Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ҫакӑн пирки уйланнӑ авӑкра манра хирӗҫ тӑрупа ыйту мӗлтлетрӗҫ: «Э мӗн, енчен те апат ҫисе тухсан калпака тӑхӑнатӑп, пурне те сумлӑн тав тӑватӑп, унтан ытти хатӗр «вилкӑсем» кирлӗ маррине мӑнаҫлӑн та вӑрттӑн евитлетӗп те тухатӑп, «Эспаньола» ҫине таврӑнатӑп; унтан вара ҫак ӑнсӑртлӑх мӗн пурнӑҫ тӑршшӗпех «ӑнсӑртлӑх» пулса юлать, ун пирки малаш пурнӑҫра аса илсех тӑрӑп, «пулма пултарни», «пулмалли пирки ӑнланса ҫитерейменни» тӗлӗшпе темӗн тӗрлӗ тӗшмӗртсе пурӑнӑп.

Когда я размышлял об этом, во мне мелькнули чувство сопротивления и вопрос: «А что, если, поужинав, я надену шапку, чинно поблагодарю всех и гордо, таинственно отказываясь от следующих, видимо, готовых подхватить «вилок», выйду и вернусь на «Эспаньолу», где на всю жизнь случай этот так и останется «случаем», о котором можно вспоминать целую жизнь, делая какие угодно предположения относительно «могшего быть» и «неразъясненного сущего».

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Эпӗ нихӑҫан та анне пулса курман, ҫапах та шухӑшпа хама ҫав вырӑнах лартатӑп: акӑ манӑн ача ӳсет — юратнӑскер, куҫ пек курса тӑраканскер, унра мӗн-пур шанчӑк, уншӑн тертленнӗ-тӑрӑшнӑ, куҫҫуль юхтарнӑ, ҫӗрӗ-ҫӗрӗпе ҫывӑрман… сасартӑк вара — айванлӑх, ӑнсӑртлӑх, хӑйпе хӑй тӗллӗн сиксе тухнӑ тискерле ӑнсӑртлӑх: вӑл чӳрече ҫинче вылять, нянька ҫаврӑнса тӑнӑ, курмасть, ача аялалла, чулсем ҫинелле персе анать.

Я никогда не была матерью, но я воображаю себе: вот у меня растет ребенок — любимый, лелеемый, в нем все надежды, в него вложены заботы, слезы, бессонные ночи… и вдруг — нелепость, случай, дикий, стихийный случай: он играет на окне, нянька отвернулась, он падает вниз, на камни.

XXII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Унӑн шӑпи Чӑваш Енпе ҫыхӑнни вара - чӑн-чӑн ӑнсӑртлӑх.

Куҫарса пулӑш

Ладога кӳлли урлӑ хывнӑ Пурнӑҫ ҫулӗ вӗсене Ишеке илсе ҫитернӗ // Ирина ПУШКИНА. «Хыпар», 2015, 40–41 (26692-26693)№, 14 с.

«Пӗтӗмпех ӑнсӑртлӑх» тенӗ сӑмахне вӑл крыльца умӗнче каларӗ.

Куҫарса пулӑш

Манӑн идеал // Василий Игнатьев. Игнатьев В.Г. Шӑпчӑк катинче: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 188 с. — 161–176 с.

Пӗтӗмпех ӑнсӑртлӑх»…

Куҫарса пулӑш

Манӑн идеал // Василий Игнатьев. Игнатьев В.Г. Шӑпчӑк катинче: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 188 с. — 161–176 с.

Эсӗ те, эпӗ те ҫамрӑк-ха, пирӗн малашлӑх пысӑк пулмалла, анчах унталла эпир пӗр-пӗринпе ҫумлӑ тӑмасӑр ҫеҫ туртӑнӑпӑр, мӗншӗн тесен ҫавӑн пек тума ӑнсӑртлӑх ҫӗмӗрсе хӑварнӑ пурнӑҫ хӑй хушать, ӑна вара пирӗн — ирӗксӗр пурнӑҫламалла.

Куҫарса пулӑш

Альбина // Василий Игнатьев. Игнатьев В.Г. Шӑпчӑк катинче: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 188 с. — 144–160 с.

«Шӑпа» тенине эпӗ ӗненместӗп, анчах «ӑнсӑртлӑх» тени пурнӑҫра пурах.

Куҫарса пулӑш

III // Анатолий Емельянов. Емельянов, А.В. Кӑвайт ҫутисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 153 с. — 15–35 с.

Пурнӑҫпа «ӑнсӑртлӑх» хуҫаланать.

В данный период жизнью правит «его величество Случай».

39-мӗш эрнери гороскоп // Софья Савнеш. Чӑваш халӑх сайчӗ

Ӑнсӑртлӑх логикине пӑхӑнса Стар хӗре ыталарӗ те чуп туса илчӗ, унӑн чӗтрекен аллинче Мун тата та пӗчӗкреххӗн туйӑнать…

Повинуясь логике случая, Стар обнял и поцеловал девушку, и еще меньше показалась она ему в задрожавших руках…

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 415–430 с.

Кантра унӑн чунне кӑларчӗ, чӗри тапма чарӑнчӗ; Моргиана тӗрӗсех палӑртса хунӑ, анчах ӑнсӑртлӑх тата тӗрӗсрех килсе тухрӗ; вӑл — пирӗн ӑса алӑк патӗнче сыхласа тӑракан кушак евӗр; унран — хыпаланнӑран — шанчӑклӑн утакан ура такӑнни пулкалать.

Шнурок доконал ее, вызвав паралич сердца; расчет был точен, но еще точнее была случайность, подстерегающая ум наш, как кошка у входа, за которую, торопясь, запнулась уверенно шагающая нога.

XXII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Эпӗ унӑн авӑкӗ-ӑнтӑлӑвӗ ӑнсӑрт пулнине шанатӑп, хӑнӑхнӑ ахаль кунсем ҫитсен, ахӑртнех, ҫав ӑнсӑртлӑх тӗлӗшпе хӑех кулса илет те…

Я надеялся, что ее порыв случаен и что она сама улыбнется над ним, когда потекут привычные дни.

XXX сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Ку — ӑнсӑртлӑх, эпӗ ӑна вӗлересшӗн марччӗ.

Это — случай, я не хотел его убивать.

XXVIII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Куҫӗ шуҫтарать-тӗр хӗрарӑма, темӗнле ӑнсӑртлӑх пулӗ ку?

Куҫарса пулӑш

II // Юлия Силэм. Силэм Ю. Юр ҫинчи кӑвайт: повесть. — Шупашкар: КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви. 1990 — 64 с.

Кунсӑр пуҫне, селӗм ир, уҫӑлса ҫӳрев, вӑй-халӑм таврӑнни тата — хӑнӑхнӑ йӑлапа — кӑмӑл-туйӑм ҫителӗклех палӑртайманнине пӗтӗмпех ӑнсӑртлӑх аллине пани ӗнерхи кунӑн йӑнӑшне-ҫитменлӗхне ҫӗнтерчӗҫ.

Кроме того, прелестное утро, прогулка, возвращение сил и привычное отчисление на волю случая всего, что не совершенно определено желанием, перевесили этот недочет вчерашнего дня.

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Ӑна Ӑнсӑртлӑх тесе чӗнеҫҫӗ.

Ее зовут Случай.

XV. Ливингстон // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

— Тӗрӗсех, — терӗ Гент суя саланкӑрлӑхпа, — ӑнсӑртлӑх кунта — саккун.

— Правда, — сказал Гент с мнимой рассеянностью, — случайность здесь — закон.

VII. Зимбауэни каварҫисем // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Ҫапах та мана кунашкалли кӗтместех, пач урӑхла, ӑнсӑртлӑх — е ҫакна тата мӗнле каламалла унта — хӑйӗн тӗлкӗшекен вӗренне явать-тӗр, ӑна ытарлӑн йӑлмакласа манӑп урасен айне тӑсса хурасшӑн.

Однако ничего подобного пока мне не предстояло, — напротив, случай, или как там ни называть это, продолжал вить свой вспыхивающий шнур, складывая его затейливой петлей под моими ногами.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

«Енчен те ӑнсӑртлӑх сана вилкӑпа ҫӗклерӗ тӗк — пӗл: теприн ҫине вӗҫсе анатӑнах».

«Если случай поддел тебя на вилку, знай, что перелетишь на другую».

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Икӗ ҫул каялла пӑрахса хӑварнӑ вырӑнсене курнӑ-палланӑ май Жиль чирлӗ ҫын тӗлӗнмелле ӑнсӑртлӑх пулӑшнипе тепӗр хут пурӑнма пуҫланӑн, чун-чӗререн хавхаланать, — хӑрушсӑрлӑхӑн рехетлӗ туйӑмӗ сывалнӑ ҫынна килти лару-тӑрӑва хӗпӗртӳллӗ оркестр сассинче кӑтартать.

Узнавая покинутые два года назад места, он испытывал восхищение больного, чудом возвращенного к жизни, которому блаженное чувство безопасности показывает домашнюю обстановку в звуках ликующего оркестра.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 337–349 с.

Галерана унӑн пархатарсӑр ӗҫӗнче ӑнсӑртлӑх е самантлӑх кӑмӑл-туйӑм ҫеҫ — пархатарлӑ вӑйсӑрлӑх палӑрӑмӗ — пулӑшаяҫҫӗ-тӗр: хӑй тӗллӗн аталанса пыракан кавартан айӑп палли ятлӑ вӑрттӑн чӗр чун ҫӑмне туртса кӑлармалла.

Только случайность или минутное настроение — род благородной слабости — могли помочь Галерану в его неблагодарном труде — вырвать из естественно развившегося заговора клок шерсти таинственного животного, именуемого уликой.

IХ сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.