Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Каҫсерен вӑл мана эпир талантлӑ ҫынсене пур ҫулсене те уҫса панӑ вӑхӑтра пурӑнни ҫинчен, халь пӗр минут та ытлашши сая яма юраманни ҫинчен, Ольга Алексеевна ҫав тери кирлӗ, ответлӑ ӗҫпе, правительство пӗрмай сӑнаса тӑракан ӗҫпе ӗҫленӗшӗн хӑй ӑна ӑмсанни ҫинчен вӑрахчен, пысӑк ҫӗкленӳпе калаҫрӗ.

Куҫарса пулӑш

21. Тайгари пикник // Леонид Агаков. Чаковский А. Б. Инҫетри ҫӑлтӑр ҫути: повесть / А. Б. Чаковский ; вырӑсларан Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1966. — 275 с.

— Ытла та ҫак эсӗ, тимӗрҫӗ пичче, ват ҫынна хисеплени каччӑна ӑмсанни пулать-ши вара?

Куҫарса пулӑш

XVII // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 1-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Аслӑ ӑрурисем ӑмсанни тӗрӗсех – паян ҫитӗнекен ӑру тӳлевсӗр майпах ӑс-тӑнне ҫивӗчлетме, хӑйӗн пултарулӑхне ӳстерме пултарать.

Куҫарса пулӑш

Ӑс-хакӑлпа шухӑшлав виҫесӗр пулсан... // Светлана ЧИКМЯКОВА. http://putpobedy.ru/publikatsii/10984-s- ... s-r-pulsan

Тиекӗн шатра пичӗ ҫинче пӗр вӑхӑтрах тарӑхни, ӑмсанни, ӳкӗнни палӑрать.

На отечном лице дьяка и зависть, и обида, и желание одновременно.

Шыв хӗрринче // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Ҫапах та мӑшӑрлӑ, телейлӗ пурнӑҫа ӑмсанни, ӑна кӗтни вӑйлӑрах.

Куҫарса пулӑш

8. Ӑраскал // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Аялтин сӑнӗнче вӑл вӑйран кайни, унӑн хул пуҫҫи ҫинче тӑракан ҫынна уҫҫӑнах ӑмсанни ӳкерӗннӗ; йывӑррӑн сулланкаласа аялти минутсерен тенӗ пек кӑсӑклӑн ыйтать:

В лице нижнего было выражение физического усилия и нескрываемой зависти к стоявшему на его плечах человеку; пошатываясь от тяжести, нижний ежеминутно спрашивал:

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 375–381 с.

— Ун пек ҫынӑн ӑмсанни ҫук, пӗлес килни кӑна…

— А — в котором зависти нет ни к чему, только любопытство…

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Ҫаксем пурте ним тӗшне тӑман ӑпӑр-тапар кӑна мар-ши? — ак мӗнле шухӑшсем тӗтреллӗн пыра-пыра кӗчӗҫ ман пуҫа тепӗр чухне, ман пуҫра ҫак шухӑшсене хӑй курса таракан юлташлӑха тата ҫамрӑксен ырӑ кӑмӑллӑ савӑклӑхне ӑмсанни ҫуратрӗ.

Да уж не вздор ли все это? — начинало мне глухо приводить иногда в голову под влиянием чувства зависти к товариществу и добродушному молодому веселью, которое я видел перед собой.

ХLIII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Малика казах уй-хирӗсем епле юратни ҫинчен, пурин ашшӗсем те ун ашшӗ пек пуласшӑн ӑмсанни ҫинчен, ҫакӑн пек ывӑл ҫуратнӑшӑн унӑн амӑшне ыттисен амӑшӗсем хисепе хуни ҫинчен, хӗрсем ӑна тӗлӗкре курни ҫинчен, ун ҫинчен юрӑсем юрлани ҫинчен юрлать вӑл.

— Он поёт о том, как любят Малика казахские степи, как все отцы завидуют его отцу, как все матери чтут мать, родившую такого сына, как девушки видят ого во сне и поют о нём песни.

Эпос хывӑнни // Георгий Ефимов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 75–96 с.

Натальйӑн ҫак сӑмахӗсем Никитӑн кӑмӑлне кайман, ку сӑмахсенче вӑл инкӗш ытлашши кичемленнине, ытлашши пӑлханнине туйнӑ, тата, тен, унта ӑмсанни те путнӑ пуль…

Никите не нравится, как Наталья говорит это, в словах её он слышит избыток печали, излишек тревоги и как будто зависть.

I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Ҫын кӑмӑлӗн киревсӗр енӗсем — хӑйне хӑй юратни, ҫынна ӑмсанни, кӗвӗҫни, йӑпӑлтатни.

Самые отталкивающие черты характера — это эгоизм, зависть и подхалимство.

Начар енӗсем // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Аксинья куҫне ҫӗклесе пӑхать те, сотник мӗне ӑмсанни ҫинчен нимӗн сӑмахсӑр каласа паракан куҫӗсемпе тӗл пулса, кӑвар пек хӗрелсе каять.

Аксинья поднимала глаза и, встречаясь с прозрачным взглядом сотника, молчаливо говорившим о его желании, вспыхивала румянцем.

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Чун-чӗринче тата унӑн ӗлӗкхи, ача чухнехи, текех ӗнтӗ каялла нихӑҫан ҫаврӑнса килеймен ҫакнашкалах ялтӑр ҫуркуннесем тӗлӗшпе кӗвӗҫӳллӗреххӗн тунсӑхлани те, хӑйӗн таса, ачаш чеченлӗхлӗ иртсе кайнӑ кунӗсене шӑппӑн, ним ҫилӗсӗр ӑмсанни те пурччӗ.

И была у него в душе ревнивая грусть по его прежним, детским, таким ярким и невозвратимым веснам, была тихая, беззлобная зависть к своему чистому, нежному прошлому…

V // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Унтан, пур йывӑр шухӑша манса, каллех хӑйӗн тусӗ умӗнче чӗререн савӑнать, калама ҫук илӗртӳллӗ, кӑмӑллӑ, уҫӑ чунлӑ пулать анчах хӑйӗн пуласлӑхӗ ҫухални, илӗртӳллӗ пылак ӗмӗчӗсем татӑлни, пурнӑҫ илемӗ шанса кайни, телее тивӗҫсӗр ӑмсанни ҫинчен аса илет те — каллех пӑшӑрханать.

Потом, забывшись, увлекалась опять бескорыстно присутствием друга, была очаровательна, любезна, доверчива, пока опять незаконная мечта о счастье, на которое она утратила права, не напомнит ей, что будущее для нее потеряно, что розовые мечты уже назади, что опал цвет жизни.

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956