Шырав

Шырав ĕçĕ:

Верӑпа (тĕпĕ: Вера) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Тӑватӑ класс пӗтернӗ хыҫҫӑн вӑл Каганович ячӗллӗ колхозра ӗҫлеме пуҫланӑ. Ун чухне вӑл 10 ҫулта пулнӑ, пысӑк ӗҫ пурнӑҫланӑ. Амӑшӗ малалла вӗренесси ҫинчен ӳкӗтлесен те килӗшмен: кӗҫӗн йӑмӑкӗсене Верӑпа Нинӑна тӑрантармалла, хуҫалӑха тытса тӑмалла.
Куҫарса пулӑш

Парӑнманскер // Марина Иванова. https://sutasul.ru/articles/nikam-ta-nim ... er-3757134

Вара Верӑпа Генӑна та ҫӑлма пултарӑп.
Куҫарса пулӑш

4 // Николай Мартынов. Мартынов Н.А. Пурнӑҫ урапи: калавсемпе повеҫсем / Б.Б. Чиндыков пухса хатӗрленӗ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 416 с. — 92-125 с.

Верӑпа Гена ҫамрӑк чӑрӑш ҫумӗнче тӗршӗнсе ларатчӗҫ.
Куҫарса пулӑш

Ма лартса каяс марччӗ вӗсен паян Верӑпа Генӑна?
Куҫарса пулӑш

3 // Николай Мартынов. Мартынов Н.А. Пурнӑҫ урапи: калавсемпе повеҫсем / Б.Б. Чиндыков пухса хатӗрленӗ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 416 с. — 92-125 с.

Верӑпа Генӑна час-часах мӗн те пулин парнелет.
Куҫарса пулӑш

Кунта вӑл пӗр кинотеатр умӗнче Верӑпа Ҫемене тӗл пулчӗ.
Куҫарса пулӑш

5 // Николай Мартынов. Мартынов Н.А. Пурнӑҫ урапи: калавсемпе повеҫсем / Б.Б. Чиндыков пухса хатӗрленӗ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 416 с. — 35-61 с.

Йӗтем ҫинче Верӑпа Ҫемене тӗл пулӑн — вӗсене мӗнле те пулин лӑплантарма тӑрӑш.
Куҫарса пулӑш

4 // Николай Мартынов. Мартынов Н.А. Пурнӑҫ урапи: калавсемпе повеҫсем / Б.Б. Чиндыков пухса хатӗрленӗ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 416 с. — 35-61 с.

— Верӑпа Ҫемен ҫырнӑ кусене, урӑх никам та мар!
Куҫарса пулӑш

Вӑл сиввӗнрех каларӗ: «Кунта мана Верӑпа Ҫемен кун памаҫҫӗ. Эсир те ҫав шӗвӗрсен сӑмахне ӗненетӗр-и? Эп мӗнле ӗҫленине пӗлес килсен хӑвӑр килсе тӗрӗслӗр», — терӗ те трубкӑна хучӗ.
Куҫарса пулӑш

Верӑпа Татьяна Архиповна — виҫҫӗмӗш сыпӑкри тӑвансем.
Куҫарса пулӑш

2 // Николай Мартынов. Мартынов Н.А. Пурнӑҫ урапи: калавсемпе повеҫсем / Б.Б. Чиндыков пухса хатӗрленӗ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 416 с. — 35-61 с.

Халӗ Валентина, Вячеслав тата Владислав — Канашра, Владимир — Свердловскра, Верӑпа Виктор — Ҫӗнӗ Шупашкарта, Виталийпе Валерий Шупашкар хулисенче пурӑнаҫҫӗ.
Куҫарса пулӑш

Чӑваш культурине аталантарса пырассишӗн тӑрӑшать // Юрий Никитин. http://kanashen.ru/2022/09/23/%d1%87a%d0 ... %81%d0%b8/

Верӑпа Рита серепине ҫакланма памалла мар.
Нельзя допустить, чтобы она попала в сети Риты и тети Веры.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

Вӑл переменӑра Верӑпа хирӗҫсе кайрӗ.
Она поссорилась на перемене с Верой.

