Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫыхатчӗ (тĕпĕ: ҫых) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ман сурансене Машенька яланах малтан бинтпа ҫыхатчӗ, ун ҫине вара «власть» тесе ҫырнӑ ялав татӑкӗпе чӗркетчӗ.

Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш ҫыру // Александр Клементьев. Клементьев А.К. Вунҫиччӗрисем: повеҫсемпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1981. — 216 с. — 121–178 с.

— Эп кӑна мар, манӑн Микулай та кӗлте ҫыхатчӗ, тырӑ акнӑ, сӳренӗ, сухаланӑ.

Куҫарса пулӑш

Яла ҫӗнӗ ҫынсем килсен // Алексей Афанасьев. А. А. Афанасьев. Юманлӑх ҫулҫӑ тӑкмарӗ: роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 288 с.

Вӑл тирпейлӗ те ӗҫе юратакан хӗрарӑмччӗ, чирленӗ пулин те, алсиш, нуски ҫыхатчӗ, сӑрламан урая шап-шурӑ пуличчен ҫӑватчӗ, ӗне сӑватчӗ, мунча та хутатчӗ.

Это была аккуратная и трудолюбивая женщина, несмотря на недуг, вязала варежки и носки, добела отмывала некрашеные полы, сама доила корову, топила баню.

Алӑсене ӗҫ – чуна савӑнӑҫ // Галина ВАРИКОВА. https://sutasul.ru/articles/obshchestvo/ ... -n-3468717

Аслашшӗ вӑранса ним каламасӑр Аспарӑн юнланса шӑйӑрӑлнӑ ал-урине эмелпе сӗрсе ҫыхатчӗ.

Куҫарса пулӑш

Кашкӑр ҫури — Хура ҫӑлтӑр // Андрей Чэн. Анрей Чэн. Пӑлхар ҫар ҫынни. Шупашкар: «Ҫӗнӗ вӑхӑт», 2020 — 100 с.

Час-часах аппӑшӗ валли пуҫ кӑшӑлӗ ҫыхатчӗ.

Часто для сестры вязала венок.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

Час-часах Олег хӑй те ҫаннине полицейскисен Шурӑ ҫыххине ҫыхатчӗ те, каҫхине, ҫӳреме чарнӑ сехетсенче, урама тухса, листовкӑсем ҫыпӑҫтаратчӗ.

Олег частенько надевал на рукав белую повязку полицейского и в запрещённые вечерние часы выходил на улицу расклеивать листовки.

Тӑванла // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Мунчаран тавӑрӑнсан вӑл шукӑль тумланатчӗ, манишкӑ тӑхӑнатчӗ, мӑйне косынка ҫыхатчӗ, атлас жилет ҫинелле вӑрӑм кӗмӗл вӑчӑра кӑларса яратчӗ те ним чӗнмесӗр тухса каятчӗ, мана тата Павӑла хушса хӑваратчӗ:

Возвратясь из бани, он одевался франтом, надевал манишку, косынку на шею, выпускал по атласному жилету длинную серебряную цепь и молча уезжал, приказав мне и Павлу:

XIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Люся ҫӳҫне ӳстерчӗ те, ҫивӗтне пуҫӗ тавра ҫавӑрса ҫыхатчӗ, ҫавӑнпа та хӑй йӑлтӑркка тиртен ҫӗленӗ ҫӗлӗк тӑхӑнса ҫӳренӗ пек туйӑнатчӗ.

Люся отрастила еолосы и косами окручивала голову так, что казалось, она носит шапочку из светлого меха.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

— Вӑл ӑна йывӑҫ хыҫӗнчен ҫурӑмран печӗ, Шура ун чухне шӑпах комбатӑн суранне ҫыхатчӗ

— Он выстрелил ей в спину из-за дерева, когда она перевязывала комбата…

XXIX // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Тумлансан та сарафан ҫыххисене ҫӳлӗ кӑкӑрӗ урлӑ аран-аран туртса ҫыхатчӗ

Одеваясь, с трудом стягивала тесемки сарафана на высокой груди…

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Дуняшка кӑмака ҫумне тӗршӗнсе чӑлха ҫыхатчӗ, анчах пӗр хӗрлӗармеецӗ ӑна: «Пирӗнпе апата лар, хитре пике», терӗ те, вӑл пӳртрен тухрӗ.

Дуняшка вязала чулок, прижавшись к печке, но после того как один из красноармейцев назвал ее «барышней» и пригласил поужинать, она ушла.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл вӑрӑм ҫиптунине пӑрса ҫыхатчӗ, халатпаччӗ, сӑмах чӗнмесӗр ман ҫине пӑхатчӗ, ман валли темле тутлӑ ҫимӗҫ пуррине асне илсен, сасартӑк чупса каятчӗ, вара вӑл ӳсӗртекен чие-и е маслина илсе пыратчӗ, вӗсене эпир иксӗмӗр те юрататпӑр.

В халатике, с косами, заплетёнными на ночь, она молча смотрит на меня и вдруг бежит куда-то, вспоминает, что у неё есть что-то вкусное для меня — пьяная вишня или маслины, которые мы оба любили.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

«Эпӗ нумай ачаллӑ ҫемьере ҫуралса ӳснӗ: 11 ачаран — 10-мӗшӗ. Анне пире мӗн пӗчӗкрен алӗҫне вӗрентрӗ, вӑл ҫыхатчӗ, ҫӗлетчӗ, тӗрлетчӗ, ҫӑм арлатчӗ. Эпӗ астӑвасса, анне нихӑҫан та телевизор умӗнче ахаль лармастчӗ, яланах мӗн те пулин ӗҫлетчӗ, ачисемпе мӑнукӗсем валли темӗн те ҫыхатчӗ. Эпӗ 6 ҫулта чухнех нускипе алсиш, каярахпа кофтӑсем ҫыхаттӑм», — иртнине куҫӗ умне кӑларать алӑ ӑсти.

"Я родилась в многодетной семье: из 11 детей - 10-ая. Мама нас с детства приучала к рукоделию, она вязала, шила, вышивала, пряла. Насколько я помню, мама никогда перед телевизором без дела не сидела, всегда что-нибудь да делала, для детей и внуков вязала все. Я в 6 лет носки и варежки, а затем кофты вязала", - вспоминает прошлое рукодельница.

«Турӑш тӗрлесси - тӗлӗнтермӗш ӗҫ» // Ирина КЛЕМЕНТЬЕВА. «Хыпар», 2016.06.28, 100№

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех