Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Вара хай мулкачӑсем, шыва путса вилес тесе, кӳлӗ патнелле чупса кайрӗҫ, тет.

И поскакали зайцы на озеро топиться.

Мулкачӑсемпе шапасем // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Унта мулкачӑсем ӑвӑс хуппи ҫиме пухӑннӑ-мӗн.

Это зайцы кормились.

Упа тытни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Кӗрлӗ-ҫурлӑ ҫулсерен вӗсен таврашне чавса ҫемҫететтӗм; мулкачӑсем кӑшласран, хӗле кӗрес умӗн улӑмпа чӗркесе ҫыхаттӑм.

Весною и осенью окапывал их, и на зиму завертывал соломой от зайцев.

Улма йывӑҫҫи // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ҫӗр каҫиччен мулкачӑсем юр ҫине тарӑн, паллӑ йӗрсем хывса ҫӳреҫҫӗ.

За ночь зайцы прокладывают по снегу глубокий, видный след.

Мулкачӑсем // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Мулкачӑсем хӗл ҫывхарса килнине сисеҫҫӗ те кун пек илемлӗ кӗрхи кунсенче юлхав пулаҫҫӗ — вӗсем ӗнтӗ ӑшӑ кӗрӗк тӑхӑннӑ та ушкӑнпа кӑна ҫӳреҫҫӗ; капан тавра пухӑнса, мулкачӑсем савӑнӑҫлӑ вӑйӑсем выляҫҫӗ — пӗрисем сикеҫҫӗ, савӑнаҫҫӗ, теприсем хуралта тӑраҫҫӗ, малти тяпписемпе ҫурӑк тутисем ҫинчи хыткан сухалне шӑлкаласа, хытӑ тинкерсе пӑхаҫҫӗ: сунарҫӑ килмест-и унта?

Зайцы чуют близость зимы и в такие погожие дни поздней осени становятся ленивыми — они уже одеты в теплые меха и ходят, как правило, стайками; водят у скирды заячьи хороводы — одни прыгают, резвятся, другие стоят часовыми и, поглаживая передней лапкой жесткие усы на разрезанной губе, зорко всматриваются вдаль: не идет ли охотник?

I сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.