Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шӑппӑн, пӑшӑлтатса калаҫса анчах, шӑрпӑк ҫутмасӑр, пирус тивертмесӗр вакунсенчен сике-сике анчӗҫ салтаксем.

Куҫарса пулӑш

«Вилнӗ-шим эпӗ?..» // Алексей Афанасьев. А. А. Афанасьев. Юманлӑх ҫулҫӑ тӑкмарӗ: роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 288 с.

Ваҫиле, лампа ҫутмасӑр, чӳрече тӗттӗмлӗхне тинкерчӗ — пӳрт умӗнче виҫӗ мӗлке йӑшӑлтатаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Хӗрарӑм пӑлхавӗ // Николай Сорокин. Сорокин Н.М. Тӑлӑх арӑм минтерӗ. Савнисен романӗ. – Шупашкар: «Ҫӗнӗ Вӑхӑт», 2019. – 216 с.

Ҫутӑ ҫутмасӑр, салтӑнмасӑрах диван ҫине тӑсӑлса выртрӗ.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Андреев. https://chuvash.org/lib/haylav/8101.html

Хӗвел ансан, тӗттӗмленсен, фашистсем ҫак нейтральнӑй ҫӗрти ҫӗнӗ кӗпер урлӑ пӗрмай каҫса ҫӳретчӗҫ: штабри донесенисене сулахай енне вырнаҫнӑ батальонсене илсе ҫитеретчӗҫ, хӗҫпӑшал хатӗрӗ тиенӗ машинӑсем пӗр ҫутӑ ҫутмасӑр ҫурма сасӑ туса иртетчӗҫ.

Куҫарса пулӑш

Хаклӑ пакет // Сергей Юшков. Юшков С. П. Кӗрен кӳлӗсем: повеҫпе калавсем — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1975. — 112 с. — 104–109 с.

Ҫутӑ ҫутмасӑр пӗр хушӑ ларать Парамун.

Куҫарса пулӑш

IV // Анатолий Емельянов. Емельянов, А.В. Катӑлнӑ уйӑх: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 112 с. — 19–41 с.

Ҫутӑ ҫутмасӑр, тарӑн шухӑша путса ҫутӑличченех лартӑм, тахӑш авӑкра кантӑкран пӑхрӑм та куратӑп: хӑна ҫурчӗн хапхи умӗнче ҫӳллӗ йӗнерлӗ кӑвак юлан ут тӑрать, ӑна тарҫӑ чӗлпӗрӗнчен тытнӑ.

Глубоко задумавшись, просидел я, не зажигая огня, до рассвета, когда, посмотрев в окно, увидел перед воротами гостиницы серую верховую лошадь под высоким седлом и слугу, державшего ее в поводу.

IV. Астарот // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Унтан, ҫав-ҫавах ҫутӑ ҫутмасӑр, кӗсье сехетне кӑларчӗ, унӑн ҫаврака кӗленчине пекӗ ҫивӗчӗшӗпе уҫрӗ те циферблатне пӳрнисемпе хыпашларӗ, — йӗпсем ҫур ҫӗр иртни пӗр сехет кӑтартаҫҫӗ.

Затем, все не зажигая огня, вынул карманные часы, снял круглое стекло их острием складного ножа и ощупал циферблат пальцами, — стрелки показывали час ночи.

V. Шӑплӑх // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Тӗттӗм пӳрте пӗрле кӗрсе, вӗсем ҫутӑ ҫутмасӑр арча ҫинче вӑрахчен ыталашса ларнӑ.

Вошли в темную избу и, не зажигая света, долго, обнявшись, сидели на сундуке.

Хуркайӑк // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Таня нумайччен ҫутӑ ҫутмасӑр выртрӗ, тӗттӗмелле тинкернӗ куҫӗсем ывӑнса ҫитрӗҫ те, куҫ хупанкисем вӗсене хупса сӳнтерчӗҫ.

