Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Лалка (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Лалка вилӗмӗ ашшӗне ҫилле хывакана та; упӑшкине кураймасӑр тӑнине те чарса тӑрайман.

Ни озлобление против ее отца, ни ненависть к ее мужу никого не остановили.

XX. Кандов тата ытларах тӗлӗнет // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тухтӑрне чирлӗ Лалка патне чӗнтернӗ пулнӑ, Стефчов килне хӑвӑртрах ҫитме васкарӗ.

Приглашенный к тяжело больной Лалке, Стефчов поспешил домой.

XVII. Хӑлха чикки // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Лалка хаяр сивӗ чирпе аптраса ӳкрӗ, ҫав чирех ӑна масар ҫине те ӑсатрӗ.

Лалка заболела острой лихорадкой, которая вскоре должна была свести ее в могилу…

VI. Хӗрарӑм чунӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Лалка хӑш урампа иртсе пынине те ас туса юлаймарӗ; вӑл пӗтӗмпе вӗриленчӗ, пуҫӗ ҫаврӑнма тытӑнчӗ, шӑмми сыпписем, тем, сура пуҫларӗҫ.

Лалка не помнила, по каким улицам она шла, как очутилась дома; она вся горела, голова у нее кружилась, все суставы ломило.

VI. Хӗрарӑм чунӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Акӑ Лалка каллех пӗр-пӗччен тӑрса юлчӗ; ҫак шӑв-шавлӑ урам уншӑн пушансах юлнӑ пек пулса тӑчӗ.

И вот Лалка опять осталась одна; одна на этой людной улице, которая ей сейчас казалась пустыней.

VI. Хӗрарӑм чунӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Лалка ӑна хуса ҫитсен тавраналла пӑхса илчӗ те, ҫывӑхра шанчӑксӑр ҫынсем ҫуккине пӗлсе, суккӑра майӗпен ҫеҫ чӗнсе илчӗ:

Поравнявшись с ним, Лалка осмотрелась и, убедившись, что поблизости нет ни одного подозрительного человека, негромко окликнула слепого:

VI. Хӗрарӑм чунӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Лалка хирӗҫ пулакан ҫынсене асӑрхамарӗ те, хӑйне сулахай аллипе саламлакан Бӑрзобегунека та курмарӗ, ӑна тем калакан Смион хаджие те, енчен ҫакӑнта Стефчов хӑех тӗл пулнӑ пулсан, вӑл ӑна та паллаймастчӗ пуль.

Лалка уже не видела тех, кто ей встречался — ни Бырзобегунека, который приветствовал ее взмахом левой руки, ни Хаджи Смиона, который ей что-то крикнул, и встреться ей сам Стефчов, она бы его не узнала.

VI. Хӗрарӑм чунӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл Мичо патне каять пуль тесе шухӑшларӗ Лалка, теплерен Рада каланӑччӗ ӑна, Колчо комитет ларӑвне пӗр сиктермесӗр ҫӳрет тенӗччӗ.

Очевидно, он идет к Мичо, решила Лалка, знавшая от Рады, что Колчо имеет свободный доступ на заседания комитета и никогда не пропускает их.

VI. Хӗрарӑм чунӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хӗпӗртесе ӳкнӗ Лалка суккӑр ҫулӗ енне пӑрӑнчӗ те ӑна хуса ҫитме васкарӗ.

Обрадованная, взволнованная, Лалка свернула в ту сторону, куда шел слепой, спеша догнать его.

VI. Хӗрарӑм чунӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ах, тупата, ҫак халлӗн Колчона тӗл пулас пулсанччӗ! — сывлӑш ҫавӑрчӗ Лалка, иртсе пыран палламан ҫынсене курнӑ май.

— Боже, если бы мне сейчас встретить Колчо! — вздохнула Лалка, в смятении глядя на чужие и равнодушные лица прохожих.

VI. Хӗрарӑм чунӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Лалка кашни иртен ҫынна кӑмӑлласа пӑхать, пӗр-пӗр палланӑ ҫын курӑнмӗ-ши тесе ӗмӗтленет вӑл.

Трепетно всматривалась молодая женщина в каждого встречного, надеясь увидеть кого-нибудь из знакомых.

VI. Хӗрарӑм чунӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Лалка урама чупса тухрӗ.

Лалка выбежала на улицу.

VI. Хӗрарӑм чунӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Чипер юл-ха, инкеҫӗм, — Лалка хӑйӗн сунчӑкне тытрӗ.

— До свидания, тетя, — и Лалка взяла свой зонтик.

VI. Хӗрарӑм чунӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ай-юй, епле йӗпенсе пӗтнӗ эс! — терӗ Недковица, Лалка пӑлтӑра кӗрсенех.

— Ай-ай-ай, как ты промокла! — воскликнула Недковица, когда Лалка вошла в сени.

VI. Хӗрарӑм чунӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Лалка Недковсем патне ҫитиччен лачкам шыва ӳкрӗ.

Лалка вся вымокла, пока дошла до Недковицы.

VI. Хӗрарӑм чунӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Лалка хӳтлӗхрен тухрӗ.

Выйдя из-под защищавшего ее навеса,

VI. Хӗрарӑм чунӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Лалка ӑна, хамӑр ҫын тесе, хӑй мӗнле ӗҫпе пынине пӗр хӑрамасӑр та вӑтанмасӑр тӗпӗ-йӗрӗпе каласа парӗ те, ачине ҫавӑнтах ҫак кансӗр ӗҫе туса килме хушса ярӗҫ.

Лалка могла, не стесняясь, рассказать ей обо всем, как своему человеку, и без всяких опасений дать это нелегкое поручение ее сыну.

VI. Хӗрарӑм чунӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пуҫа килсе ҫакланнӑ хуйхӑран ӑна чарӑна пӗлмен ҫумӑр кӑна йӑпатать, ҫумӑр ӑна ҫакӑнта чарса тӑрать, тен, конакри полицейскисене те ҫумӑрах чарса тӑрать пуль; халлӗхе Соколова тытса хупманнине Лалка чунӗпе туйса тӑратчӗ-ха, эппин кӑштах шанчакӗ те пур.

Только одно утешало Лалку в ее горе: проливной дождь, который удерживал ее здесь, наверное, задерживал и полицейских в конаке; она была уверена, что Соколов еще не арестован, и надежда в ней еще теплилась.

VI. Хӗрарӑм чунӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Лалка тарӑхса ҫитрӗ, сывлӑшӗ те йывӑррӑн ҫаврӑнчӗ.

Ее охватило отчаяние, и тяжелый вздох вырвался из ее груди.

VI. Хӗрарӑм чунӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Урамра та, Лалка тӑракан урам варринче те пӗр ҫын ҫук.

Безлюдны были и улицы и площадь, на которой стояла Лалка.

VI. Хӗрарӑм чунӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех