Шырав
Шырав ĕçĕ:
тытӑнчӑклӑраххӑн (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Иван Капитоновича шӑпӑрттӑн итлесе ларнӑ Раман ура ҫине тӑчӗ те, пӑчкине илсе, кӑшт тытӑнчӑклӑраххӑн: — Ӑнлантӑм, Иван Капитонч, — терӗ.
8 // Владимир Кузьмин. Владимир Кузьмин. Виҫӗ юман: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1986. — 144 с.
— О-о, ку чӑ… чӑваш ачисем килсе те ҫитнӗ-ҫке! — савӑнса кӑшкӑрса ячӗ Лукин, кӑшт тытӑнчӑклӑраххӑн калаҫса.
1 // Петр Осипов. Осипов П.Н. Пиччӗшӗпе шӑллӗ: роман. Шупашкар: Чӑваш чӗнеке издательстви, 1977. — 352 с.
Эхер те, тӗслӗхрен, субалтерн-офицер вӗренӳре такӑнчӗ, урине арпаштарчӗ пулсан: — Ӑт, тар-рхасшӑн, — кӑшкӑратчӗ хӑнӑхнӑ йӑлипе кӑшт тытӑнчӑклӑраххӑн.
X // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
Страницăсем:
- 1