Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ырӑ мар пулӗ ӑна юлташӗсенчен юлса ӑсатакансен хушшинче тӑма, анчах Ҫимун хӗрарӑм арки хыҫне пытанса юлмасть вӗт, хӑй ирӗкӗпе те юлмасть вӑл яла.

Куҫарса пулӑш

Савӑнӑҫпа хурлӑх юнашарах // Алексей Афанасьев. А. А. Афанасьев. Юманлӑх ҫулҫӑ тӑкмарӗ: роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 288 с.

Ак ӗнтӗ анчӑк, ӑсатакансен урисен хушшипе хӗсӗнкелесе, шӑвӑнкаласа, вӑшт! кӑна дебаркадер хӗррине ҫитсе тӑчӗ, мана куҫранах витӗрлесе вӗрмест — татӑлсах йӗрет, тейӗн, хӑй — ах, тур, тур! — виҫ ури ҫинче ҫеҫ тӑрать.

Куҫарса пулӑш

Вӑрттӑн сыхлавҫӑ // Василий Сипет. Сипет В.Н. Калавсем. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2019. — 224 с. 36–70 с.

Крокодила вокзалран турттарса пынӑ чухне, лав хыҫҫӑн ҫав тери нумай халӑх кӗперленсе пынине кура, Спасски чиркӗвӗн чалӑш куҫлӑ пономаре Гришка Бочаров, мӗн пынине тавҫӑрса илеймесӗр, ҫав халӑха «орански» турамӗш сӑнне ӑсатакансен ушкӑнӗ пулӗ тесе чансене ҫапма пуҫланӑ.

Когда крокодила везли с вокзала, за телегой тянулось такое множество любопытных, что косой пономарь Спасской церкви Гришка Бочаров, не разобравшись, принял процессию за крестный ход с Оранской иконой божией матери и ударил в колокола.

VI сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Галина Владимировна вӗсене хывӑнма пулӑшать, ӑшшӑн темскер калать, шӳт тӑвать, кулать; пӗчӗккисем сасартӑк хӑйсемех ӑсатакансен аллисене вӗҫертеҫҫӗ.

Галина Владимировна помогает им снять пальтишки, улыбаясь, что-то говорит, шутит, смеется, и малыши вдруг сами выпускают руку провожатой.

Сентябрӗн пӗрремӗшӗ // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

— Ҫапла-а-а… — шухӑшлӑн тӑстарчӗ ӑсатакансен ушкӑнӗнче пӗри.

— Да-а-а… — задумчиво протянул кто-то в толпе провожающих.

17 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.