Марусьӑн телейсӗр кунӗпе телейлӗ кунӗ // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

Анчах Верӑпа Вова илемлӗ колоннӑсем ҫине кӑшт кӑна пӑхса илчӗҫ.
Но Вера и Вова только мельком взглянули на красиво убранные колонны.

Совет Союзӗн Геройӗ ятне памалла тунӑ хыҫҫӑн // Куҫма Чулкаҫ. Водопьянов М.В. Поляр лётчикӗ: калавсем; Куҫма Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 248 с.

Трибуна умӗнче эпӗ хамӑн ачасене — Верӑпа Вовӑна куртӑм.
Около трибуны я увидел своих детей — Веру и Вову.

— Верӑпа Леночкӑна Настьӑна чӗнме ятӑм.
— Веру, Ленечку послала за Настей.

5. Тырӑпа тимӗр // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

— Сирӗншӗн, Верӑпа иксӗршӗн, ик айкки те тӑвайкки.
— Что ты, что она — ваше дело десятое.

Ҫутаттӑр // Олимпиада Таллерова. Гайдар, Аркадий Петрович. Ҫутаттӑр: калав; вырӑсларан О.Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1971. — 44 с.

Верӑпа Нина пушанасса Маруся кӗтсе тӑчӗ, вӗсем малти ҫуна ҫумӗпе малалла утрӗҫ.
Обождав Веру и Нину, Маруся вместе с ними, пошатываясь, пошла вперед мимо передних саней.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Кирсанов хӑйӗн тусӗпе калаҫнӑ хыҫҫӑн Лопуховсем патне пырсассӑн хӑй ӑнсӑртран йӑнӑшасран е Вера Павловна ҫине пуҫласа пӑхсассӑн хӗрелсе каясран, е вӑл ун ҫине пӑхма тӑрӑшманни ытла паллӑ пуласран, е мӗн те пулин ҫавӑн пеккинчен хӑранӑ; ҫук, Верӑпа пӗр минутлӑх тӗл пулнӑ хушӑра вӑл питӗ савӑнӑҫлӑ пулчӗ тата унӑн савӑнӑҫлӑ пулма тулли право та пулнӑ: хӑшпӗр вӑхӑта тусӗсенчен уйрӑлмалла пулнӑскер, тахҫанхи тусӗсем патне таврӑннипе савӑнса, ҫын кӑмӑллӑн та ӑшшӑн йӑл кулать, лӑпкӑн пӑхать вӑл, витӗмлӗн те ним шухӑшласа тӑмасӑр калаҫать, ун чун-чӗринче, вӑл калакан шухӑшсемсӗр пуҫне, урӑх нимӗнле шухӑш та ҫук вара, эсир чи усал элекҫӗ-хӗрарӑм пулнӑ тата сирӗн, ун ҫине пӑхса мӗн те пулин ун пек марри ҫав тери тупас килнӗ пулсан та, эсир пурпӗрех ӗҫ ҫукран, хӑйне лайӑх паллакан ҫынсемпе пӗрле каҫхи вӑхӑтне ирттерме хавас ҫынна курнисӗр пуҫне урӑх нимӗн те курман пулӑттӑр.
Кирсанов боялся, что когда придет к Лопуховым после ученого разговора с своим другом, то несколько опростоволосится: или покраснеет от волнения, когда первый раз взглянет на Веру Павловну, или слишком заметно будет избегать смотреть на нее, или что-нибудь такое; нет, он остался и имел полное право остаться доволен собою за минуту встречи с ней: приятная дружеская улыбка человека, который рад, что возвращается к старым приятелям, от которых должен был оторваться на несколько времени, спокойный взгляд, бойкий и беззаботный разговор человека, не имеющего на душе никаких мыслей, кроме тех, которые беспечно говорит он, — если бы вы были самая злая сплетница и смотрели на него с величайшим желанием найти что-нибудь не так, вы все-таки не увидели бы в нем ничего другого, кроме как человека, который очень рад, что может, от нечего делать, приятно убить вечер в обществе хороших знакомых.

XXIII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Кӑна Лопухов Верӑпа иккӗш нотӑсем илнӗ чух, вӑл — фортепьяно калама, Верочка — юрлама хатӗрленсе нотӑсем илнӗ чухне каларӗ.
Это было сказано, когда Лопухов и Верочка брали ноты, он — чтобы играть, Верочка — чтобы петь.

X // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика