Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Сасартӑк темле хӗрарӑм ухмаха ернӗ пек ҫуйӑхса кулса ячӗ, вара ҫав ӑссӑр кулӑ халӑха пушӑпа туртса ҫапнӑ пекех пулчӗ, — мужиксем пӗр-пӗрин ҫинелле хӗссе пырса кӑшкӑрашма пуҫларӗҫ, намӑс сӑмахсем каларӗҫ, мӗкӗрчӗҫ, ҫав хушӑрах Кукушкин лавкаҫӑ патне сиксе пычӗ те, ӑна ывӑҫ тупанӗпе шатрака питӗнчен мӗнпур вӑйӗпе ҫупса ячӗ:

Вдруг истерически захохотала какая-то баба, и хохот кликуши точно плетью ударил толпу, мужики заорали, налезая друг на друга, ругаясь, рыча, а Кукушкин, подскочив к лавочнику, с размаха ударил его ладонью по шероховатой щеке:

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Ӑҫта кайса кӗретӗн-ха ҫак шатрака кӑшман пек, ҫӗрле ӳсӗр шуйттансем пӑрҫа сапса пӑсса пӗтернӗ пек сӑнпа?!»

Куда денешься с эдакой вот брюквой, на котором точно пьяные черти ночью горох молотили?

13 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950