Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ӳкӗнни (тĕпĕ: ӳкӗн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Микула ним пытармасӑр каласа пани тата чӗререн ӳкӗнни ун кӑмӑлне улӑштарчӗ.

Куҫарса пулӑш

XXIII // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 2-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Тиекӗн шатра пичӗ ҫинче пӗр вӑхӑтрах тарӑхни, ӑмсанни, ӳкӗнни палӑрать.

На отечном лице дьяка и зависть, и обида, и желание одновременно.

Шыв хӗрринче // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Ун чӗринче ҫак самантра хаяр тарӑху ҫеҫ ҫунтарса тӑчӗ, хӑрани те, ӳкӗнни те сисӗнмерӗ.

Душу жгло единственное чувство — чувство гнева, и не было в нем ни страха, ни раскаянья.

Ҫын ҫухалнӑ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

«Ҫук, ӳкӗнни ӑшра ан юлтӑр, Вилетпӗр намӑс куриччен.

Куҫарса пулӑш

XXXVI // Маркиан Удалов. «Тӑван Атӑл». — 2007. — 3№. — 95–117 с.; 4№. — 52–75 с.; 5№. — 40–72 с.

Сӑнӗнчен пӑл ҫӗрле пулса иртнишӗн пӑртак ӳкӗнни палӑрать.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Тӑваттӑмӑшӗ, ку тӗп туйӑм — хамран хам йӗрӗнни тата ӳкӗнни, анчах ку ӳкӗнӳ телей килсе тухасса шаннипе тачӑ пӗрлешнӗ те, вӑл пачах хурлӑхлӑ мар.

Четвертое и главное чувство было отвращение к самому себе и раскаяние, но раскаяние до такой степени слитое с надеждой на счастие, что оно не имело в себе ничего печального.

III сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӑл, Тиунов мӗн каланине итлемесӗр, — итлесшӗн те пулмасӑр, — хӑй ӳкӗнни, ӳпкелешни ҫинчен кала-кала нумайччен кӑшкӑрашрӗ; хӗрсе кайсах выляма тытӑннӑскер, вӑл таҫтан, чӗринчи ҫутӑ кӗтесрен, хӑйӗн вӑййипе хӑй киленсе савӑнать.

Он долго выкрикивал своё покаяние и жалобы свои, не слушая, — не желая слышать, — что говорил Тиунов; увлечённый игрою, он сам любовался ею откуда-то из светлого уголка своего сердца.

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

— Ҫук, эпӗ ӑна каларӑм, ӑна мӗншӗн каланине эпӗ халех калатӑп сире… — асаплӑ та шанӑҫсӑр хусканупа (нимӗн пытармасӑр ӳкӗнни те ҫав хусканӑва ҫитеймен пулӗччӗ) вӑл аллисемпе пуҫне ярса тытрӗ те, сулланса, аран-аран ҫапла каларӗ:

— Нет, я это сказала, я сейчас вам скажу, почему я сказала… — горьким, отчаянным движением, искреннее которого не могло быть самое откровенное раскаяние, она обхватила голову руками и, раскачиваясь, выдавила из себя:

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Ун умӗнче ҫынсем ҫӗлӗкӗсене хыврӗҫ, ӑна пуҫ тайрӗҫ, — вӑл хӑйне пуҫ тайнине хирӗҫ ним шарламасӑрах утса пычӗ, вӑл килсен, халӑх шӑпланчӗ, иккӗленсе, именерех кулни тата пӑт-пат кӑна хуллен кӑшкӑркаланисем илтӗнчӗҫ, — ҫаксенче пуринче те хӑйсем ытлашши алхаснине йышӑнакан ачасем ӳкӗнни палӑрчӗ.

Перед ним снимали шапки, кланялись ему, — он шел, не отвечая на поклоны, и сеял в толпе тишину, смущение, конфузливые улыбки и негромкие восклицания, в которых уже слышалось раскаяние детей, сознающих, что они нашалили.

XII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Ун пек чухне вӑл ӳкӗннине мар, амӑшне вӗҫӗ-хӗррисӗр хӗрхеннине туять, — ҫак хӗрхенӳ ӳкӗнни евӗрлех туйӑнать.

Не раскаяние чувствовала она тогда, но глубокую, бесконечную жалость, похожую на раскаяние.

XXXI // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Ҫук, Павел Яковлевич, эсир ӳкӗннине ӗненетӗп эпӗ, ӗненетӗп сирӗн куҫҫулӗре те, анчах эсир ӳкӗнни хӑвӑра йӑпатнӑ пек кӑна туйӑнать мана, куҫҫулӗр те ҫавах.

