Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Матвеич (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Итле-ха, Матвеич, манӑн хамӑн тимӗрҫе епле каялла илсе кайма пулать-ши?

Куҫарса пулӑш

Ҫӗр ҫинчи тамӑк // Николай Сорокин. Сорокин Н.М. Тӑлӑх арӑм минтерӗ. Савнисен романӗ. – Шупашкар: «Ҫӗнӗ Вӑхӑт», 2019. – 216 с.

Софрон Матвеич, лайӑх мар сирӗнтен илме — теме пуҫланӑччӗ Макар, анчах старик пӳлчӗ:

Куҫарса пулӑш

XV // Александр Артемьев. Артемьев А. Ҫунатлӑ ҫуралнисем: повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1965. — 268 с. — 132–188 с.

— Ҫитӗ, Николай Матвеич! — кӑшкӑрнӑ вӗсем Ежова.

— Будет, Николай Матвеич! — крикнули Ежову.

X // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Николай Матвеич, хӑнана кӳрентермесен те юрӗччӗ! — такамӑн ҫӑра та кӑмӑлсӑр сасси янӑраса кайнӑ.

— А вы, Николай Матвеич, не обижайте гостя! — раздался чей-то густой и недовольный голос.

X // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫак хушӑра горничная пырса кӗнӗ, вӑл хумханнӑ сасӑпа: — Игнатий Матвеич! Сире Наталья Фоминишна чӗнет… Темӗскер, питех мар вӑл… — тенӗ.

Явилась горничная и тревожно сказала ему: — Игнатий Матвеич! Наталья Фоминишна вас зовет… плохо им…

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Акӑ ӗнтӗ, юлашкинчен, савӑнӑҫлӑ ҫинҫе сасӑпа: — Ывӑл, Игнат Матвеич, ывӑл! — тесе, ҫӳлтен эпи карчӑк ҫухӑрашса аннӑ.

И вот наконец сверху торопливо сбежала повитуха, тонким и радостным голосом крича ему: — С сыном тебя, Игнат Матвеевич!

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Шкул хыҫҫӑн Костьӑпа иксӗмӗре ҫулталӑк хушшинче улшӑнакан пӗрлешӳллӗ вӑйӑсем ҫывхартатчӗҫ: ҫуркунне — кусна вӑййи, ҫулла — пулла ҫӳресси, кӗркунне — кӑмпа татасси, хӗлле — ҫунашка; ҫак туслӑх вара Матвеич тиечукпа Емелька йышши «профессорсем» ертсе пыракан сунар ӗҫӗпе вӗҫленчӗ.

После школы нас с Костей сблизили общие игры, менявшиеся по сезонам: ранней весной — бабки, летом — шарик и рыбная ловля, осенью — грибы, зимой — салазки; а завершилась эта дружба охотой, под строгим руководством таких профессоров, как дьячок Матвеич и Емелька.

I // Николай Григорьев. Мамин-Сибиряк Д.Н. Тӑрантаракан тата ытти калавсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 48 с. — 36–48 с.

Матвеич тиечук, сунара пуҫӑнсанах пире вӗрентсе пынӑ паллӑ сунарҫӑ, капла калатчӗ, Тула ҫынни Емелька, тепӗр чаплӑ сунарҫӑ, Матвеичӑн тус-йышӗ, урӑхла ҫаптаратчӗ.

Дьячок Матвеич, страстный охотник, руководивший нами при первых опытах охоты, говорил одно, а туляк Емелька, тоже знаменитый охотник, друг и приятель Матвеича, говорил другое.

I // Николай Григорьев. Мамин-Сибиряк Д.Н. Тӑрантаракан тата ытти калавсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 48 с. — 36–48 с.

— Иван Матвеич йытти.

— Собака Ивана Матвеича.

56 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Эпир Иван Матвеич патӗнче утарта тӗл пулнӑччӗ.

Мы встречались на пасеке у Ивана Матвеича.

50 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Акӑ вӑл Матвеич пӳрт ӑшчиккине тирпейленӗ май ӑна йӗркелӗх ҫуккишӗн ятлать, Матвеич, пысӑк та мӑранскер, ун хыҫҫӑн чӗрне вӗҫҫӗн ҫӳресе, ерипен, айӑпа кӗнӗ ҫын пек калаҫать:

Вот она прибирает хату Матвеича и бранит его за беспорядок, а он, большой, неуклюжий, ходит за ней на цыпочках и говорит тихим, виноватым голосом:

50 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

«Ну, мӗн аҫу ҫумне ҫыпӑҫрӑн? Иван кукку начар-им?» — шӳт тӑватчӗ Матвеич, ӑна кӗске сарӑ ҫивӗчӗсенчен туртса.

«Ну що до батька прилипла, хиба дядько Иван хуже?» — шутил Матвеич, дергая ее за короткие светлые косички.

50 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Матвеич

— Матвеич…

43 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Матвеич ун ҫамрӑк чӗрине ачашласа ӑшӑтнӑ, ӑна хавхалантарса ҫунатлантарнӑ.

Матвеич пригрел и окрылил его мальчишеское сердце.

43 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Пӗр асран кайман хӗвеллӗ кун Ваҫҫук Трубачев пионера Матвеич пӗрремӗш задани панӑччӗ.

Матвеич был тем человеком, который в памятный солнечный день доверил первое боевое задание пионеру Ваську Трубачеву.

43 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Матвеич чӗнмерӗ.

Ответа от Матвеича не было.

43 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Матвеич! — чӗнчӗ Ваҫҫук.

— Матвеич! — позвал Васек.

43 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Матвеич!

Матвеич!

43 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Матвеич!

— Матвеич!

43 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Хӑвӑртрах Матвеич патне каймалла!

Надо скорей к Матвеичу.

43 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех