Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Чочойран (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ӑҫта тупрӑр ку ухха? — Чочойран ыйтрӗ Кэргыль.

— Откуда лук? — наконец спросил Кэргыль у Чочоя.

Хӗрлӗ хӗвел // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

— Халь ӗнтӗ ку яранга камӑн иккенне пӗлес пулать, — терӗ Чочойран кая мар пӑлханма тытӑннӑ Кэукай.

— Теперь надо узнать, чья это яранга, — взволнованный не меньше Чочоя, сказал Кэукай.

Хӗрлӗ хӗвел // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

— Йӗр вулама вӗрентме пултаратӑн-и эс мана? — ыйтрӗ вӑл Чочойран.

— А не можешь ли и ты поучить меня читать следы?

Йӗрлевҫӗсем // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

— Эсӗ Аляскӑран тарнӑ теҫҫӗ, чӑн-и ку? — ыйтрӗ Чочойран пӗри.

И тут Чочой услышал вопрос: — Верно ли говорят, что ты бежал с Аляски?

Факелсем инҫетре // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Вӑл ҫынсем халь Чочойран хӑй мӗнле тарни ҫинчен, тӑванӗсемпе ҫывӑх ҫыннисем пирки ыйтса пӗлесси ҫинчен шухӑшлаҫҫӗ.

Эти люди думали, как расспросить у Чочоя о побеге, о его родных и близких.

Факелсем инҫетре // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

— Эсӗ, ачам, пӑр айне пулнӑ тинӗс мӗнле хаяр иккенне пӗлместӗн-им? — ыйтрӗ Чочойран Чумкель, юколине ун патнерех лартса.

— Разве не знаешь ты, мальчик, каким сердитым бывает покрытое льдами море? — спросил Чочоя Чумкель, подвигая к нему юколу.

«Ача чӑтаймарӗ!» // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Таичи Чочойран, эсӗ Очер ӑҫтине пӗлместӗн-и тесе, шикленсе ыйтать.

Таичи с тревогой спрашивал у Чочоя, не знает ли он, где может быть Очер.

Том вилӗмӗ // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

— Йытӑ ӑҫта? — ыйтрӗ вӑл Чочойран, ун патнех пырса тӑрса.

— Где собака? — спросил он Чочоя, подходя вплотную.

Том вилӗмӗ // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

— Ухӗ, — тӳрлетрӗ ӑйа Том, хӑй те Чочойран каях мар хӑраса ӳкнӗскер.

— Филин, — поправил его Том, перепуганный, однако, не меньше Чочоя.

Ӑнсӑртран тупни // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Адольф мӗнле пашалусене таптаса тӑкнине ӑнланма хӑтланса, Том ним калама аптрарӗ, пӗр вырӑнта тапӑртатса тӑчӗ, унтан ҫакна ӑнланса илчӗ: Чочойран чирлӗ амӑшне ҫитерес апата туртса илнӗ иккен вӗсем.

Том нерешительно потоптался на месте, силясь понять, что за лепешки растоптал Адольф в грязи, и пришел к простому, невеселому выводу: у Чочоя отняли возможность покормить больную мать.

Йӳҫӗ пашалусем // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех