Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ӑсӗпе (тĕпĕ: ӑс) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Майра ӑсӗпе.

Куҫарса пулӑш

6 // Петр Осипов. Осипов П.Н. Пиччӗшӗпе шӑллӗ: роман. Шупашкар: Чӑваш чӗнеке издательстви, 1977. — 352 с.

— Хӑй ӑсӗпе пурӑнать пулӗ.

Куҫарса пулӑш

6 // Петр Осипов. Осипов П.Н. Пиччӗшӗпе шӑллӗ: роман. Шупашкар: Чӑваш чӗнеке издательстви, 1977. — 352 с.

Ӑна патша хӑй ӑсӗпе туса парас ҫук!

Куҫарса пулӑш

3 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Ку сӑмахсем хыҫҫӑн Павлуш тек ыйтмарӗ учительницӑран: «Пурӗпӗрех вӑл питӗ сахал пӗлет. Гимназире вӗренмен — «ҫавӑнпа пӗлмест пулӗ, чӑнах та» — вӗҫлерӗ хӑйӗн ӑсӗпе пулас гимназист.

Куҫарса пулӑш

2 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Ҫумӑр ан виттӗр тесе, ҫапла тӑхӑнаҫҫӗ пулӗ тенӗ вара вӑл хӑйӗн ача ӑсӗпе.

Куҫарса пулӑш

1 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Зинаида Степановна эрех ӗҫсе таврӑннӑшӑн упӑшкине юратман та, анчах пурӑнасса ун ӑсӗпе пурӑннӑ, хирӗҫмен.

Куҫарса пулӑш

7 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Хӑвӑн ӑсу ҫитмест пулсан, пиччӳ ӑсӗпе пурӑнасчӗ хуть.

Куҫарса пулӑш

Ылханнӑ ывӑл // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Пурнӑҫ ку таранччен Сашшашӑн хӑй аллинче пулман — аслисен ӑсӗпе, ашшӗ ҫул кӑтартнипе пынӑ: кай, кил, вӗрен — ҫын пул.

Куҫарса пулӑш

4 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Чӗрипе мар, ӑсӗпе ҫеҫ ҫитӗнсе ҫитнӗ ҫын вунӑ ҫулта ӳкернӗ портретне ку эпех тесе йышӑннӑ пекех, — темиҫе ҫул каяллахи ӗҫсем-пулӑмсем те пирӗнпе пӗрлех улшӑнаҫҫӗ, вара, кун кӗнекине вуласа тухсан, нумай сыпӑка тепӗр хут халӗ туйнӑ пекрех ҫырса хурас килет.

Как человек, выросший лишь умом — не сердцем, может признать себя в портрете десятилетнего, — так и события, бывшие несколько лет назад, изменяются вместе с нами и, заглянув в дневник, многое хочется переписать так, как ощущаешь теперь.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Тете, ухмах ӑсӗпе, мана хӑйӗн тӗллевӗсене уҫса пачӗ, мана хӑй майлӑ ҫавӑрса Моллие Лемарена парас ӗҫе явӑҫтарасса шанчӗ ахӑр.

Брат сдуру открыл мне свои намерения, надеясь меня привлечь: отдать Молли Лемарену.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Хумханса кисренекен ӑсӗпе вӑл хӑй мӗн тума шухӑшланин хӑватлӑ катрамне ҫавӑрса ытамлама хӑтланать.

Потрясенным сознанием начал он обнимать грозную громаду предпринятого.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 337–349 с.

Ӑна кураймасӑр, анчах гени ӑсӗпе килӗшсе йӗнер ҫинчен антӑм, лаша урисене ҫемҫе курӑкпа ҫавӑрса ҫыхрӑм, ӑна чӗлпӗртен тытса тӗттӗмлӗхри ҫутӑ кӗтеселле ҫавӑтса кайрӑм.

Ненавидя его, но соглашаясь с гениальным умом, я слез, обмотал копыта лошади мягкой травой и двинулся, ведя ее в поводу, на озаренный уголок мрака.

III. Калаҫу // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 397–404 с.

Ӑсӗпе пӗр аяклӑ Гиктонпа Фазелио-и?

Не однобокие ли умом Гиктон и Фазелио?

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 23–48 с.

Полинӑн характерӗ уҫӑ, лӑпкӑ; унӑн пӗлӳлӗхӗ ӑна ҫут ҫанталӑк панӑ ӑсӗпе хӑй тӗллӗнех пӗрлешсе мухтаннин илемсӗрлӗхӗпе тӗлӗнтерсе аптӑратмасть; унӑн хаваслӑхӗ кӳрентермест; унӑн салхулӑхӗ, хуйхи юратӑва вӑйлатаҫҫӗ; вӑл ачашлани — ӑшӑ, черчен, хӗрӳ туйӑмӗ — таса, хӗр ачан ҫурма уҫӑ тутилле.