— Нет, Павел Яковлевич, я верю в ваше раскаяние, и в ваши слезы я верю, но мне кажется, самое ваше раскаяние вас забавляет, да и слезы тоже.

IX // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Пӗр енчен, манӑн савӑнӑҫ, тепӗр енчен — тарӑхса ӳкӗнни.

— Моя радость, с одной стороны, отчаяние — с другой.

Пӗрремӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Унта Кудинова 1948 ҫул вӗҫӗнче Тури Дон казакӗсем хӗрлисемпе килӗшӳ туса фронта пӑрахнӑшӑн ӳкӗнни тата ҫакӑншӑн чӗререн пӑшӑрханни ҫинчен ҫыру яма хушаҫҫӗ.

Кудинову было поручено написать письмо с изъявлением раскаяния и сожаления о том, что в конце 1918 года верхнедонцы пошли на переговоры с красными, бросили фронт.

LV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ерофей Кузьмич вара виҫӗмкун каҫ тӑватӑ партизан лавпа Зоболотье ялне килни ҫинчен, вӗсем вӑрманта выҫӑ пурӑнатпӑр тесе хурланса калаҫни ҫинчен, ахалех партизана кайрӑмӑр тесе ӳкӗнни ҫинчен, юлашкинчен вӗсем виҫӗ киле ҫаратса кайни ҫинчен каласа кӑтартрӗ…

Ерофей Кузьмич рассказал, как позавчера ночью четверо партизан приехали на двух санях в деревню Заболотье, жаловались на голодное житье в лесу, каялись, что начали партизанить, и, наконец, ограбили три дома…

IV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Кашни сӑмахне илтмессерен Обломов сӑнӗнче шикленни те, хӗрхенни те, хӑраса ӳкни те, ӳкӗнни те палӑрчӗ.

Испуг, сострадание, ужас, раскаяние с каждым словом являлись на лице Обломова.

II сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Обломов хӑй ӑшӗнче пӗтӗм пурнӑҫне аса илчӗ: ҫӗр хутчен ӳкӗнни тата иртнине кая юлса шеллени унӑн чӗри патне ҫитрӗ.

Он пробежал мысленно всю свою жизнь: в сотый раз раскаяние и позднее сожаление о минувшем подступило к сердцу.

X сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Эхер те вӑл Обломовӑн чӗринчи пытанса юлнӑ ӗлӗкхи йӗрсене: кӑштах ывӑннипе, кӑштах палӑракан ыйхӑлӑха асӑрхасан, — Ольга унӑн чунне шалтанах курма пӗлет, — вал ӑна ӳпкелешет, сайра хутра ҫак ӳпкевре ӳкӗнни те, хӑй йӑнӑш тӑвасран хӑрани те хутшӑнса каять.

Если же иногда замечала она затаившиеся прежние черты в душе Обломова, — а она глубоко умела смотреть в нее, — малейшую усталость, чуть заметную дремоту жизни, на него лились упреки, к которым изредка примешивалась горечь раскаяния, боязнь ошибки.

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Ҫак самантра хама вилӗмрен хӑтарнишӗн хӗпӗртерӗм теме пултараймастӑп, анчах ма вилмелле пулмарӗ-ши тесе ӳкӗнни пирки те калама пултараймастӑп.

В эту минуту не могу сказать, чтоб я обрадовался своему избавлению, не скажу, однако ж, чтоб я о нем и сожалел.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк. Тапӑну // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Лиза ӑна хӑй ҫапла ҫӑмӑлттайланса хӑтланнӑшӑн ӳкӗнни ҫинчен, хальхинче вӑл панӑ сӑмаха тытас тесе ҫеҫ тухни ҫинчен, ҫак курнӑҫу юлашки пулма тивӗҫли ҫинчен, тата ҫакӑн пек нимӗн ырӑ кӑтартас ҫук паллашӑва пӗтерме кирли ҫинчен каласа панӑ.

Лиза призналась, что поступок ее казался ей легкомысленным, что она в нем раскаивалась, что на сей раз не хотела она не сдержать данного слова, но что это свидание будет уже последним и что она просит его прекратить знакомство, которое ни к чему доброму не может их довести.

Хресчен хӗрӗ — пике // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Ҫакӑ вӑл ӳкӗнни пулать-и вара?

Разве это называется сожалением?

9 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех