Шырав

Шырав ĕçĕ:

Володя сăмах пирĕн базăра пур.

Володя (тĕпĕ: Володя) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Инҫетри Ҫӗпӗрти колхозра икӗ ҫул ӗҫлесен хура кӗркунне Моляков тӑван яла канма килнӗччӗ, ҫавӑн чух амӑшӗн килӗнче эрне пурӑнчӗ-пурӑнмарӗ-и — ун ячӗпе телеграмма персе ҫитрӗ: «Володя, тархасшӑн, Шупашкара кил. Кунта эп кам патӗнче пурӑнма пултарнине эс пӗлме тивӗҫ. Ира».
Куҫарса пулӑш

Авӑн уйӑхӗнчи тӗлпулу // Николай Мартынов. Мартынов Н.А. Пурнӑҫ урапи: калавсемпе повеҫсем / Б.Б. Чиндыков пухса хатӗрленӗ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 416 с. — 9-21 с.

— Ман умра мар, аппа умӗнче тӳрре тухма тӑрӑшӑр, Володя.
Куҫарса пулӑш

— Тӑхтӑр-ха, Володя, — терӗ вӑл, хашкаса сывлаканскер.
Куҫарса пулӑш

— Салам, Володя, — йӑл кулчӗ вӑл.
Куҫарса пулӑш

— Чӑнах Володя иккен эсир.
Куҫарса пулӑш

Кӗтетӗп, Володя!
Куҫарса пулӑш

Вӑрттӑн сыхлавҫӑ // Василий Сипет. Сипет В.Н. Калавсем. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2019. — 224 с. 36–70 с.

— Сывӑ пул, Володя!
Куҫарса пулӑш

Ҫамрӑк Володя арӑмне пысӑк савӑнӑҫпа кӗтнӗ пулсан, халӗ хӗрне пӑшӑрханса, хӑраса кӗтет.
Куҫарса пулӑш

9 // Елизавета Осипова. Осипова Е.Б. Ӑшӑ ҫумӑр: повеҫпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1986. — 128 с. — 3–83 с.

Ун чухне ҫамрӑк Володя хӑйӗн савнӑ арӑмне час-часах ҫакӑн пек шӑплӑхра чӑтӑмсӑррӑн кӗтетчӗ.
Куҫарса пулӑш

Авӑ, Володя Колесников…
Вон Володя Колесников…

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Володя вырӑс юррине — ачасем тимӗрҫӗ лаҫҫинче юрланӑ юрра янӑратса ячӗ.
Володя запел русскую песню — песню, что певали ребята в кузнице.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

— Володя, эпӗ чӗрех…
— Я жив, Володя…

Алӑк патӗнче Володя чарӑнса тӑчӗ те урайӗнче хускалмасӑр саркаланса выртакан ҫын еннелле пӗшкӗнчӗ.
Подле двери Володя остановился и наклонился над человеком, неподвижно распростертым на полу.

— Володя Колесникова ирӗке кӑларма ыйтатпӑр!
— Требуем освобождения Володи Колесникова!

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Ҫав кунах Пенишора, май килсен Володя Колесникова пама тесе, ашшӗн ҫырӑвӗсене Фретича хӑварчӗ те хӑй шкултан тухса кайрӗ.
В этот же день Пенишора вручил Фретичу письма своего отца с просьбой отдать их, если представится возможность, Володе Колесникову, а сам ушел из школы.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Володя Колесникова вӑл сигуранецсене сутнӑ.
Володю Колесникова он предал в лапы сигуранцы.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Володя вара ӑна тӳрех стена ҫумне хӗстерчӗ.
А Володя так и прижал его к стене.

— Вӗренекенсене, тӗпрен илсен, Володя Колесников ертсе пычӗ, халӗ ак, эпир вӑл ӑҫтине те пӗлместпӗр.
— Учениками руководил в основном Володя Колесников, а мы не знаем даже, где он сейчас находится.

Володя халӗ, кирек ӑҫта пулсан та, вӗсемшӗн чи ҫывӑх та хаклӑ ҫын пулса тӑчӗ…
Где бы ни был Володя теперь, для них он стал своим человеком…

Саккӑрмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Ачасем пӗр-пӗрне станоксемпе хӗскӗчсем умӗнче, дормиторсенче чухне вара тӗтӗм кӑларса мӑкӑрлантаракан краҫҫын ламписен ҫуттинче, ҫакӑн пек хыпарсем каласа панӑ май Володя пурнӑҫӗ пирки легенда ҫуралчӗ.
Так из этих рассказов у токарного станка, у тисков, в дормиторах при дымном свете коптилок возникала легенда о Володиной жизни.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика