Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ӗнентеретчӗ (тĕпĕ: ӗнентер) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Сулейман патшине хам куҫпа куртӑм, оглы-мать их бей! — ӗнентеретчӗ тепӗр чух Сарт Ҫеменӗ, суйса каланине хӑй те сисмесӗрех юлса.

Куҫарса пулӑш

4 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Ку сӑмаха Петька Золотухин туртса кӑларнӑ, вӑл питех те суеҫне пурте пӗлсе тӑнӑ, вӑл камран та пулин кивҫен виҫӗ пус укҫа ыйтса илсен, каялла патӑм тесе тупа тӑватчӗ, е вӑлта хатӗрӗсене илсен, хуллипе ҫиппине вӑлти йӗпписӗрех паратчӗ те, ҫавӑн пекех илсеттӗм тесе ӗнентеретчӗ.

Выдумал это Петька Золотухин, который, как известно всем, отчаянный враль, и если попросит взаймы три копейки, то потом будет божиться, что отдал, либо вовсе вернет удилище без крючков и потом будет уверять, что так и брал.

III сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Ҫав документ пирӗн Струтинский Луцкра нимӗҫсем кӑларса тӑракан «Украинский голос» ятлӑ хаҫатӑн корреспонденчӗ пулнине ӗнентеретчӗ.

Документ удостоверял, что Струтинский является корреспондентом луцкой газеты «Украинский голос», издававшейся немцами.

«Агентсем» тата «спекулянтсем» // Уйӑп Мишши. Медведев Д.Н. Ровно патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 246 с.

Флорежакса, вырӑсла пӗр сӑмах та ӑнланмаскере, унӑн суранӗсем епле сывалса пыни ҫинчен Цесарский аллисемпе, мимикӑпа ӑнлантарса паратчӗ, вӑл сываласса шантарса, ӑна хӑй пурӑнасса, малашне нимӗҫсене те сахал мар вӗлерме пултарасса ӗнентеретчӗ.

Флорежаксу, который не понимал по-русски ни слова, Цессарский мимикой и жестами объяснил состояние его раны, внушил веру в выздоровление и доказал, что тот будет жить и еще повоюет.

Лагерьте // Уйӑп Мишши. Медведев Д.Н. Ровно патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 246 с.

Эпӗ ун чухне наукӑшӑн кролик вырӑнӗнче пулса ӗҫлеме мӑй пуррине пӗлменччӗ-ха, ҫитменнине Евреинов мана ҫав тери лайӑх каласа ӗнентеретчӗ: университетсене шӑпах сан пек ҫамрӑксем кирлӗ, тетчӗ.

Я тогда ещё не знал, что науке можно служить в роли кролика, а Евреинов так хорошо доказывал мне: университеты нуждаются именно в таких парнях, каков я.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Нимӗҫ пропаганди Ленинград нимӗҫсен аллинче ӗнтӗ, Сталинград та нимӗҫ ҫарӗсем хӗснине чӑтса тӑрас ҫук, Хӗрлӗ Ҫара ҫапса аркатнӑ, тесе ӗнентеретчӗ.

Немецкая пропаганда уверяла, что один советский город за другим не выдерживает натиска немецких войск, что Красная Армия разбита.

Тупа // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Романсем IV-мӗш Генриха хӑй халӑхне ҫывӑх тӑракан, ырӑ ҫын пек ӳкерсе кӑтартатчӗҫ; хӗвел пек ҫутӑскер, вӑл мана ҫапла вӗрентсе ӗнентеретчӗ: Франци вӑл — пӗтӗм ҫӗр ҫинчи пит аван ҫӗршыва, король мантине е хресчен тумтирне тӑхӑнса ҫӳресен те, пӗр пекех благородни пулакан рыцарсен ҫӗршывӗ; Анж Питу та, д`Артаньян пекех, рыцарь пулнӑ тесе шутлама вӗрентетчӗ.

Романы рисовали Генриха IV добрым человеком, близким своему народу; ясный, как солнце, он внушал мне убеждение, что Франция — прекраснейшая страна всей земли, страна рыцарей, одинаково благородных в мантии короля и одежде крестьянина: Анис Питу такой же рыцарь, как и д’Артаньян.

XI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Анчах атте мана ҫав-ҫавах ӗнентеретчӗ: «Леонид, эсӗ офицер пулатӑн», — тетчӗ вӑл.

Но отец продолжал твердить мне: «Леонид, ты будешь офицером».

7 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Вӑл кунтан сӑхсӑха-сӑхсӑха чупнӑ чухне хӑйне хыр турачӗсем тытса чарчӗҫ, ҫак карчӑк майлӑ чул юпа ахӑлтатса кулчӗ, тесе ӗнентеретчӗ.

Крестьянин божился, что, когда бежал с поляны, ветки сосен не пускали его, хлестали по лицу, а каменная баба хохотала.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Унтан вара ваннӑра ҫӑвӑнатчӗ те хӑй ҫӑвӑннипе нимӗҫсем хушшинче темле тӗшмӗшле ҫыхӑну пулма кирлӗ тесе ӗнентеретчӗ: ваннӑна кӗрсе кайсанах тревога пуҫланать, тетчӗ.

потом долго мылся в ванной и уверял, что между его мытьём и немецкими налётами существует таинственная связь: стоит ему залезть в ванну, как немедленно начинается тревога.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Гришка Фабер ҫак пьесӑри арҫын ролӗсене юри ятне пекех ун валлиех ҫырнӑ пулӗ тесе ӗнентеретчӗ.

Гришка Фабер утверждал, что в этой пьесе все мужские роли написаны для него, как нарочно.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл пуринчен ытларах ӗнентеретчӗ е хӑрататчӗ, — ку ӗнтӗ вӑл «хӑйӗн» ҫыннине мӗнле хак панинчен килнӗ.

Вообще он охотнее убеждал или грозил, в зависимости от того, как он оценивал «своего» человека.

Манӑн гестаповец // Леонид Агаков. Юлиус Фучик. Асаплӑ вилӗм уменхи сӑмах. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех