Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Нюй (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Нюй Гэнь, эс Ван Шэн патне чуп та тӑватӑ шэн шур пӑрҫа виҫсе пама тата лашана тӑрантарма хуш.

А ты, Нюй-гэн, скажи Ван-Шэну — пусть засыплет коню шэна четыре белых бобов.

III // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 90–106 стр.

Стена ҫумӗнче выртакан тирӗнчен касса илем те кун ҫине ҫӗлесе ҫыпӑҫтарам, — терӗ Нюй Синь, пӳлӗме кӗме хатӗрленсе.

сказала Нюй-синь, направляясь в спальню, — я отрежу немножко от лап, которые ближе к стене, и поставлю заплатки.

III // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 90–106 стр.

— Вӑхӑт-вӑхӑтпа эсир чӑн-чӑн художник пекех туйӑнатӑр, — асӑрхаттарчӗ Нюй Синь.

— Иногда вы даже кажетесь художником, — сказала Нюй-синь.

III // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 90–106 стр.

— Ҫук, ку, паллах, апла мар, — терӗ Нюй И, — хӑшпӗрисем халӗ те боецах теҫҫӗ-ха-сана.

— Дело, конечно, не в этом, — сказала Нюй-и, — многие по-прежнему называют вас воином.

III // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 90–106 стр.

Нюй Ипе Нюй Гэнь стена ҫумӗнче ҫакӑнса тӑракан ухӑсенчен чи пысӑккине суйласа илчӗҫ те, тусанне шӑлкаласа, виҫӗ вӑрӑм йӗппе пӗрле хуҫине пачӗҫ.

Нюй-и и Нюй-гэн сняли со стены могучий лук, висевший на самом видном месте в зале, и, обмахнув пыль, подали его хозяину — вместе с тремя длинными стрелами.

III // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 90–106 стр.

Нюй Синь тӗллесе кӑтартрӗ.

Нюй-синь показала.

III // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 90–106 стр.

— Ҫапла, паллах, ҫапла ӗнтӗ ку! — пӗҫҫине ҫапса илчӗ И, вара пӳртрен тухрӗ те: — Кӑтарт-ха, хӑш тӗлерехрен вӗҫсе иртрӗ, — тесе ыйтрӗ Нюй Синьрен.

— Так я и думал! — Хлопнув себя по колену, стрелок вскочил и направился во двор: — Куда она полетела?

III // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 90–106 стр.

— А-а-а! — аса илчӗ Нюй И тарҫӑ.

— А-а-а! — вспомнила служанка Нюй И.

III // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 90–106 стр.

— Каҫ пулас умӗн, хӑй ҫутас вӑхӑт ҫитсен, — пӗлтерчӗ Нюй И, — анчах вӑл килтен тухнине нйкам та куракан пулман.

— Мы хватились ее, как стали зажигать лампы, — сказала Нюй-и, — только никто не видел, чтобы она выходила.

III // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 90–106 стр.

Вӑл Нюй Гэнь тарҫине Чжао Фу патне чуптарчӗ, пӗве тавра кайса ҫаврӑнтӑр, пур йывӑҫа та сӑнаса тухтӑр, терӗ.

Он велел Нюй-гэн кликнуть Чжао Фу: надо будет послать его в сад за домом, пусть хорошенько осмотрит пруд и деревья.

III // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 90–106 стр.

Нюй Гэнь тарҫӑ ӑна хирӗҫ таврӑнчӗ.

И сказал подошедшей Нюй-гэн:

II // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 90–106 стр.

Нюй И тарҫӑ сунарҫӑ сумкине пилӗк икерчӗ, пилӗк пуҫ сухан тата хаяр юрма чиксе пачӗ.

Нюй-и уложила ему в сумку пяток лепешек, столько же луковиц и пакетик с острой приправой.

II // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 90–106 стр.

Нюй Гэнь тарҫине, утне хатӗрлесе тӑратма хушса, Ван Шэн патне васкатрӗ.

Умываясь, велел Нюй-гэн сказать Ван Шэну, чтоб седлал коня.

II // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 90–106 стр.

Ҫав самантра Нюй Синь сӗтел ҫине каҫхи апат валли хатӗрленӗ ҫимӗҫсем кӑларса лартрӗ: сулахайра пилӗк чашӑк лапшу, сылтӑмра та ҫавнашкалах икӗ пысӑк чашӑк.

Он видел, как Нюй-синь принесла ужин и начала расставлять его на столе, посреди комнаты: слева поставила пять больших чашек с лапшой, справа — две чашки

I // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 90–106 стр.

Ҫак вӑхӑтра Нюй И тарҫӑ хӑй ҫутма пырса кӗчӗ.

Вошла служанка Нюй-и и зажгла лампу.

I // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 90–106 стр.

— Ку мӗн, сан шутупа, хир сыснипе питонсем-им? — кӑшкӑрса пӑрахрӗ ӑна арӑмӗ, вара, Нюй Синь енне ҫаврӑнса, пӗр чашӑк шӳрпе пӗҫерме хушрӗ.

— Что же, это, по-твоему, вепрь или удав? — сказала Чан Э и, велела служанке сварить ей чашку бульона.

I // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 90–106 стр.

Нюй Синь унта чупса кайрӗ, ҫерҫине ик алӑпа тытса Чан Э патне илсе пычӗ.

Схватила воробья и на ладонях, почтительно преподнесла хозяйке.

I // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 90–106 стр.

Нюй Синь, ҫерҫине госпожана илсе килсе кӑтарт-ха! — хушрӗ вӑл тарҫине.

Нюй-синь! — крикнул он служанке, — покажи госпоже воробья.

I // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 90–106 стр.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех