Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

турткалашуллӑн сăмах пирĕн базăра пур.
турткалашуллӑн (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ромашов питне аллисемпе турткалашуллӑн та хыттӑн пусса сӑтӑрчӗ, пӑлханнине пула ӗхлетсех те илчӗ-ха.

Ромашов судорожно и крепко потер руками лицо и даже крякнул от волнения.

XII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Сылтӑм алли унӑн кӗсйинчеччӗ, вӗр-ҫӗнӗ хут укҫасене турткалашуллӑн чӑкӑртаттаратчӗ.

Правая рука была у него в кармане и судорожно хрустела новенькими бумажками.

VII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Ах, пурӗпӗрех мар-и-мӗн, тусӑм! — хӗрӳллӗн хирӗҫлерӗ те каллех пӳлӗм тӑрӑх турткалашуллӑн чупкалама пуҫларӗ Назанский.

— Ах, милый мой, не все ли равно! — возразил с пылкостью Назанский и опять нервно забегал по комнате.

V // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Хытӑ пӑлхансан е мӗншӗн те пулин вӑтансан, вӑл яланах ҫапла ташлакалать: е пӗр чӗркуҫҫине, е теприне малалла кӑлара-кӑлара хурать, хулпуҫҫийӗсене ҫавӑрттаркалать, мӑйне тӑса-тӑса тӳрлеткелет, уснӑ аллисен пӳрнисене турткалашуллӑн хускаткалать.

Он всегда так танцевал, когда сильно волновался или смущался чем-нибудь: выдвигал то одно, то другое колено вперед, поводил плечами, вытягивал и прямил шею и нервно шевелил пальцами опущенных рук.

III // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Эпир вӗренепе танлашрӑмӑр, эпӗ, пӑлханнипе шурса кайнӑскер, калаҫма пуҫлас тесе, сывлӑш ҫавӑрсах янӑччӗ ӗнтӗ, анчах ман хӑюлӑх, чӗре турткалашуллӑн, чирлӗн тапнине тата ҫӑвара сивӗ ҫапнине пула, кӗтмен ҫӗртенех чакса, арканса кайрӗ.

Мы равнялись с кленом, и я, бледнея от волнения, уже переводил дыхание, чтобы начать говорить, но внезапно моя смелость ослабевала, разрешаясь нервным, болезненным биением сердца и холодом во рту.

XI сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Сасартӑк аякра, чи чӑтлӑхра, Пӑчӑр вӗрни илтӗнсе кайрӗ — ҫакнашкал вӗрме тискер кайӑка хӑвалакан йытӑ ҫеҫ пултарать: ҫинҫен, тӑсмаккӑн янӑраттарса та турткалашуллӑн, нӑйӑлтатса нӑйкӑшнӑ евӗр.

Вдруг далеко, в самой чаще, раздался лай Рябчика — характерный лай собаки, идущей за зверем: тоненький, заливчатый и нервный, почти переходящий в визг.

III сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех