Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Юрату ҫурхи кунсенче вӑранать теҫҫӗ, анчах ку икӗ ҫамрӑк учительсемшӗн кӗрхи кунсем те ҫурхи каҫсем пекех туйӑнчӗҫ: вӗсем хӗрӳллӗн пӗр-пӗрне ыталаса илчӗҫ.

Куҫарса пулӑш

2 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Е тӗттӗм каҫсем, хӑйсен пӗркенчӗкӗсене хывса, ирхи сывлӑма ҫӗр ҫине ӳкернӗ вӑхӑтра, шӑпчӑк юрлани кам чӗрине хускатмӗ?

Куҫарса пулӑш

3 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Моргианӑна халӗ ҫивӗч чӗрӗлӳ ҫупӑрласа ҫавӑрать; ларнӑ ҫӗртен ҫӗкленсе вӑл пӳлӗмре темиҫе хут каллӗ-маллӗ утса ҫаврӑнчӗ, обой ӳкерчӗкӗ пирки сасӑпах шухӑшлать, мачча ҫинче ҫурӑк пурри-ҫуккине тӗпчет, унтан аякри чӳрече умӗпе тӑрса юсав хыҫҫӑн ҫурт еплерех чиперленесси, Джессие кӗркунне, ташӑсемпе савӑнӑҫлӑ каҫсем пуҫлансан, епле хаваслӑ пуласси пирки калаҫма пикенчӗ.

Тогда Моргиану охватило резкое оживление; встав, она прошла несколько раз по спальне, рассуждая о рисунке обоев, исследуя, нет ли трещин на потолке, а затем, остановясь вдали, возле окна, начала говорить о том, как будет хорош дом после ремонта, как будет Джесси весело осенью, когда начнутся танцы и вечера.

VII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Вӗсем нумай вӑхӑтлӑх вӑрӑм ҫула ҫӗнтерме хӑнӑхнӑ ҫынсен тикӗс мар уттипе малалла чурӑссӑн талпӑнаҫҫӗ; имшеркке-тӗксӗм, сухалпа витӗннӗ, юнӑхнӑ пичӗсем хӳтӗлев е тапӑну кунӗсенчи ыйхӑсӑр каҫсем, кӗсйисенчи лӳчӗркеннӗ ҫыру ҫеҫ кӑштах ҫемҫетеекен пӗчченлӗхӗн тунсӑхлӑ-салху терт-нуши пирки, аякри паллӑ марлӑх патне яланах ӑнтӑлакан чун-чӗмӗн вӗри-хӗрӳ васкаварлӑхӗ ҫинчен аса илтереҫҫӗ.

Они шли упрямой неровной походкой людей, привыкших ходить много и долго; их воспаленные, заросшие волосами лица напоминали о бессонных ночах в дни обороны или нападения, о тоскливых муках одиночества, смягчаемого обрывком затасканного письма; о жгучей подвижности духа, вечно стремящегося к далекому неизвестному.

X. Мирамбо вӑрӑ-хурах // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Каҫсем шӑрӑх тӑраҫҫӗ.

Стояли жаркие ночи.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 58–65 с.

Халӗ, тухса кайма тата кӗрешме пӗтӗмпех хатӗрскер, Шамполион хӗрсе ҫитнӗ вӑйӑҫӑн сив чир чухнехилле ӗшенӗвне туять; тахҫан хӑйсен ҫивӗчлӗхӗпе кӗске пулнӑ каҫсем уншӑн ҫулсем иртнӗҫемӗн вӑрӑмраххӑн, ставкӑна кӗтни — тертлӗреххӗн, выляса яни вӗчӗрхенчӗкреххӗн туйӑнаҫҫӗ, ывӑну юратупа палӑрӑнать.

Теперь, вполне готовый к отъезду и борьбе, он почувствовал лихорадочную усталость азартного игрока, которому с уходом годов длиннее кажутся когда-то короткие в своей остроте ночи, тягостнее — ожидания ставок и раздражительнее — проигрыш, усталость подчеркивалась любовью.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 23–48 с.

Мӗн таран салхуллӑ ҫуллахи каҫсем!

Как печальны летние вечера!

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Тӑван вӑрманти сунарпа, ирӗклӗ тулли пӗчченлӗхпе, хӑрушлӑхсемпе тата ӑнӑҫусемпе тулнӑ каҫсем — ҫӑлтӑрлӑ тӳпе айӗнчи каҫсем — чӗрӗлсе тӑчӗҫ.

Охота в родных лесах и ночи под звездным небом воскресли, полные свободного одиночества, опасностей и удач.

II. Вӑрман мӗн калать // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

Ҫакӑн пек каҫсем чылай пулнӑ Тамарикӑн, Ҫуллахи вӑхӑтра аптрамастчӗ-ха: Самарӑпа е Улайккапа пӗрле кӗрсе выртатчӗ.

Куҫарса пулӑш

Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 134–165 c.

Ытла та нумай куҫҫулӗ юхнӑ, куҫ хупмасӑр иртнӗ каҫсем те сахал мар пулнӑ.

Куҫарса пулӑш

Ӑш вӑркатмӑш // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 68–99 c.

Кунта Ленин та, кӑвайт умӗнче савӑнӑҫлӑ каҫсем те, кайӑксем шӑхӑрни те, разведка та, Ленин Кольӑна вӗрентме шантарни те — нимӗн те, нимӗн те пулман темелле: таврара шӑп, никам та ҫук, пушӑ.

Словно ничего этого не было — ни Ленина, ни радостных ночей у костра, ни птичьего свиста, ни разведки, ни обещания заниматься с Колей ничего.

18 // Аркадий Малов. Казакевич Э.Г. Кӑвак тетрадь: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 158 с.

Ҫутӑ каҫсем тӑраҫҫӗ.

Стояли белые ночи.

Тунтикун, декабрӗн ҫирӗм улттӑмӗшӗнче, Эмиль Катхультра пысӑк тӑкак туни, Коямнадиршӑ кашкӑр шӑтӑкне кӗрсе ӳкни // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.

Кун пек каҫсем Смоландра ҫуркунне кӑна пулаҫҫӗ.

Такие вечера бывают только весной в Смоланде.

Тунтикун, декабрӗн ҫирӗм улттӑмӗшӗнче, Эмиль Катхультра пысӑк тӑкак туни, Коямнадиршӑ кашкӑр шӑтӑкне кӗрсе ӳкни // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.

Ҫавнашкал каҫсем Макҫӑм урамра, уҫӑ сывлӑшра ларса, хӑйӗн шӑпи-тӳпи ҫинчен шухӑшлама юратнӑ.

Максимка любил в такие ночи посидеть на воздухе и помечтать о своей судьбе.

I // Петӗр Хусанкай. Телешов Д.Н. Типшар: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 56 с. — 8–56 с.

Анчах та сивӗ каҫсем тата тӳперен вӗҫсе анакан юр пӗрчисем хӗл кунӗсем кӗҫ-вӗҫ алӑкран килсе шаккасса систерсех тӑраҫҫӗ.

Но холодные ночи и снежинки, падающие с неба, предупреждают, что зима вот-вот постучится в двери.

Выльӑх-чӗрлӗхе хӑтлӑ витесенче тутӑ хӗл каҫарасчӗ // Канаш Ен. http://kanashen.ru/2021/10/22/%d0%b2%d1% ... %b0%d1%80/

Ҫавӑ ҫав, эпӗ нумай каҫсем хушши ӗнтӗ, тӗлӗкре ӑшаланӑ сырпа ҫӑкӑр чӗллине куратӑп…

Ну вот, а я много долгих ночей вижу во сне сыр на ломтике хлеба…

XV сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

Тусем ҫинчи каҫсем сулхӑн, ҫавӑнпа эпир ҫӗр пӳртре ҫӗр каҫма шутларӑмӑр.

Горные ночи холодные, и мы решили спать в балагане.

III // Николай Григорьев. Мамин-Сибиряк Д.Н. Тӑрантаракан тата ытти калавсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 48 с. — 36–48 с.

Вӑл ним чӗнмесӗр ӗҫсе, ним чӗнмесӗрех урисемпе кӑштӑртатса туха-туха кайнӑ каҫсем те пулкалатчӗҫ, анчах эпӗ темиҫе хутчен вӑл пророк пек пулса, ҫынсем ҫинчен тӳрӗ сӑмах каласа, вӗсем мӗнлине кӑтарта-кӑтарта панине илтнӗччӗ:

Бывали вечера, когда он пил молча и молча же уходил, тяжко шаркая ногами, но несколько раз я слышал, как он обличал людей, подражая пророку:

XIX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Хӗлле ярмаркӑра ӗҫ пулманпа пӗрехчӗ; килте эпӗ, ӗлӗкхи пекех, пит нумай вак-тӗвек ӗҫсем туса тӑраттӑм; вӗсем пӗтӗм ҫутӑ куна йышӑнса илетчӗҫ, анчах каҫсем вара пушах юлатчӗҫ, эпӗ каллех хуҫасене ним кӑмӑла кайман «Нивӑри», «Московский листокри» романсене сасӑпа вуласа параттӑм, ҫӗрлесенче вара лайӑх кӗнекесем вуласа лараттӑм тата сӑвӑсем ҫырма хӑтланаттӑм.

Зимою работы на Ярмарке почти не было; дома я нес, как раньше, многочисленные мелкие обязанности: они поглощали весь день, но вечера оставались свободными, я снова читал вслух хозяевам неприятные мне романы из «Нивы», из «Московского листка», а по ночам занимался чтением хороших книг и пробовал писать стихи.

XIX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ҫапла вара каҫсем аван иртетчӗҫ, мастерскойӗнче ҫӗрлехи пек шӑпах пулатчӗ, сӗтелсем тӗлӗнче кӗленче шарсем, сивӗ те шурӑ ҫӑлтӑрсем пек, ҫакӑнса тӑраҫҫӗ, вӗсен ҫутӑ пайӑркийӗсем сӗтелсем ҫумнелле пӗшкӗннӗ ҫӑмламас пуҫсемпе кукша пуҫсене ҫутатса тӑраҫҫӗ; эпӗ шухӑша кайнӑ, лӑпкӑ сӑн-питсене куратӑп, хӑшпӗр чух кӗнеке авторне е героя мухтани илтӗнсе каять.

Это были хорошие вечера; в мастерской тихо, как ночью, над столами висят стеклянные шары — белые, холодные звезды, их лучи освещают лохматые и лысые головы, приникшие к столам; я вижу спокойные, задумчивые лица, иногда раздается возглас похвалы автору книги или герою.

XIV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.