Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Муратлийский (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл Муратлийский арӑмне ним каламасӑрах пӑхкаларӗ.

Он растерянно посмотрел на госпожу Муратлийскую.

XXXVII. Икӗ юханшыв // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ку ачана ӑҫта илсе каятӑн? — ыйтрӗ Муратлийский арӑмӗ, ҫумӑра пула унӑн сасси те ытла йӑваш илтӗнчӗ.

— Куда ты несешь ребенка? — спросила она Огнянова слабым голосом, заглушаемым дождем.

XXXVII. Икӗ юханшыв // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Муратлийский арӑмӗ иккен, аллине вӑл кӑкӑр ачи тытнӑ, аслисем — тата виҫҫӗшӗ — ун хыҫҫӑн пыраҫҫӗ.

То была госпожа Муратлийская с грудным ребенком на руках; трое старших детей плелись вслед за ней.

XXXVII. Икӗ юханшыв // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Муратлийский арӑмӗ, унпа пӗрле кайма шанчӑк ҫуккине кура, килӗнчен тухса чупрӗ.

Госпожа Муратлийская, потеряв всякую надежду увести ее с собой, бежала из дома.

XXXVI. Рада // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Муратлийский арӑмӗ чӳречерен карӑнса пӑхрӗ те пӑлхавҫӑсен ушкӑнне курах кайрӗ.

Выглянув в окно, госпожа Муратлийская увидела кучку повстанцев.

XXXVI. Рада // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Унӑн ачаш та ӑслӑ чунӗ ытла аптраса ҫитнипе вӑл темле шухӑшласа та пуҫне ҫавӑрчӗ, ҫав шухӑшсем ун пуҫӗнче тӑвӑл хуса янӑ пӗлӗт пек каплана-каплана тӑчӗҫ те, хӑйне Муратлийский арӑмӗ тарма йӑлӑнса чӗннине те хӑлхине чикмерӗ.

Эти и подобные им размышления — плод отчаяния, охватившего эту нежную и впечатлительную душу, сломленную горем, — носились у нее в голове, как тучи, гонимые ветром, когда госпожа Муратлийская с рыданиями умоляла ее бежать вместе.

XXXVI. Рада // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ан тив Муратлийский арӑмӗ кайтӑр, Рада вара хӑйне вилӗм кӗтсе кунтах юлать!

Пускай госпожа Муратлийская уходит — она, Рада, останется здесь, чтобы тут найти смерть!..

XXXVI. Рада // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Муратлийский арӑмӗ сыхланса тӗрӗс тӑвать авӑ…

Правильно делает Муратлийская, стараясь сохранить себе жизнь…

XXXVI. Рада // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Муратлийский арӑмӗ аллисене шанчӑксӑр хуҫлаткаласа Радӑна шикленсе пӑхкаларӗ.

Госпожа Муратлийская, с ужасом взглянув на девушку, безнадежно стиснула руки.

XXXVI. Рада // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ырӑ кӑмӑллӑ Муратлийский хуҫа арӑмӗ Радӑна халех хӑйпе пӗрле тарма куҫҫуль тӑкса тархасларӗ, чӗркуҫленсе йӑлӑнчӗ.

Добрая госпожа Муратлийская, обливаясь слезами, на коленях просила Раду бежать с нею.

XXXVI. Рада // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Радӑна хваттерте усракан Муратлийский хуҫа арӑмӗ хаклӑрах япалисене пухрӗ те ачасемпе пӗрле хӑйӗн ҫуртне пӑрахсах хула халӑхӗ хыҫҫӑн тарма шухӑш тытрӗ.

Приютившая Раду госпожа Муратлийская наскоро собрала наиболее ценные вещи, решив бросить свой дом и вместе с детьми бежать по примеру других.

XXXVI. Рада // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Муратлийский госпожа вӑл кӑшкӑрнине илтсе пӳлӗме чупса кӗчӗ, Радӑна тӑна кӗртме тытӑнчӗ.

Услышав крик, госпожа Муратлийская прибежала к ней и стала приводить ее в чувство.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов сӑмахне чун патне хурса, Муратлийский арӑмӗ ҫак тӑлӑх хӗре хапӑл туса йышӑнчӗ.

С удовольствием выполняя просьбу Огнянова, Муратлийская радушно приняла бесприютную девушку.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Клисурӑна ҫитсен, Рада хулана хальтерех кӑна куҫса килнӗ Муратлийский арӑмӗ патне чарӑнчӗ.

В Клисуре Рада остановилась у госпожи Муратлийской, недавно переехавшей в этот город.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Итле-ха, Рада, Клисурӑна каймалла мар-ши санӑн, Муратлийский арӑмӗ патӗнче кӑштах хӑнара пул.

— Послушай, Рада, а не отправиться ли тебе в Клисуру, погостить у госпожи Муратлийской?

XIII. Хаваслӑ курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Чӑн ячӗ унӑн Добри Муратлийский.

На самом деле его зовут Добри Муратлийский.

XIII. Хаваслӑ курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кам вара ҫав Муратлийский текенни? — ыйтрӗ Рада, ун хушаматне вӑл икӗ хут та илтсеччӗ ӗнтӗ.

Да, а кто он такой, этот Муратлийский? — спросила Рада, уже два раза слышавшая эту фамилию.

XIII. Хаваслӑ курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Овчеринче ик эрне пурӑнтӑм, кирек ӑҫта та хампа пӗрле инкек илсе пыратӑп-ҫке, — ҫынсене инкек кӑтартас мар тесе вара Пирдопа таптартӑм, Пирдопра Муратлийский пиччӗшӗ учительте тӑрать, ҫавӑн патне чарӑнтӑм.

В Овчери я прожил две недели, но, опасаясь навлечь беду на людей, — я ведь всюду влачу за собой одни несчастья, — я перебрался в Пирдоп, где брат Муратлийского работает учителем.

XIII. Хаваслӑ курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Муратлийский каласа пӗтерчӗ.

Муратлийский умолк.

XV. Кӗтмен тӗл пулу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Муратлийский хӑй курса-чӑтса ирттерни ҫинчен каласа панине Огнянов пӗр пӳлмесӗр итлесе тӑчӗ.

Огнянов с волнением слушал все то, что рассказывал Муратлийский о своих приключениях и пережитых опасностях.

XV. Кӗтмен тӗл пулу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех