Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Абрумкӑна (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кунта савӑнаҫҫӗ, лере — вилӗм, вӗсен Абрумка ҫумӗнче ӗҫсем ҫук, Абрумкӑн — вӗсемпе ӗҫ ҫук, ҫитменнине тата, Абрумкӑна савӑнтармалли май та ҫук.

Тут радуются, а там смерть, им нет дела до Абрумки, а Абрумке — до них, и нельзя так сделать, чтобы и Абрумка радовался.

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Зина пулсан, ҫак самантра Абрумкӑна аванах каласа татнӑ пулӗччӗ ӗнтӗ, Тёма ун пек пултараймасть ҫав.

От своей неспособности обрезать так, как, наверно, обрезала бы Зина.

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Тёма ӗнтӗ, алӑри конфетне пӑрахсах тухса тарасшӑнччӗ, Абрумкӑна: эсӗ мана хулпуҫҫинчен лӑпкама хӑймашкӑн пултараймастӑн, мӗншӗн тесен, эсӗ — Абрумка, а эпӗ — Тёма, генерал ачи, тесе каласшӑнччӗ, анчах ӑна темӗн тытса чарчӗ.

Тёма уже хотел оттолкнуть конфетку и убежать, хотел сказать Абрумке, что он не смеет трепать его по плечу, потому что он — Абрумка, а он Тёма — генеральский сын, но что-то удержало его.

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Абрумка ытлашши кӑмӑллӑ пек пулса калаҫни Тёмӑна килӗшмерӗ, вӑл укҫана пӗр савӑнмасӑрах илсе чикни те унӑн кӑмӑлне каймарӗ, Тёмӑн унчченхи пӗтӗм хаваслӑ туйӑмӗ сирӗлчӗ, унччен пӗр самант ҫеҫ каялла, чухӑна тӑрса юлнӑ тӳлек Абрумкӑна ҫывӑха хурса хӗрхенес килнӗ туйӑмӗ, халь улӑшӑнса кайрӗ.

Тёме не по душе была фамильярность Абрумки, не по душе было равнодушие, с каким последний принял от него деньги, и восторженное чувство сменилось разочарованием, то, что-то близкое, что он за мгновение до этого чувствовал к обездоленному, тихому Абрумке, сменилось.

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Эпе Абрумкӑна хӗрхенетӗп, Химкӑна пытарма унӑн нимӗн те ҫук, эпӗ ӑна укҫа пама пултӑм.

— Мне жалко Абрумки, ему нечем похоронить Химку, я обещал ему.

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Вӑл хӑй Абрумкӑна улталанине туять ӗнтӗ, ҫавӑ ӑна асаплантарать те.

Он чувствовал, что надул его, и это его мучило.

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Тёма хӗрелсе кайрӗ, Абрумкӑна курайман пек пулчӗ.

Тёма покраснел и почувствовал к Абрумке что-то враждебное и злое.

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Кӑна илтсен, Тёма Абрумкӑна: — Эпӗ мансах кайнӑ, Абрумка, Таня мана тата вунӑ пус пама пулнӑччӗ, — терӗ.

Тогда Тёма сказал Абрумке: — Я забыл, Абрумка, мне Таня обещала еще десять копеек подарить.

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех