Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Унӑн куҫӗсем коптилкӑсен, карбиднӑй лампӑсен, шӑши куҫӗ пек мӗлтлетекен хунарсен ҫутине те, ҫутӑлакан пульӑсен фейерверкӗсене те хӑнӑхаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

2. Вӑхӑт, каялла! // Леонид Агаков. Чаковский А. Б. Инҫетри ҫӑлтӑр ҫути: повесть / А. Б. Чаковский ; вырӑсларан Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1966. — 275 с.

Ӑна ҫынсен юхӑмӗ Ольӑна малалла, пристань патнелле илсе кайнӑ пек туйӑнчӗ, ҫавӑнпа та вӑл ҫине тӑрсах, хӑвӑрттӑн, ҫавӑнталла, мӗлтлетекен ҫутӑсем еннелле, хӗсӗнсе пыма тӑрӑшрӗ.

Куҫарса пулӑш

2. Вӑхӑт, каялла! // Леонид Агаков. Чаковский А. Б. Инҫетри ҫӑлтӑр ҫути: повесть / А. Б. Чаковский ; вырӑсларан Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1966. — 275 с.

Вӑл васкамасӑр ура ҫинӗ тӑчӗ, кӗхле-кӗхле тӳмесӗр кӑвак кӗпине, хӑмӑрпа тумхаланнӑ кивӗ хура пиншакне тӑхӑнчӗ, вара хавшак ҫунакан ҫурта пек мӗлт-мӗлт мӗлтлетекен ыйтуллӑ-тавлӑ куҫӗпе хӑйне сиплекен куҫне «солидол сӗрме» пуҫларӗ:

Куҫарса пулӑш

Трофим // Василий Сипет. Сипет В.Н. Калавсем. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2019. — 224 с. 96–116 с.

Силуэтланса хуралса тӑракан пурӑнмалли ҫуртсен (ку таврашра ҫӗрне-кунне пӑхмасӑр ӗҫлекен предприятисем, хапрӑк-савӑтсем ҫук пулас) пӑч-пач чӳречисенче мӗлтлетекен имшер, вӗтӗлти ҫутӑсем те ыйхӑ пусса килнӗ ҫыннӑн сӳрӗк халсӑр куҫӗсем евӗрлех.

Куҫарса пулӑш

Вӑрттӑн сыхлавҫӑ // Василий Сипет. Сипет В.Н. Калавсем. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2019. — 224 с. 36–70 с.

Анчах секретарь, ҫаплах инҫетре мӗлтлетекен ҫутӑсем ҫине пӑхнӑ май, тарӑннӑн кӑна сывласа илчӗ.

Но секретарь, все еще мечтательно глядя на далекое мерцание окраины, только глубоко вздохнул.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Тен, вӑл мӗлтлетекен нухрат, Тен, вӑл суя илемлӗ курнӑҫ — Вылять анчах халь ӗмӗтре, Апла так тытайми тӗтре?

Куҫарса пулӑш

IV // Маркиан Удалов. «Тӑван Атӑл». — 2007. — 3№. — 95–117 с.; 4№. — 52–75 с.; 5№. — 40–72 с.

Аялтан ҫуталнӑ, хӗлхемпе мӗлтлетекен, тӗтӗмлӗ, улӑпла ҫӳллӗ сывлӑм юпи тӳпе айӗнчи — тӗттӗмлӗхелле кармашать.

Гигантский, освещенный снизу, дымный, мелькающий искрами столб воздуха уходил в поднебесный мрак.

III сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 415–430 с.

Курӑм ӑна пусарчӗ те лӑплантарчӗ; ҫак уҫлӑхра мӗлтлетекен автомобиль шанчӑклӑхӗ ӑна та кӗҫех кану пуҫланас шанчӑклӑх парать.

Движение облегчало ее; уверенность мелькающего в пространстве автомобиля заражала и ее уверенностью, что скоро наступит отдых.

XX сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Вӑл фронтонпа каҫӑхса кайсах киленет; жасмин вӗтлӗхӗ хушшинчи питӗрӗнчӗк алӑкпа; хӑвӑрт юхакан шыв ҫийӗнчи мӗлкесен тӗксӗм кӗтесӗсемпе; мӗлтлетекен башньӑсемпе арккӑсемлӗ кӗперпе; вӑл керменсене питӗ тӗплӗн хаклаять тата пӗчӗк пӳртсен хӑйне евӗрлӗхӗшӗн хӗпӗртет.

Она могла залюбоваться фронтоном; запертой глухой дверью среди жасминной заросли; мостом, где башни и арки отмечены над быстрой водой глухими углами теней; могла она тщательно оценить дворец и подметить стиль в хижине.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Халӗ ӑна ярса тытма, унӑн курӑни-курӑнми мӗлтлетекен сӑнне тытса та сыхласа хӑвармашкӑн алӑ тӑсма вӑхӑт ҫитмерӗ-ши?

Не нужно ли теперь только протянуть руку, чтобы схватить и удержать его слабо мелькающие черты?

I сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Вулӑсен хыҫӗнче е ҫӳллӗ курӑк хушшинче унта та кунта мӗлтлетекен хура пуҫсене асӑрхать.

То тут, то там он замечал черную голову, показывающуюся из-за ствола или из высокой травы.

ХII. Пӗчӗк утрава хупӑрлани // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Ҫапах та ҫав вӑхӑтра шухӑшӑмсем шӑпах ҫакнашкал сӑмахсемпе сӑнарланнӑ тени ӳстерсе калани пулӗччӗ, — ун чухне эпӗ мӑн ҫынсен ҫирӗпленнӗ ӑсталӑхӗнчен чылай аякра тӑнӑ, кӑпӑк пек мӗлтлетекен сӑнарсене сӑмахсен картине кӗртсе лартасси хӑвӑрт пурнӑҫланакан ӗҫ мар.

Не надо, однако, думать, что мысли мои в то время выразились такими словами, — я был тогда еще далек от привычного искусства взрослых людей, — обводить чертой слова мелькающие, как пена, образы.

XVI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Вӗсен пӗр пайӗ ушкӑнӑн-ушкӑнӑн тем те пӗр сӳтсе явать, тепӗр пайӗ мана хирӗҫле инҫетри алӑксенчен кӗрет те тухать, ҫав алӑксем вара мӗлтлетекен кӑвак тӗтӗмпе хуплансах ларнӑн туйӑнакан стенасен вучӗсен ылтӑнӗпе янкӑр ҫутӑ тарӑнӑшӗсене кӑтартаҫҫӗ.

Часть их беседовала, рассеявшись группами, часть проходила через далекие против меня двери взад и вперед, а те двери открывали золото огней и яркие глубины стен, как бы полных мерцающим голубым дымом.

XVI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Тӑн-тӑн, тӑтӑрха карчӑкӑннилле ӑслӑ пӗркеленчӗк пичӗ, тирпейлӗ янахӗ тата сӑнӗн хӑнӑхнӑ ӗҫӗ витӗр мӗлтлетекен ӑшри лӑпкӑлӑхӗ мана ҫапларах пӗтӗмлетме хистеҫҫӗ: ҫак старик ҫуртӑн тӗп тытса пыруҫи мар-ши?

Умные морщинистые черты бодрой старухи, аккуратный подбородок и мелькающее сквозь привычную работу лица внутреннее спокойствие заставили меня думать, не есть ли старик главный управляющий дома.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Куҫ шӑрҫисем хуп-хура та йӑлтӑркка, — пирӗнни пекех, анчах вӗсенче пит умӗнче йӑлкӑшакан ҫав… вут ҫутипе мӗлтлетекен сарӑ пӑнчӑ ҫук…

Зрачки были черны и блестящи, как у всех нас, но не было в них той трепетной желтой точки, какая является, если против лица сияет огонь…

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Кӗҫех Давенантӑн куҫӗсенче мӗлтлетекен ункӑсем сийленме тытӑнчӗҫ.

Скоро у Давенанта начали слоиться в глазах мерцающие крути.

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Пӗчӗк йывӑҫ сӗтел ҫинче салӑ ҫурти ҫунать, йӑвашшӑн мӗлтлетекен ҫутӑра мӗлкесен чӗтренчӗк кӗтесӗсем ывӑтӑнса сапаланаҫҫӗ.

На маленьком деревянном столе горела сальная свечка, бросая трепетные углы теней и робкого мигающего света.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 298–303 с.

Кӗпӗрнаттӑр сӗтел хушшинче тӑрать, унӑн вичкӗн куҫӗсем Ягдинӑн ҫемҫен мӗлтлетекен куҫӗсенчен тирӗнчӗҫ.

Губернатор стоял за столом, резкие глаза его встретили в упор мягко мерцающий взгляд Ягдина.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 198–207 с.

Пӗр хӗрринчен теприн еннелле курӑнман перопа ҫырнӑн — сивлек тӗпсӗрлӗхӗн вутлӑ йӗрӗсем вӗҫе-вӗҫе иртеҫҫӗ, мӗлтлетекен анлӑ тавралӑхра ҫуна-ҫуна е сӳне-сӳне йӑлтӑртатаҫҫӗ, таҫта ҫӳлте пӗтӗмпех хуп-хура сӗмлӗхпе пӗрлешеҫҫӗ.

Уже перелетели с края на край мрачных бездн огненные росчерки невидимого пера, потрясая искаженным светом мигающее огромное пространство. Вверху все слилось в мрак.

Шурӑ шар // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 136–139 с.

Анчах кӑвакарса килекен ирхи шуҫӑм ӗнтрӗкӗнче, шуранка ҫулӑм мӗлтлетекен лампӑллӑ камерӑра Рене-Полина халӗ те пур тейӗн — курӑнмасӑр…

Но казалось, что в сумраке начинающегося рассвета в камере с бледным огнем лампы еще длится ее невидимое присутствие.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 23–48 с.