Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Корнелия (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫапла, иртнӗлӗх, тулккӑсӑр ырӑ Корнелия, мала тухас, пуйса каяс шанӑҫ — халӗ маншӑн ҫаксем пӗтӗмпех темӗнле аванскерсем, йӑнтӑр-йӑнтӑрккаскерсем, анчах кунта чӑнни ҫукпа пӗрех.

Да, прошлое, добренькая бестолковая Корнелия, надежды выдвинуться, разбогатеть — все это теперь для меня как что-то хорошее, бренькающее, но почти нереальное.

V сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Эпӗ вара Корнелия кӑмӑлне пӗлеттӗм, вӑл икӗ-виҫӗ ҫул хӑюллӑн чӑтса ирттерессе чухлаттӑм, кайран вара пӗтӗмпех майлашӑнса каятчӗ.

А я знал силу характера Корнелии, я знал, что она мужественно перенесет два-три года, за что будет вознаграждена.

V сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Корнелия сана Тирери тесе чӗнесшӗнччӗ…

Корнелия хотела назвать тебя Трери…

V сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Малтан нимӗн тума та пӗлменскер — Корнелия Давенант чӑлха ҫыхма, шлепке ӑсталама, рак хуранӗнчен рамка е курупка ҫыпӑҫтарма вӗренчӗ, тепӗр чух чечекпе сутӑ турӗ.

Не умевшая раньше ничего делать, Корнелия Давенант выучилась вязать чулки, мастерить шляпы, клеить рамки и коробки из раковин, иногда торговала цветами.

II сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

— Эпӗ хамах килтӗм, — мӑнтӑр тарҫӑ хӗрарӑмпа Корнелия хушшинчен хӗсӗнсе тухрӗ Том.

— Я пришел сам, — сказал Том, протискиваясь между Корнелией и толстой служанкой.

Ашшӗн ҫилли // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 209–215 с.

Корнелия, Карл, Мунк, тарҫӑсем — пурте кунта, хура мӑйӑхлӑ вӑрӑм ҫынпа хӗрарӑм тавра хӗвӗшеҫҫӗ.

Корнелия, Карл, Мунк, горничная и мужская прислуга — все были здесь, все суетились вокруг высокого человека с черными усами и его спутницы.

Ашшӗн ҫилли // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 209–215 с.

Том стаканран пӗр ҫӑвар ҫеҫ сыпма ӗлкӗрчӗ, пач кӗтмен ҫӗртен пӳлӗме Корнелия кӗрсе тӑчӗ, ӗҫкӗҫе сӗтел ҫинчен йӑтса антарчӗ те — шӑппӑн та йӑвашшӑн, анчах таса совеҫпе шӑпах хайхи ҫав вырӑнтан виҫӗ хутчен ҫатлаттарчӗ.

Едва Том отхлебнул из стакана, как вошла Корнелия, сняла пьяницу со стола и молча, но добросовестно шлепнула три раза по тому самому месту.

Ашшӗн ҫилли // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 209–215 с.

Юман сулхӑнӗнче Оскар Мунк, литератор, Корнелия хурӑнташӗ, хаҫат вуласа выртать.

В тени дуба лежал Оскар Мунк, литератор, родственник Корнелии, читая газету.

Ашшӗн ҫилли // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 209–215 с.

Чӑн та, Карлпа Корнелия яланах капӑр-янкӑс калаҫма юратаҫҫӗ, анчах ашшӗн ҫиллине темиҫе те асӑнни Тома вӑйлах пӑлхатать.

Правда, Карл и Корнелия выражались всегда высокопарно, но неоднократное упоминание о «гневе» отца сильно смущало Тома.

Ашшӗн ҫилли // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 209–215 с.

Корнелия Тома ашкӑнчӑк ачасен хӑрушла шӑпи — вӗсем усал-тискер этеме е ҫапкаланчӑка тухма пултарасси пирки — чылайччен ӑнлантарчӗ, ятлама чарӑнчӗ те пӗтӗмлетрӗ:

Корнелия долго пророчила Тому страшную судьбу проказников: сделаться преступником или бродягой — и, окончив выговор, сказала:

Ашшӗн ҫилли // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 209–215 с.

Аслӑ, сӑпӑ ҫурт ҫӑмӑлттайлӑха тӳсме пултараймасть, ҫавӑнпах арҫын ачаран йыснӑшӗ Карл — кӑнӑклӑ тирӗке, мӑн аккӑшӗ Корнелия вара кӗленче кӗпҫене туртса илчӗҫ.

Просторный чопорный дом не выносил легкомыслия, и дядя Карл торжественно отнял у мальчика блюдце с пеной, а тетя Корнелия стеклянную трубочку.

Ашшӗн ҫилли // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 209–215 с.

Вунсакӑр ҫулта вӑл Марий партийӗнчи Луций Корнелий Цинна ятлӑ ҫыннӑн Корнелия ятлӑ хӗрне качча илнӗ.

В восемнадцать лет он женился на Корнелии, дочери Луция Корнелия Цинны.

IX сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех