Шырав

Шырав ĕçĕ:

Вознесенский (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Мӗн калас ман Вознесенский аттене? — тесе ӳпкелешрӗ староста.
Куҫарса пулӑш

XXI // Александр Артемьев. Артемьев А. Ҫунатлӑ ҫуралнисем: повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1965. — 268 с. — 189–265 с.

Ӗнен, шан эс Вознесенский аттесене…
Куҫарса пулӑш

XII // Александр Артемьев. Артемьев А. Ҫунатлӑ ҫуралнисем: повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1965. — 268 с. — 189–265 с.

Амӑшӗ те, килте ӗҫлекен кирлӗ тесе, хӗрне вӗрентесшӗнех пулмарӗ, ӑна шкула яма ҫынсенчен те именчӗ, пачӑшкӑ та, Вознесенский атте: — Хӗрарума хотла вӗрентни — хӑйӑртан вӗрен явни ҫеҫ вӑл, ҫилуха кӗни кӑна, — терӗ.
Куҫарса пулӑш

XI // Александр Артемьев. Артемьев А. Ҫунатлӑ ҫуралнисем: повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1965. — 268 с. — 189–265 с.

Ҫавӑнпа мана Вознесенский пуп фанатик, мыскараҫӑ тесе калать, тет.
Куҫарса пулӑш

VII // Александр Артемьев. Артемьев А. Ҫунатлӑ ҫуралнисем: повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1965. — 268 с. — 189–265 с.

— О-у-а-аами-и-ин! — чарусӑррӑн мӗкӗрсе ячӗ хӑватлӑ сасӑпа тияккӑн (вӑл паҫӑр, Вознесенский атте сисиччен, алтарьте «турӑ юнне», Хусантан илсе килнӗ тутлӑ кагора, пӗччен вӑтӑр ҫыншӑн сыпма ӗлкӗрнӗ), Клирос ҫинче ҫынсене курӑнми тӑракан тияккӑн татах ҫӑварне карса пӑрахнӑччӗ — ӑна шикленсе ӳкнӗ понамарь алӑ тупанӗпе хупларӗ.
Куҫарса пулӑш

V // Александр Артемьев. Артемьев А. Ҫунатлӑ ҫуралнисем: повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1965. — 268 с. — 189–265 с.

Ӑна кӗтсе илмя пӗтӗм халӑх хирӗҫ тохнӑ, онӑн ҫолӗ ҫиня чечексем, кӑчкӑсем, кӑчкӑллӑ сюзе тораттисем пӑрахнӑ, — илтӗнет Вознесенский аттен урмӑша пуҫланӑ сасси.
Куҫарса пулӑш

Вознесенский атте, ҫакӑ ҫӗр ҫинче асап тӳсекенсем ҫӳлти патшалӑхра ырӑ курасси ҫинчен юрласа, алтарьтен тухрӗ те алӑк патӗнчи ҫынсем патнелле мӑнаҫлӑн уттарчӗ.
Куҫарса пулӑш

I // Александр Артемьев. Артемьев А. Ҫунатлӑ ҫуралнисем: повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1965. — 268 с. — 189–265 с.

Бахытжан Мусаханович Канапянов – Казахстан Ҫыравҫисен пӗрлӗхӗн правленийӗн секретарӗ, Семипалатинскри Шакарим ячӗллӗ патшалӑх унивеситечӗн хичеплӗ профессорӗ, Кокшетау хулин хисеплӗ гражданинӗ, Казахстан Республикин тава тивӗҫлӗ деятелӗ, нумай сумлӑ премисен лауреачӗ, Унӑн пултарулӑхне пӗтӗм тӗнче пӗлекен Олжас Сулейменов, Андрей Вознесенский поэтсем тата ыттисем те пысӑк хак панӑ.
Бахытжан Мусаханович Канапьянов – секретарь правления Союза писателей Казахстана, почетный профессор Семипалатинского государственного университета имени Шакарима, почетный гражданин города Кокшетау, заслуженный деятель Республики Казахстан, лауреат многих престижных литературных и общественных премий.

Паллӑ казах поэчӗн кӗнеки чӑвашла кун ҫути курнӑ // Аҫтахар Плотников. https://chuvash.org/news/24712.html

Ну, эсӗ эппин ӑҫтан килнӗ — ҫавӑнта кай, — тенӗ сасартӑк ефрейтор Вознесенский, таҫтан килсе тухнӑ пит те шанмалла мар гражданинпа ытлашши туслӑ калаҫнине тавҫӑрса илсе.
Ну и, стало быть, иди, откуда пришёл, – сказал вдруг ефрейтор Вознесенский, спохватившись, что слишком дружески болтает с этим неизвестно откуда взявшимся довольно-таки подозрительным гражданином.

9 сыпӑк // Леонид Агаков. Валентин Катаев. Полк ывӑлӗ. Повесть. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948

Ҫавӑнпа та мана халӗ гварди ефрейторӗ Вознесенский, тесе чӗнеҫҫӗ, хам эпӗ Вознесенский ҫумӗнче связной пулса ҫӳретӗп.
Так что я сейчас называюсь гвардии ефрейтор Вознесенский и служу при майоре Вознесенском связным.

Мана, тӑванӑм, майор Вознесенский хӑй илчӗ, хайӗн хушаматне ҫыртарчӗ, мӗншӗн тесен эпӗ тӑлӑх ача.
Меня, братец, сам майор Вознесенский на свою фамилию записал, поскольку я являюсь круглый сирота.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика