Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Йӳле янӑ плащӗн пылчӑк сирпӗннӗ аркисем е ҫунат пек сарӑлса кайса шапӑлтатаҫҫӗ е хӑйӗн ҫумне пие пек ҫӑт ҫыпӑҫса лараҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

XIII // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 94–253 с.

Вӗсем тем шапӑлтатаҫҫӗ, ҫӑмӑлҫах шӳт «хывӑхне ҫӑмӑлкка, вӗлтӗр-вӗлтӗр вӗҫтеркелеҫҫӗ», шав ахӑлтаткалаҫҫӗ, ихӗркелеҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Вӑрттӑн сыхлавҫӑ // Василий Сипет. Сипет В.Н. Калавсем. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2019. — 224 с. 36–70 с.

Хӗрарӑмсем минутсерен сике-сике тӑраҫҫӗ, тирпейсӗр пурнӑҫне пула тӗрлӗ кӗтесе пӑрахса тухнӑ япаласем пирки шапӑлтатаҫҫӗ; кашӑкӗсемпе ҫӗҫҫисене аран-аран шыраса тупрӗҫ.

Причем женщины ежеминутно вскакивали, спохватываясь о вещах, которые, по безалаберности их жизни, находились в разных углах; с трудом разыскали ложки и ножи.

XI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Вӗсем мӗн калаҫнине илтетӗп, акӑ тимлӗрех тӑнлама пикентӗм, мӗншӗн тесен калаҫу темӗнле ҫурт пирки пырать, — унта урай таса кӗмӗлтен имӗш; юмахри капӑрлӑх, ҫӗр ай ҫулӗсемпе унашкал ытти тем те пӗр ҫинчен шапӑлтатаҫҫӗ.

Я слышал, что они говорят, и стал прислушиваться внимательнее, так как разговор шел о каком-то доме, где полы из чистого серебра, о сказочной роскоши, подземных ходах и многом подобном.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Ҫич-сакӑр пӳлӗм кунта, икӗ арҫын калаҫни нихӑшӗнче те илтӗнмест: пӗринче — темле хӗрарӑмпа ачасем шапӑлтатаҫҫӗ, тепринче — арҫынпа хӗрарӑм ахӑлтатсах кулаҫҫӗ, виҫҫӗмӗшӗнче — хӗрсех картла ҫапаҫҫӗ пулас, тӑваттӑмӗшӗнче — Антунпа Петӗр хӑйсем пурӑнаҫҫӗ…

Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Кӳлӗре ӗнтӗ тулли ача-пӑча, — ҫӳҫӗсене кастарнӑскерсем, ӳчӗсем пиҫӗхсе хӑмӑрланнӑскерсем, шыва кӗрсе шапӑлтатаҫҫӗ, — вӗсем ҫухӑрашаҫҫӗ, ахӑлтатаҫҫӗ, пӗр-пӗрне шывпа сирпӗтеҫҫӗ…

Озерцо теперь было полно купающихся стриженых, коричневых ребятишек, — визг, плеск, хохот…

1 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

«Ҫук, ҫумӑр пулать, — терӗ мана хирӗҫ Калиныч: — ав, кӑвакалсем шапӑлтатаҫҫӗ, курӑкран та шӑршӑ перет».

«Нет, дождь пойдет, — возразил мне Калиныч, — утки вон плещутся, да и трава больно сильно пахнет».

Хорьпе Калиныч // Николай Степанов. Тургенев И. С. Сунарҫӑ ҫрса пынисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 172 с. — 3–16 с.

Урамра пӗр чарӑнми шапӑлтатаҫҫӗ, ҫуйӑхаҫҫӗ, кӑшкӑрашаҫҫӗ, пӗр-пӗринпе ут вӗттин чупса, Кантюк ҫурчӗ патӗнченех иртеҫҫӗ.

На улицах слышны ребячьи голоса, дружный топот бегущих наперегонки «лошадей», проносятся мимо дома Кандюка.

XXVI. Пӳкле вилӗм // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ахӑлтатаҫҫӗ хӑйсем, шапӑлтатаҫҫӗ.

Шумят, хохочут меж собой…

XX. Чӗре ҫунтармӑш кунсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кусем те лешсем пекех шапӑлтатаҫҫӗ, енчен енне пӑхаҫҫӗ, пӑшӑлтатаҫҫӗ, ахӑлтатаҫҫӗ, кула-кула илеҫҫӗ.

Они вели себя не менее шумно, чем мирянки, озирались по сторонам, перешептывались и громко хохотали.

X. Хӗрарӑмсен мӑнастирӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хӑйсем савӑнса шапӑлтатаҫҫӗ, хапхаран вӗҫӗ-хӗррисӗр кӗрсе тӑракан хӗрарӑмсен тумӗсене пӑхса тишкереҫҫӗ.

Они весело болтали, то и дело оборачиваясь, чтобы разглядеть наряды других представительниц прекрасного пола, беспрерывно входивших в ворота.

X. Хӗрарӑмсен мӑнастирӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.