Ее характер был открытым и ровным; ее образованность, естественно сливаясь с ее природным умом, не поражала неприятной нарочитостью козыряния; ее веселие не оскорбляло; ее печаль усиливала любовь; ее ласка была тепла и нежна, а страсть — чиста, как полураскрытые губы девочки.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 23–48 с.

Пурнӑҫ ҫине логика ӑсӗпе, мӗскӗн ӑспа пӑхакансем пур; вӗсем тӗнчен мӑнаҫлӑ капламӗ ҫийӗн хӑйсен кӗске кӑна шупка сӑрӑ ялавне ҫӗклесе тӑраҫҫӗ; тӗнче вара татӑлми-уҫӑлми вӑрттӑнлӑхсемпе тулса ларнӑ, ҫӳлерех асӑннӑ ӑслисем утакансем тата тӗлӗнсе ӳкнӗскерсем пурте хӑйсен, ӑслисен, ялавӗ патне пырасса кӗтеҫҫӗ, чӑн та, шанчӑкӗ вӗсен йӑваш, кулӑшла; шӑпах ҫак ӑссене хирӗҫлесе, пирӗн шухӑшпа, урӑх чунсем те тӗл пулаҫҫӗ, — вӗсем халиччен тӗпчеменнин чӑшӑлтатӑвӗ, ытарлӑ йӑшӑлтатӑвӗ ҫине ыттисене те ҫаврӑнса пӑхтармашкӑн тӗллев лартнӑ темелле-тӗр.

Наперекор умам логическим и скупым к жизни, умам, выставившим свой коротенький серый флажок над величавой громадой мира, полной неразрешенных тайн, — в кроткой и смешной надежде, что к флажку этому направят стопы все идущие и потрясенные, — наперекор тому, говорим мы, встречаются существования, как бы поставившие задачей заставить других оглядываться на шорохи и загадочный шепот неисследованного.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Вӑл ҫакна ӑсӗпе чухлать, анчах унӑн хӑйӗн чӗри сыввӑн та ыраттарса тапать, ҫавӑнпа та, ӑнланмасӑрах, хӑйӗн пурнӑҫ туйӑмне вӑл Пьер ҫине те куҫарать, уҫӑмлӑн ниепле те ӑнкараймасть: мӗнле-ха апла — Пьер чӗри чӗнмест, унӑн вара, ҫамрӑк инкекпе тулсах ларнӑскер, хӗрхенӳ-шеллев ыйта-ыйта ӗсӗклет?

Знала это умом, но собственное ее сердце билось так живо и больно, что, бессознательно, ощущение своей жизни она переносила и на Пьера, не в силах будучи ясно вообразить, как же это его сердце молчит, когда ее, полное молодого горя, взывает о милосердии?

Пьерпа Суринэ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 276–284 с.

Арӑм ӑсӗпе ҫеҫ пурӑнакан арҫын пурнӑҫне нихӑҫан та лайӑхпа вӗҫлеменни те паллӑ уншӑн.

Куҫарса пулӑш

Ӑш вӑркатмӑш // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 68–99 c.

Зиновьев — ҫынни нумай вӗреннӗскер, пуҫ ҫӗклемесӗр пусӑрӑнса ӗҫлеме пултарать, ӑсӗпе ҫивӗч тата марксистла литературӑна та питӗ лайӑх пӗлет.

Зиновьев был образован, необыкновенно усидчив, обладал прекрасной памятью и глубоким знанием марксистской литературы.

17 // Аркадий Малов. Казакевич Э.Г. Кӑвак тетрадь: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 158 с.

Вӑл этемӗн тивӗҫлӗхне ун пуянлӑхӗпе титулӗсене кура мар, ун ӑсӗпе кӑмӑлне, хӑй ӗҫӗпе ҫынсене мӗнле чӑн-чӑн усӑ тунине пӑхса хак партарасшӑн ӗмӗтленет.

Он мечтает о том, чтобы достоинства человека измерялись не его богатствами и титулами, а его умом и душевными качествами, той реальной пользой, какую он приносит людям своей деятельностью.

6 // Урхи Наумӗ, Куҫма Чулкаҫ. Свифт, Даниэль. Лемюэль Гулливер ҫулҫӳренисем; вырӑсларан Н. Урхипе К. Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 368 с. — 335–353 с.

— Кашни хӑйӗн ӑсӗпе шухӑшлать, Лина, — терӗ Эмиль амӑшӗ.

— Всяк судит по своему разумению, Лина, — сказала мама Эмиля.

Ку вӑл шӑматкун, июнӗн вуниккӗмӗшӗнче, Бакхорвари суту-илӳ вӑхӑтӗнче пулса иртнӗ // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех