Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ӑраскала (тĕпĕ: ӑраскал) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эп хам ӑраскала ылхантӑм Юлхавлӑн чупнӑшӑн — лӑс-лӑс.

Куҫарса пулӑш

XXIII // Маркиан Удалов. «Тӑван Атӑл». — 2007. — 3№. — 95–117 с.; 4№. — 52–75 с.; 5№. — 40–72 с.

Анчах Якур мучин ӑс-халӗ Ӑраскала пит парӑнман: Вӑл ватӑ йыт пек ӳлесен те, Ҫил-тӑвӑл евӗр силлесен те, Мучи ҫӗре, ҫук, тӑрӑнман.

Куҫарса пулӑш

I // Маркиан Удалов. «Тӑван Атӑл». — 2007. — 3№. — 95–117 с.; 4№. — 52–75 с.; 5№. — 40–72 с.

Чӗлхине кӑштах ҫавӑрттарнипех ӑраскала Сандие нимӗн ҫуклӑхран капитана куҫарма хушнӑ этем сӑмахӗсем мӗнле витӗм кӳнине каласа кӑтартаймастӑп.

Не могу передать, как действует такое обращение человека, одним поворотом языка приказывающего судьбе перенести Санди из небытия в капитаны.

XIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Вӑл… ӑраскала аркатать; эпӗ вара ӑна, чӗрӗскере, сума суса ҫавра оранжерейӑра палӑк лартатӑп.

Это — сокрушитель судьбы, и я ему, живому, поставлю памятник в круглой оранжерее.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 337–349 с.

Ют ӑраскала таптаса вӑл хӑйӗнне телейлетет, унӑн пӗччен пулас килет.

Он брал свое, давя чужую судьбу, хотел быть один.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 23–48 с.

— Мана, паллах, пӗтмех пӳрнӗ ӗнтӗ, ӑраскала епле хирӗҫлейӗн.

— Пропасть, конечно, мне суждено, и ничего с этим уже не поделаешь.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Эпӗ хамӑн мӗскӗн кимӗ тӗпне выртрӑм та, пулас ӑраскала парӑнтӑм.

Я лег на дно моей жалкой ладьи и отдался на произвол судьбы.

XXIII сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

Ҫак самантра Шура Николая сывӑ хӑварассишӗн, ӑна ан вӗлерччӗр тесе кӑна ӑраскала кӗлтурӗ.

И в эту минуту Шурочка только об одном молила судьбу, чтобы Николай остался жив, чтобы его не убили.

1 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Ӑраскала кӑтартса парӑн-ши эсӗ!

Разве судьбу уделаешь!

3 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

«Эпир те хамӑр ӑраскала тупӑпӑр!» — шухӑшларӗ вӑл, ирхи хӗвелӗн чалӑш пайӑркисемпе элес-мелес капӑррӑн йӑлтӑртатакан юман ҫулҫисем ҫине тимсӗррӗн пӑхса.

«Найдем и мы свою долю!» — думала она, рассеянно глядя на резные дубовые листья, вспыхнувшие под косыми лучами восходящего солнца.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ӑраскала хурламастӑп, лайӑхах пурӑнтӑмӑр.

На судьбу не жалуюсь, хорошо жили.

Чӗлхесӗр Олешкӑна качча кайма хӑраман // Роза Власова. «Хыпар», 2016.07.05, 103-104№

Тантӑшӑмсем, ӑраскала ют ҫӗрте ан шырӑр.

Куҫарса пулӑш

«Чӑваш чӗлхи кирлине туйрӑм» // Альбина ЮРАТУ. «Ҫамрӑксен хаҫачӗ», 2016.05.19, 19 (6112) №

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех