Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ӑраскалӑм (тĕпĕ: ӑраскал) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ман ӑраскалӑм мӑшӑрӑмпа тӑп-тулли телейлӗ.

Куҫарса пулӑш

IV // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 1-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

«Ман хамӑн ӑраскалӑм те ҫавнашкал пулмӗ-и?»

Куҫарса пулӑш

XII // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 1-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Ӑраскалӑм ҫав таран ӗнтӗ ман.

Куҫарса пулӑш

XI // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 1-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Ман ӑраскалӑм ҫавӑн пек пулчӗ-тӗр.

Куҫарса пулӑш

8. Ӑраскал // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Чулсенчен янӑравлӑн ҫапӑна-ҫапӑна, татӑкӑн-татӑкӑн чӑнклата-чӑнклата е пуҫ ҫийӗн шӑхӑра-шӑхӑра вӗҫсе — пульӑсем вилӗм пирки аса илтереҫҫӗ, анчах вӗсен хивре ҫак хӑрушлӑхӗнче эпӗ ҫапла тилӗрӳллӗн, хаяррӑн тӗрӗсленекен ӑраскалӑм умӗнче тӗлӗнмеллерех киленӳ тата кӑштах хӑпартлану туятӑп.

Пули, разбиваясь о камни звонкими, отрывистыми ударами или свистя над головой, напоминали о смерти, но в жестокой жуткости их я ловил звуки очарования и немого восторга перед лицом судьбы, подвергнутой столь гневному испытанию.

VI. Фильбанк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Ӑраскалӑм пирки тӑтӑшах уйланатӑп.

Я часто размышлял над своей судьбой.

I. Биографи // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Ҫуралнӑранпах ҫынсене шанманлӑхпа уйрӑлса тӑраканскер, ӑсӑн ҫурма ӗмӗтлевлӗ, ҫурма ӗҫлӗхлӗ тӑрӑм-ӗренкипе, пысӑках мар, анчах лайӑх исленсе ҫирӗпленнӗ пурнӑҫ опычӗпе, ӑраскалӑм ҫул-йӗрне ҫав тери пӗлес килеслӗхпе эпӗ чей хатӗрлекен пуян фирмӑра ӗҫлеме пуҫларӑм; чей курланкисене типӗтме ҫакас ӗҫрен пуҫларӑм.

С врожденным недоверием к людям, с полумечтательным, полупрактическим складом ума, с небольшим, но хорошо всосанным житейским опытом и большим любопытством к судьбе приступил я к работе в богатой чайной фирме, начав с развески.

I. Биографи // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Эпӗ йӗркеллӗ, пӗлтерӗшлӗ ятарлӑ нимӗнле пӗлӳ те илмен: вӑл, ӑраскалӑм пӳрнипе, пуҫламӑш шкултан тата юлташӑмӑн Андрей Фильсӑн, юхан шыв полицийӗн инспекторӗн ывӑлӗн, библиотекинчи пилӗк пин кӗнекерен тӑрать.

Я не получил никакого стройного и существенного образования; оно, волею судеб, ограничилось начальной школой и пятью тысячами книг библиотеки моего товарища Андрея Фильса, сына инспектора речной полиции.

I. Биографи // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Мана ӑраскалӑм хӑй йыхӑрать.

Сама судьба вызывает меня.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 337–349 с.

Малашнехи кунсенче эпӗ хамӑн ӑраскалӑм ҫине ҫеҫ шанса пурӑнтӑм.

В дальнейшем я всецело полагался на волю судьбы.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Урхи Наумӗ, Куҫма Чулкаҫ. Свифт, Даниэль. Лемюэль Гулливер ҫулҫӳренисем; вырӑсларан Н. Урхипе К. Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 368 с.

Ҫакӑн ҫумне хушса эпӗ тата ҫапла каларӑм: хамӑн ӑраскалӑм мана хӑҫан та пулин тӑван ҫӗршывӑма илсе ҫитерме пултарать пулсан, унта эпӗ хам тӗрлӗ ҫӗршывсене кайса ҫӳренисем ҫинчен каласа панӑ пулӑттӑм, анчах мана унта никам та ӗненмен пулӗччӗ, хама итлекенсенчен кашниех эпӗ вӗсене пулман япаласем ҫинчен, малтан пуҫласа вӗҫне ҫитичченех хам пуҫран шухӑшласа кӑларнӑ япаласем ҫинчен каласа парать тесе шутланӑ пулӗччӗ, терӗм.

Я прибавил далее, что, если судьба позволит мне возвратиться когда-нибудь на родину и я расскажу там об этом путешествии, то мне никто не поверит и каждый будет думать, будто я говорю то, чего не было, и что я выдумал свои приключения от начала до конца.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Урхи Наумӗ, Куҫма Чулкаҫ. Свифт, Даниэль. Лемюэль Гулливер ҫулҫӳренисем; вырӑсларан Н. Урхипе К. Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 368 с.

Ман ӑраскалӑм ҫапла ӗнтӗ: эпӗ хӑрушӑ вилӗмпе вилӗп, хам вилес умӗн манӑн аттепе анне асапланса вилние курса тӑрӑп; вӗсене ҫӑлассишӗн эпӗ хам ҫирӗм хутчен вилсе выртма килӗшмелле; анчах ку та сахал-ҫке-ха: вилес умӗн манӑн халиччен курман юрату курма тиврӗ, юрату сӑмахӗсем илтме тиврӗ.

И мало того, что осуждена я на такую страшную участь; мало того, что перед концом своим должна видеть, как станут умирать в невыносимых муках отец и мать, для спасенья которых двадцать раз готова бы была отдать жизнь свою; мало всего этого: нужно, чтобы перед концом своим мне довелось увидать и услышать слова и любовь, какой не видала я.

VI // Куҫма Турхан. Гоголь Н.В. Тарас Бульба: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 126 с.

Анчах эсӗ, телейсӗр ӑраскалӑм, мана чӗремпе вӗсенчен пӗрине те юраттармарӑн; эсӗ ӑна хамӑр ҫӗрти лайӑхран та лайӑх витязьсенчен сивӗтсе ют ҫынна, тӑшмана юраттартӑн.

И ни к одному из них не причаровала ты моего сердца, свирепая судьба моя; а причаровала мое сердце, мимо лучших витязей земли нашей, к чуждому, к врагу нашему.

VI // Куҫма Турхан. Гоголь Н.В. Тарас Бульба: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 126 с.

Мана пӳрнӗ ӑраскалӑм, эсӗ мана усал вилӗмпе вӗлермӗн-ши?

Не лютый ли ты палач мой, моя свирепая судьба?

VI // Куҫма Турхан. Гоголь Н.В. Тарас Бульба: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 126 с.

— Ҫавӑн пек ман ӑраскалӑм, пире вӗрентекен, кӑмӑллӑ хӗр, великомученица Ирина.

— Такая моя планида, наставница ты наша, барышня милая, великомученица Ирина.

IX сыпӑк // Петр Золотов. Мстиставлский С.Д. Курак — ҫурхи кайӑк: повесть. Вырӑсларан П. Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 366 с.

— Хур турӗ мана хамӑн ӑраскалӑм!

— Обидела меня судьба моя!

X // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Манӑн ӑраскалӑм пулмарӗ, ҫавӑнпа манӑн вилес пулать: анчах, Марк Красс, эсӗ те, пур юлташӑмсем те эпӗ хӑравҫӑ пулманнине, тарманнине, амансан та римлянина тивӗҫлӗ пек ҫапӑҫнине пӗлеҫҫӗ, ҫавӑнпа хӗрхенме ыйтатӑп ликторсен розгисем манӑн ҫурӑма ан варалаччӑр, вӗсем мана тӳрех пуртӑпа касчӑр.

Судьба оказалась против меня, и я должен умереть: но так как ты, Марк Красс, знаешь, как знают все мои товарищи по оружию, что я не был трусом и не бежал, а храбро сражался, как подобает римлянину, хотя и был ранен, — то я прошу у тебя милости: пусть розга ликторов не оскверняет моей спины, пусть они меня ударят, но только топором.

XX сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Эпӗ хам айӑплӑран йӑр, мӗн ҫуралнӑранпах ӑраскалӑм ҫавнашкал пулнӑран телейсӗр тата ман шӑпам инкеклӗ Карл Иванычӑн шӑпине пӗр евӗрлӗ тесе шухӑшлани мана кӑштах лӑплантарчӗ.

Мне отрадно думать, что я несчастен не потому, что виноват, но потому, что такова моя судьба с самого моего рождения и что участь моя похожа на участь несчастного Карла Иваныча.

XV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Паян мана ӑраскалӑм ӑнсӑртран сирӗн ҫурту патне ятарласа тенӗ пекех илсе килчӗ.

А сегодня сама судьба привела меня к вашему дому.

2 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Ӑраскалӑм пулмарӗ ӗнтӗ.

Не судьба, значит.

8 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех