Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ку вӑхӑт тӗлне эпӗ (калас-тӑк, пӗтӗмпех калас) пӗр пӗчӗк хаҫатра икӗ вӗлерӳпе те пӗри хӑйне хӑй вӗлернипе ҫыхӑннӑ калав ҫаптарса кӑларма ӗлкӗрнӗччӗ ӗнтӗ, унтан ҫыравҫӑшӑн йӑла-йӗркене сӑнани усӑллӑ пулнине теори тӗлӗшпе пӗлкеленӗ.

А я в то время (рассказывать, так все рассказывать) уж успел тиснуть в одной маленькой газетке рассказ с двумя убийствами и одним самоубийством и знал теоретически, что для писателей полезно наблюдать нравы.

I сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Ҫыравҫӑшӑн вулакан шухӑшӗ питӗ пӗлтерӗшлӗ.

Для писателя мысли читателя имеют большое значение.

«Чӑваш кӗнеки. Пултаруллӑ ҫамрӑксем» конкурс ҫӗнтерӳҫисене чысларӗҫ // О. Иванова. «Ял пурнӑҫӗ», 2015.11.17