Таня лежала долго, не зажигая огня, пока устремленный в сумрак взгляд ее не устал и веки не погасили его.

XIX // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Ася пуҫне усрӗ те, унӑн ҫӳҫ кӑтрисем куҫӗсем ҫине шуса анчӗҫ, хӑй, калаҫма пӑрахса, ассӑн сывласа илчӗ, унтан, ҫывӑрас килет тесе, пӳртелле утрӗ; анчах эпӗ куртӑм: вӑл, ҫурта ҫутмасӑр, хупӑ кантӑк умӗнче чылайччен тӑчӗ.

Ася вдруг опустила голову, так что кудри ей на глаза упали, замолкла и вздохнула, а потом сказала нам, что хочет спать, и ушла в дом; я, однако, видел, как она, не зажигая свечи, долго стояла за нераскрытым окном.

II // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

Тӗксӗм пӳртсем урам тӑрӑх ҫутӑ ҫутмасӑр лараҫҫӗ, Зюсмильха ҫапах та кашни чӳречерен ҫынсем пӑхса тӑнӑ пек туйӑнать.

Дома растянулись темные, без единого огонька, но Зюсмильху показалось, что он видит прильнувших к стеклам людей.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Володя ҫӗр айӗнчи ансӑр чул коридорсем тӑрӑх, шӑрпӑк ҫутмасӑр, ӑҫта пӑрӑнмаллине малтанах пӗлсе чупать.

Он бежал по узким каменным коридорам подземелья, не зажигая спичек, уже наизусть зная каждый поворот.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Хунарсене ҫутмасӑр вӗсем пӗр штрека, чинклатаканни пуринчен хытӑрах илтӗнекен ҫӗре кӗчӗҫ.

Не зажигая фонаря, они проникли в штрек, где теньканье раздавалось особенно громко.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Ҫулласенче ялта, авалхи йӑлапа, каҫхи апата хай ҫутмасӑр ҫиеҫҫӗ, ҫавӑнпа Ци-цзинь кая юлса тавраннӑшӑн арӑмӗ хытах лектерессе пӗлсе тӑрать.

Но это не освобождало его от соблюдения обычаев, а поскольку летом ужинали, не зажигая лампы, то ругань жены он вполне заслужил.

Хускану // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 54–66 стр.

Хулара, тӑшман ан асӑрхатӑр тесе, кил-ҫуртсенче ҫутӑ ҫутмасӑр ларнӑ, урамсенче те сӗм-тӗттӗм пулнӑ, унта виле шӑрши кӗнӗ, вилӗм кӗтекен ҫынсем пӑшӑлтатса калаҫни илтӗннӗ, — амӑшӗ ҫаксене мӗн пурнех пӗлсе-курса тӑнӑ; ун умӗнче тӑван ҫӗршывӗпе тӑван ҫынсем пулнӑ, вӗсем вӑл мӗн тӑвасса кӗтнӗ, вӑл вара хӑйне хӑй тӑван хулан мӗнпур ҫыннисен амӑшӗ пек туйнӑ.

Она видела там, в темных домах, где боялись зажечь огонь, дабы не привлечь внимания врагов, на улицах, полных тьмы, запаха трупов, подавленного шёпота людей, ожидающих смерти, — она видела всё и всех; знакомое и родное стояло близко пред нею, молча ожидая ее решения, и она чувствовала себя матерью всем людям своего города.

Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.

Ҫурма тӗттӗм купере ҫутӑ ҫутмасӑр эпир темӗнччен лартӑмӑр.

Мы долго сидим в полутёмном купе, не зажигая огня.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Петровна йӑмӑка хӑйсем патне чӗнсе кайрӗ, эпӗ киле таврӑнса, чылайччен хӑй ҫутмасӑр лартӑм.

Петровна взяла сестру к себе, а я вернулся домой и долго сидел, не зажигая огня.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951