Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ӑсран (тĕпĕ: ӑс) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Часрах! — кӑшкӑрса ячӗ Миша, ӑсран кайнӑ пек пулса.

Куҫарса пулӑш

2 // Петр Осипов. Осипов П.Н. Пиччӗшӗпе шӑллӗ: роман. Шупашкар: Чӑваш чӗнеке издательстви, 1977. — 352 с.

Ытлашши вӗреннипе ӑсран кайнӑ, тет…

Куҫарса пулӑш

1 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

— Эпӗ ӑсран тайӑлнӑ.

— Я помешалась.

XX сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Джесси, эсӗ ӑсран тайӑлман-и? — ыйтрӗ вӑл тирпейлӳҫӗ хӑйӗн хыҫҫӑн алӑк хупсан.

Джесси, ты помешалась? — спросила она, когда горничная закрыла за собой дверь.

XX сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Нимӗн те ӑнлантараймасӑр, ӑнлантарупа лӑпкӑлӑх шырамашкӑн аппӑшӗ патне васкавлӑн халех каймаллине пӗлсе, — унсӑрӑн ирччен вилсе выртать е ӑсран тайӑлать, — Джесси вырӑн ҫинче чӗркуҫленчӗ те ҫырӑва сӗтел сунтӑхне, минтер айне, кӗнеке хушшине пытарма пикенчӗ, ӑна тӗлсӗррӗн пӗрре кӑларать, тепре унта-кунта хурать; акӑ тинех хӑйне алла илчӗ, ҫырӑва чӑмӑртаса тытнӑскер, анкӑ-минкӗленнӗскер кравать ҫинчен тӑчӗ, тепӗртакран урайне анчӗ те пушмакне тӑхӑнчӗ.

Ничего не объясняя, зная лишь, что должна немедленно спешить к сестре за объяснением и успокоением, — иначе умрет до утра или лишится рассудка, — Джесси встала в кровати на колени и начала прятать письмо в стол, под подушку, в книгу, вынимая и перемещая его без цели, пока не опомнилась, тогда, стиснув письмо, она покинула кровать и надела туфли.

XX сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Ҫапах та… — ҫӑмӑлттайла уйланать вӑл малалла — ӗмӗчӗ татӑлнӑ пекех ку халӗ вӑл ӑсран тайӑлнине саккунлӑн тивӗҫтерет, — ҫапах та мӗншӗн тӑруках пӗтӗмпех хура сӑрӑпа вараласа хумалла-ха?

«Однако, — продолжал он с легкомыслием, в равной мере законным для его помешательства, как и отчаяние, — однако, почему я так вдруг все решил очень уж в черном свете?

XVIII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

— Эпӗ, ахӑртнех, ӑсран тайӑлатӑп: эпӗ унран пӑрӑнса утрӑм.

— Должно быть, я помешался: я ушел от нее.

VI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Наркӑмӑшланнӑскер хухса пырать; нимӗн те тӑвас килменлӗхпе сӳрӗклӗх тертлентерекен чӗрӗлӗхпе ылмашӑнаҫҫӗ; вӑл сахалрах та сахалрах, кӑмӑл туртмасӑр ҫиет, унӑн пачах та хускалас килмест, мӗн пур ӗҫ тӗлӗшпе кӑсӑклӑх ҫухатать; малтанхи эрнесенчи йывӑр ыйхӑ вырӑнне кӗҫех ыйхӑсӑрлӑх, тепӗр чухне вара аташу е ӑсран тухни…

Отравленный угасал; вялость и апатия сменялись изнуряющим оживлением; он ел все меньше, без всякой охоты, переставал нуждаться в движении; терял интерес ко всяким занятиям; тяжелый сон первых недель сменялся бессонницей, иногда — бредом или потерей рассудка.

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Тилӗрӳпе вӑл ӑсран тайӑлнӑнах туйӑннӑ.

Он помешался от злости.

XXIII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

— Ҫав этем ӑсран тайӑлнӑ ахӑр!

— Должно быть, человек был сумасшедший!

XXIII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Эпӗ ӑсран тайӑлнӑ тесе ан шухӑшлӑр, малтан итлӗр.

Не думайте, что я сумасшедший; выслушайте.

V. Бигӑн ту ҫул // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Чӑнлӑхпа аташӑва ӑсран тайлӑк пуҫ мими ҫеҫ пӑтраштарма пултарать.

Только мозг сумасшедшего может сплести бред с действительностью.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Вӑл чӑннипех ӑсран тайӑлнӑ ахӑр.

Он, надо быть, помешался.

XIX. Руфут ханкӑрӗн синкерӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Вӑл ӑсран тайӑлнӑ тейӗн.

Он был как бы не в своем уме.

XIX. Руфут ханкӑрӗн синкерӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Акӑ упӑтесен йывӑҫ ҫулҫисен хушшинчи вӑййи, — вӗсем ӑсран тайӑлтармалла тӗрлӗрен хуҫкаланаҫҫӗ-авкаланаҫҫӗ: кӑвак сухаллӑ е бакенбардлӑ, е хӑлхи хыҫӗнчи кӗске ҫӳҫлӗ, ҫӑмламас физиономисем хӑйсен туйӑмӗсене аптӑратакан-кӑсӑклантаракан мӗн пур япалана хусканӑвӗсемпе сӑнарлаҫҫӗ, пит-куҫне хускатаҫҫӗ те пӗркелентереҫҫӗ, кулӑсӑр куҫӗсем вара тимлӗ те сис-чӳллӗ йӑлтӑрккапа шавлӑ, тилӗрчӗк ҫак ҫурма ҫынсен вӗрилӗхне-хӗрӳлӗхне кӑтартаҫҫӗ.

Иногда стая обезьян давала представление в листве дерева, принимая с умопомрачительной быстротой смешные позы; седобородые, или в бакенбардах, или же с кисточками за ушами шерстистые физиономии мимически отражали все поражающие их чувства, гримасничали и корчились, а несмеющиеся глаза напряженным блеском говорили о кипучести этих полулюдей, истеричных и шумливых.

VI. Караванри шуйттан // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Гент вырӑнӗнче тӑрас тӑк — халиччен нихӑҫан пулманла хумханӑва чӑтса ҫитереймесӗр миҫе ҫын ӑсран тайӑласси, тен, тата пурнӑҫран уйрӑласси пирки шухӑшласа пӑхма юрать-тӗр.

Стоит подумать о том, сколько людей на месте Гента лишились бы чувств, рассудка, а может быть, и жизни, не вынеся чрезвычайного, исключительного волнения.

V. Мул тӑвӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Унӑн хаклавӗнче мул тупнӑ самантсенчи ӑсран тайӑлнилле савӑнӑҫӑн ӗмӗлки те шуса иртмерӗ.

лишенного даже тени той безумной радости, с какой, надо полагать, открывались все клады.

V. Мул тӑвӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Эхер те ӑсран тайӑлсан — ку ҫаплах пулмалла.

Если я помешаюсь, это так и должно быть.

XVIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Анчах эпӗ алӑк тӗлӗнчи хӑма ҫине ҫырса хуратӑп: Дегуст архитектор, вӑхӑтлӑх ӑсран тайӑлнӑскер, тӑнлӑ-пуҫлӑ ӑссене ӑна виҫӗ уйӑх тӑршшӗ чӑрмантармасса шанать».

Но только я припишу на доске у двери: архитектор Дегуст, временно помешавшись, просит здравые умы не беспокоить его месяца три».

XVII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Ӑна манӑн йӑмӑкӑм килӗшет, ҫавӑнпа та вӑл ӑсран тайӑлнӑ тейӗн, чӑн та, ытларах — мӑн кӑмӑллӑхне тата ҫӑткӑнлӑхне пула.

Ему приглянулась моя сестра, и он с ума сходит, больше от самолюбия и жадности.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех