Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Моргиана (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Моргиана вилнӗ хыҫҫӑн кӑштах вӑхӑт иртсен унӑн вил тӑпри ҫине ялтан пӗр хӗр килчӗ.

Вскоре после смерти Моргианы на ее могилу явилась деревенская девушка.

XXIV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Лисс масарӗнче, ытти вил тӑприсенчен кӑшт аяккарах, ҫӳллӗ мрамор плита вырнаҫтарнӑ; вӑл — икӗ йывӑҫ мӗлкинче, ӑна хир кӗл чечекӗн тӗмӗ явакланӑ; ылтӑнпа витнӗ тимӗр ҫулҫӑллӑ хура решеткере «Моргиана Тренган» ятсӑр пуҫне плита ҫине урӑх нимӗн те ҫырман.

На лисском кладбище, несколько сторонясь от других могил, стоит высокая мраморная плита, уже обвитая дикими розами, в тени двух деревьев, она ограждена черной решеткой с позолоченными железными листьями, кроме имени «Моргиана Тренган», на плите этой нет никакой надписи.

XXIV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Унтан Ева Моргиана ылтӑн укҫа шырама хушнине, Эрмина ҫак ӗҫпе аппаланнӑ чух пукан кӗрӗслетсе ӳксен чупса пынине, ҫав тери сехӗрленнине хыпарларӗ.

Затем Ева рассказала, как Моргиана велела Эрмине искать золотую монету, как горничная прибежала на грохот упавшего стула и испугалась.

ХХIII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Моргиана хӑҫан вилнӗ?

 — Когда умерла Моргиана?

ХХIII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Моргиана хӑйӗн ҫине алӑ хунине хыпарласанах эпӗ Джесси килне ӑшталанса васканӑ вӑхӑтра такам Джессие телефон патне чӗннӗ, анчах вӑл ҫуккине пӗлсен вилнӗ Моргианӑна ыйтнӑ.

— Когда я бросилась в дом Джесси, — при известии о самоубийстве Моргианы, — кто-то вызвал к телефону Джесси, но узнав, что ее нет, спросил умершую.

ХХIII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Кантра унӑн чунне кӑларчӗ, чӗри тапма чарӑнчӗ; Моргиана тӗрӗсех палӑртса хунӑ, анчах ӑнсӑртлӑх тата тӗрӗсрех килсе тухрӗ; вӑл — пирӗн ӑса алӑк патӗнче сыхласа тӑракан кушак евӗр; унран — хыпаланнӑран — шанчӑклӑн утакан ура такӑнни пулкалать.

Шнурок доконал ее, вызвав паралич сердца; расчет был точен, но еще точнее была случайность, подстерегающая ум наш, как кошка у входа, за которую, торопясь, запнулась уверенно шагающая нога.

XXII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Тӗртнӗ пукан айккинелле ӳкрӗ, Моргиана аллине тӑсрӗ, мӗне те пулин ярса тытма тата вазӑна урипе тапса сирпӗтме хӑтланать.

Оттолкнутый стул упал; она протянула руки, стараясь ухватить что-нибудь и силясь ударить вазу ногой.

XXII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Йӑлмак туса Моргиана пуҫне унта чикрӗ, сикнӗ чухне вазӑна урипе тапса ӳкерме палӑртрӗ.

Сделав петлю, Моргиана сунула в нее голову и рассчитала прыжок так, чтобы задеть вазу ногой.

XXII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Эрмина залра шырама пуҫларӗ; Моргиана вара теветкеллӗх йӗрӗнтерӗвӗпе, ҫавӑн пекех ӑнланупа пӗтӗмлетрӗ: хӑй йӗрӗнекен ҫынсен чӗрисене вӑл ҫак меслетпе ҫеҫ ҫемҫетме, вӗсене ҫапла ҫеҫ кулянса шухӑшлаттарма мехел ҫитереет; Моргиана ытлашши пӳлӗмре, ҫӳллӗ тӗрев ҫинчи Инди пысӑк вазипе юнашар, пукан лартрӗ, унта хӑпарса тӑчӗ те тырӑ вырнине сӑнарлакан картина ҫекӗлӗнчен кантрине ҫирӗплетрӗ.

Эрмина начала обходить зал; тогда, с омерзением риска, но также с сознанием, что лишь единственно этим путем может смягчить сердца ею презираемых, могущих горько задуматься людей, Моргиана встала на стул в лишней комнате, рядом с большой индийской вазой, стоявшей на высокой подставке, и прикрепила шнурок к крюку картины, изображающей жатву.

XXII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Вуласа тухсан Моргиана юмӑҫ ҫинчен каланине тата «Джесси ҫитӗнчӗ… эпӗ ӑна наркӑмӑшларӑм» сӑмахсене хӑварчӗ те ыттине чӗрсе хучӗ — анчах вулама май пур таран.

Перечитав, Моргиана прозрачно зачеркнула все, кроме слов о гадалке и слов: «Джесси выросла… я отравила ее».

XXII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

«Мана ан ылханӑр, — ҫырнӑ май Моргиана ун хыҫҫӑн юлакан сӑмахсен пӗлтерӗшӗпе витӗмне уҫӑмлӑн курать, — манӑн пурнӑҫӑм — манӑн ылхану та вилӗм!

«Так не казните меня, — написала Моргиана, отчетливо представляя и изыскивая действие своей записки, — моя жизнь была — моя казнь!

XXII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Моргиана икӗ ҫак сӑмаха чӗрсе хучӗ, анчах вӗсене хальхинче те вулама пулать.

Моргиана зачеркнула эти два слова, но опять были они доступны прочтению.

XXII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Унтан Моргиана кунта килнӗ чухнех палӑртса хунӑ пӳлӗме иртрӗ, — нимӗнле пӗлтерӗшсӗр ҫак пӳлӗмре вӑл Ева Страттонпа калаҫнӑччӗ; кӗтесри пӗчӗк сӗтел умне ларчӗ те ҫыру кӗнекинче кӑранташпа йӗрлеме пуҫларӗ:

Замет Моргиана прошла в комнату, которую уже имела в виду, направляясь сюда, — в ту, не имеющую никакого назначения комнату, где был у нее разговор с Евой Страттон, — и, присев к угловому столику, начала писать в записной книжке карандашом.

XXII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Моргиана сехет калакне тӗкӗнчӗ те вӑл хыпаланмасӑр шакӑлтатма пикенчӗ.

Моргиана тронула маятник, начавший неторопливо звучать.

XXII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Сире ӑшӑнма тата рехетлӗн савӑнса хутланма хӑварас та — хамӑн ҫӗрес-и? — шухӑшлать Моргиана.

Оставить вас греться и жмуриться, а самой сгнить? — сказала Моргиана.

XXII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

— Эпӗ сирӗн пӗлӗшӗрӗн аппӑшӗ, — терӗ Моргиана.

— Я сестра вашей знакомой, — сказала Моргиана.

XXII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

— Сире кам кӗртрӗ? — ыйтрӗ Моргиана хӑравӗ тамалсан.

— Кто пропустил вас? — сказала Моргиана, едва ее страх прошел.

XXII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Ҫӑмӑллӑн утнине илтсе Моргиана ҫаврӑнса пӑхрӗ: ун умӗнче…

Услышав легкие шаги, Моргиана обернулась, увидев…

XXII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Моргиана калака аллипе чӑмӑртарӗ; вӑл унӑн пӳрнисен хушшинче кӑштах хускалкаларӗ те тепӗртакран тикӗс маррӑн чарӑнчӗ.

Моргиана сжала рукой маятник; он двинулся в ее пальцах и неровно остановился.

XXII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

— Хӑварсамӑр мана, — шӑппӑн хушса Моргиана пӗччен юлчӗ те чӳрече патне пычӗ.

— Оставьте меня, — тихо сказала Моргиана и, оставшись одна, подошла к окнам.

XXII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех