Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ханте упа тирне ҫӗҫӗпе касса унӑн ӑшӗнчен хӑйӗн тусне кӑларчӗ те калать:

Хантэ разрезал медвежью шкуру, выпустил из неё друга и говорит:

Икӗ сунарҫӑ ҫинчен // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 28–31 с.

Ку тискер кайӑк мар иккен, ханте сунарҫӑ ҫывхарнӑ; унӑн йытти вырӑс ӑҫта иккенне йӗрпе шыраса тупнӑ.

А это подходил не зверь, а хантэ-охотник: его лайка нашла городского по следу.

Икӗ сунарҫӑ ҫинчен // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 28–31 с.

Ӑна ханте тусӗ хӑй вӑрманта мӗнле ҫӗр каҫни ҫинчен каласа панӑччӗ.

Говорил ему друг хантэ, как он ночует зимой в лесу.

Икӗ сунарҫӑ ҫинчен // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 28–31 с.

Ханте хӑйӗн йыттипе пӗр еннелле, вырӑс тепӗр еннелле кайрӗҫ.

Хантэ со своей лайкой пошёл в одну сторону, а городской — в другую.

Икӗ сунарҫӑ ҫинчен // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 28–31 с.

— Ҫук, — терӗ ханте, — туртса яр, ан пӑшӑрхан.

— Нет, — говорит хантэ, — кури спокойно.

Икӗ сунарҫӑ ҫинчен // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 28–31 с.

Ханте, кӗсйинчен чӗлӗмӗпе табакне кӑларчӗ те, вырӑса: — Туртса яр, — терӗ.

Хантэ вытащил из кармана трубку, табак и даёт другу: — Закуривай.

Икӗ сунарҫӑ ҫинчен // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 28–31 с.

Ханте хӑйӗн тусне кармашса тытрӗ те, хӑй ларакан турат ҫине каҫма пулӑшрӗ.

Хантэ подхватил друга и помог ему взобраться на ту ветку, где сам сидел.

Икӗ сунарҫӑ ҫинчен // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 28–31 с.

Юрать-ха, унӑн телейне пула, хурӑн ханте ларакан чӑрӑш ҫинелле йӑванчӗ.

Да на счастье охотника, берёза, падая, навалилась на ель, где хантэ сидел.

Икӗ сунарҫӑ ҫинчен // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 28–31 с.

Сунарҫӑсем пӑшалӗсене пӑрахрӗҫ те: вырӑс пӗр ҫӳлӗ хурӑн ҫине, ханте юнашар тӑракан чалӑш чӑрӑш ҫине улӑхса кайрӗҫ.

Охотники побросали ружья — и на деревья: городской забрался на прямую берёзу, а хантэ рядом — на кривую, наклонную ель.

Икӗ сунарҫӑ ҫинчен // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 28–31 с.

Ханте тепӗр хут шӑхӑртса илчӗ.

Хантэ опять трубит.

Икӗ сунарҫӑ ҫинчен // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 28–31 с.

Ханте — сунарҫӑ хурӑн хуппинчен тунӑ сӑрнайне хӗвӗнчен туртса кӑларчӗ.

А хантэ-охотник вытащил из-за пазухи берестяную трубу.

Икӗ сунарҫӑ ҫинчен // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 28–31 с.

Пӗрре кӗркунне ханте хӑйӗн тусне вӑрманти уҫланкӑна илсе кайнӑ та, калать: — Итле, — тет.

Раз осенью хантэ привёл друга в лес на поляну и говорит: — Слушай…

Икӗ сунарҫӑ ҫинчен // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 28–31 с.

Пӗри вӑрманта пурӑнакан ханте ҫынни пулнӑ.

Один был хантэ, лесной человек.

Икӗ сунарҫӑ ҫинчен // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 28–31 с.