Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫывӑрнӑн (тĕпĕ: ҫывӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Алексей темиҫе минут ҫывӑрнӑн выртрӗ, анчах малалла икӗпитленме пултараймарӗ, чавса ҫине ҫӗкленчӗ те: — Ну мӗнле, Михаил Степанович? — тесе ыйтрӗ.

Куҫарса пулӑш

Кайӑксем вӗҫекен тӳперен… // Ӑсан Уҫӑпӗ. Ӑсан Уҫӑпӗ. Тӗлӗкри те пирӗнпех: повеҫсемпе калавсем. Шупашкар: «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2014. — 142 с. — 5–54 с.

Тепӗр чухне вӑл хӑйне ҫывӑрнӑн туять, ыйхи витӗр, ӗнтӗркевне сирсе ывӑтса, ку вырӑнсене палласа илет, анчах вӑйсӑр ӗненӳ ҫавӑнтах сӗвӗрӗлет, шанӑҫ сӳннӗрен чӗри чӑмаккаланса ларать, тӑнлавне васкавлӑ юн таппин шавӗпе тултарать.

Иногда казалось ему, что он спит и сквозь сон, стряхивая оцепенение, узнает места, но тут же гасла слабая вера, и отчаяние зажимало сердце в кулак, наполняя виски шумом торопливого пульса.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 405–413 с.

Тумтирпе халиччен нихӑҫан та выртма тӳр килменрен вӑл, шухӑшламасӑрах, яланхи пекех утиял айӗнче ҫывӑрнӑн туйӑнчӗ.

А так как спать одетой не приходилось ей никогда, то девушка бессознательно представила себя спавшей, как обычно, под одеялом.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Вӑхӑт-вӑхӑтӑн вӑл хӑйне таҫта шӑрӑхра, хӗвел питӗнче, чылай вӑхӑт ҫывӑрнӑн, кӑкӑрӗнчи ыратупа вӑранса кайнӑн туять, мӗншӗн тесен ыйхи чаплӑ та черчен пулчӗ, шел те — юрату тунсӑхӗпе тулнӑ курӑнусем унӑн вырӑнӗ ҫумӗнчен ирте-ирте ҫухалчӗҫ, вӑл кӑнтӑрлахи ҫунтаракан шӑплӑхра, пӗчченлӗхре вӑранса кайрӗ.

Временами ему казалось, что долго, в жару спал он где-то на солнцепеке и проснулся с болью в груди, потому что сон был прекрасен и нежен, и видения, полные любовной грусти, прошли мимо его ложа, а он проснулся в знойной тишине полдня, один.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Вӑл хускалмасть, ҫывӑрнӑн туйӑнать, — унра виле ӳтӗн нӗрсӗр пӗлтерӗшлӗхсӗрӗ пачах та ҫук.

Оно было неподвижно и казалось спящим, — в нём не было уродливой бессмысленности трупа.

Тарни // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Ҫӗрӗпех вӑл хӑйне ҫывӑрнӑн тата йӑлӑхтармӑш ӳкерчӗксене сӑнанӑн туйрӗ, ҫурма манӑҫлӑхра шухӑшлать: «Еплерех харам курӑнусем».

Всю ночь она чувствовала себя спящей и рассматривающей утомительные картины и в полузабытьи думала: — какие напрасные видения.

Аэлита ирӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Хӑй темиҫе секунд кӑна ҫывӑрнӑн туйӑнать ӑна, вӑл вара, инҫетре киммӗн пӗчӗк шурӑ парӑсне курасса кӗтсе, кантӑк витӗр пӑхать.

Ему казалось, что он спал лишь несколько секунд, и он взглянул в окно, ожидая еще увидеть вдали белый парусок лодки.

IV // Степан Апаш. Ялав, 1953, 7(91)№, 25-28 стр.

Диац лӑпкӑн ҫывӑрнӑн туйӑнать; хутран-ситрен ҫеҫ унӑн куҫхаршийӗсем пӗркеленеҫҫӗ, сӑнӗ-пичӗ нишлӗн курӑнать, ҫывӑрттарнӑ ӑс-тӑнӗнче ҫыран хӗрринчи ҫак тинӗс чулӗсем пек темскер илемсӗррӗн те йывӑррӑн хускалнӑн туйӑнать…

Казалось, Диац спал спокойно; только по временам брови его сжимались и по лицу проходило выражение тупого страданья, как будто в глубине усыпленного сознания шевелилось что‑то глухо и тяжко, как эти прибрежные камни в морской глубине…

IV // Степан Апаш. Ялав, 1953, 7(91)№, 25-28 стр.

Петрова каллех ҫывӑрнӑн та тӗлӗк курнӑн туйӑнса кайрӗ.

И опять показалось Петрову, что он спит и видит сон.

5 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Темӗнле ӑнланса пӗтермелле мар ыйхӑпа ҫывӑрнӑн? ҫӗр ҫинче ҫук тӗлӗнмелле лайӑх шӗвек ӗҫсе пылаккӑн ӳсӗрӗлнӗн туйӑнса тӑчӗ ӑна.

Он испытывал странное состояние, похожее на сон, на сладкое опьянение каким-то чудесным, не существующим на земле напитком.

XIV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех