Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Люба, кӑмака умӗнчен тӑрса, вӑрӑммӑн карӑнчӗ, мачча ҫинчи траппил тураттисем хушшине чиксе хунӑ тӗксӗм куҫкӗски катӑкӗ ҫине ҫав тери хӑвӑрт пӑхса илчӗ.

Люба встала, потянулась, машинально заглянула в тусклый осколок зеркала, воткнутого между еловыми сучками стропил на потолке.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.