллине Петрона кӑтартрӗ.

Он показал Петру, как надо сделать.

7. Пинтен те хаклӑрах // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех