Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Генникер (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Генникер ҫукчӗ, вӑл кӗтсе ывӑннӑ та кайнӑ-мӗн.

Генникера я не застал, он ушел, соскучившись ждать.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 327–333 с.

Ҫакӑнпа пӗрлех хама Генникер патне каймаллине, унпа лайӑх сыватмӑш пирки сӳтсе явмаллине туйрӑм.

Вместе с тем я чувствовал потребность немедленно идти к Генникеру и обсудить качества одной хорошей лечебницы.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 327–333 с.

Эсир — урӑхла каласан эсӗ тата Генникер — мана тухтӑрпа пӗрле яратӑр, Синтие вара манӑн… манра пӗтӗмпех чаплӑ тесе ӗнентеретӗр.

Вы — то есть ты и Генникер — отправите меня с доктором и будете уверять Синтию, что все обстоит прекрасно.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 327–333 с.

Генникер, эпӗ ун патне каятӑп; эпӗ ыйтса тӗпчеме пӗлетӗп.

Я ухожу, Генникер, к нему; я умею расспрашивать.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 327–333 с.

— Шӑпах ҫапла, — терӗ Генникер.

— Да, — сказал изумленный Генникер.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 327–333 с.

Генникер, ларсам ҫакӑнта.

— Посиди здесь, Генникер.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 327–333 с.

— Ӗҫ мӗн пирки пынине, тен, Эли сана каласа кӑтартӗ? — сӑмахне малалла тӑсрӗ Генникер.

— Может быть, он скажет тебе в чем дело, — продолжал Генникер.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 327–333 с.

Эпӗ Генникер ҫине тимлӗн пӑхрӑм; хытӑ тарӑхнине вӑл чӗтреве ернӗ, урайӗнче саламат вӗҫӗ хаяррӑн авкаланать.

Я внимательно посмотрел на Генникера, его трясло от негодования, кончик хлыста бешено извивался на полу.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 327–333 с.

— Ӗнер… — романри тӗп геройсенчен пӗрин халал хутне кӗнекерен вулакан сасӑпа пуҫларӗ Генникер, — ӗнер Эли Стар пирӗн пата килчӗ.

— Вчера, — сказал он таким голосом, как будто читал по книге завещание одного из персонажей романа, — вчера Эли Стар пришел к нам.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 327–333 с.

Генникер, эсир кӑштах ӗҫнӗ, — терӗм эпӗ.

— Вы выпили немного, Генникер, — сказал я.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 327–333 с.

Генникер шлепкине хывмарӗ, саламатне вӗчӗрхенчӗклӗн сулкалать, ӑна хӑйӗн туйӑм-сисӗмне евитлемешкӗн чӑрмантарас тӑк мана ҫапма та хатӗрччӗ-и…

Геникер не снял шляпы, нервно размахивал хлыстом, готовый, кажется, ударить меня, если я помешаю ему выражать свои ощущения.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 327–333 с.

Хумханса ӳкнӗ Генникер манӑн пӳлӗме пырса кӗнӗ кун пӗтӗмпех уҫӑмланчӗ.

Все объяснилось в тот день, когда взволнованный Генникер появился в моем кабинете.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 327–333 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех