Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Аякра та мар поездсем ыткӑнса иртеҫҫӗ, чугун ҫул хӗрринчи йывӑҫсем хушшинче вӗлт! вӗлт! ҫуталаҫҫӗ вагонсен чӳречисем.

Куҫарса пулӑш

II // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 392–398 с.

Элекҫейӗн шывлӑ куҫӗсем Тимушран йӗрӗнсе кулнӑн ҫуталаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

II // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 254–305 с.

Вӗсем, пӗр трубкӑна хунӑ-хуманах теприне илсе, е кӗскен те татӑклӑн хуравлаҫҫӗ, е сӑмаха тимӗр ҫивитти ҫине ҫумӑр тӑкӑннӑ пек сапа пуҫлаҫҫӗ; пӗрисене ӳкӗтлеҫҫӗ, теприсемпе ятлаҫсах каяҫҫӗ, виҫҫӗмӗшсен сассине илтнӗ-илтменех йӑлтӑр ҫуталаҫҫӗ, — кампа мӗнле пуплесси ыйтӑва еплерех татса панинчен, ӗҫ тухнипе тухманнинчен килет.

Куҫарса пулӑш

IV // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 94–253 с.

Ытти ҫынсен чӳречисем куҫа шартса ҫуталаҫҫӗ пулсан, Шемердяновсен нӳхреп ани пек хура.

Куҫарса пулӑш

7 // Николай Мартынов. Мартынов Н.А. Пурнӑҫ урапи: калавсемпе повеҫсем / Б.Б. Чиндыков пухса хатӗрленӗ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 416 с. — 197-271 с.

Сарӑ вӑрӑм ҫивӗчӗ нихҫанхинчен те илемлӗн ҫапкаланать, хӗвел пиҫӗхтернӗ ура тунисем нихҫанхинчен те чиперрӗн ҫуталаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

II // Николай Мартынов. Мартынов Н.А. Пурнӑҫ урапи: калавсемпе повеҫсем / Б.Б. Чиндыков пухса хатӗрленӗ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 416 с. — 22-29 с.

Улӑп пекех Урха тӑрать патша умӗнче Аскӑн майра ӑшчиккине вӗркен ҫавӑрса: Ҫуталаҫҫӗ майран ҫутӑ кӑвак куҫӗнче Ясарлӑхпа каскӑн ирӗк пӗрле хутӑшса.

Куҫарса пулӑш

VI. Ик еннелле // Николай Шупуҫҫынни. Шупуҫҫынни Н.В. Еркӗн: поэма. — Мускав: СССР-ти халӑхсен тӗп издательстви, 1930. — 176 с.

Кӗрхи хӗвел ҫутинче пит-куҫӗсем иккӗшӗн те пысӑк хаваслӑхпа ҫиҫсе ҫуталаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Сывӑ пул, хаклӑ ывӑлӑм Сергей // Геннадий Пласкин. Пласкин Г. А. Ҫавраҫил: Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1993. — 288 с.

Сталин тӑшманран тӑрӑхланӑ чухне лери залра ҫынсем кулсан, кунта та колхозниксен пичӗсем илемлӗ кулӑпа ҫуталаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

XV // Куҫма Турхан. Куҫма Турхан. Йӑмраллӑ ял. Роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 368 с., илл.

Ҫӗнӗ светильниксем диод ламписемпе ҫуталаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Урамсемпе парксем ҫуталччӑр каҫсерен – шикленмӗ чун утсассӑн та пӗччен // Артемий Мясников. http://kanashen.ru/2022/10/10/%d1%83%d1% ... %b5%d0%bd/

Хрусталь, ылтӑн, кӗмӗл, фарфор япаласем куҫ кӗскисенче ҫуталаҫҫӗ.

Хрустальные, золотые, серебряные и фарфоровые вещи отражались в зеркалах.

XII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Вӑл янкӑр шуранка, кулӑсӑрах хаваслӑ тата чӗрӗ-хатӑр; куҫ шӑрҫисен чи-чи тарӑнӑшне кисретнӗ хаваслӑх куҫсен ахаль кулли ҫеҫ мар; вӗсенче ӑссӑр ҫивӗчлӗх, пӗлтерӗшлӗхпе шухӑш темӗн чухлӗн ҫуталаҫҫӗ, ҫавӑнпа та малтанхи самантра ҫакна эпӗ ҫулӑмӑн улшӑнчӑк-вылянчӑк чӗтренӗвӗн витӗмӗ-тӗр терӗм; ҫапах та иккӗленӳ пулма пултараймасть: сунарҫа темӗн ҫав тери хытӑ аптӑратать.

Он был ярко бледен, весел без улыбки и оживлен; веселье, поразившее самую глубину его зрачков, не было простым смехом глаз; в нем светилось столько безумной остроты, значительности и мысли, что я в первый момент отнес это на счет изменчивых колебаний пламени; однако не могло быть сомнений, что охотник испытывает нечто в сильнейшей степени.

V. Бигӑн ту ҫул // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Вырнаҫтармӑшсенчен нумайӑшне хаклӑ чулсем, ытларах алмаз тултарнӑ, — икӗ енлӗ пирамидӑлла касса чутланӑскерсем юмахри кайӑксен куҫӗсем пек ҫуталаҫҫӗ.

Большинство вместилищ было наполнено драгоценными камнями, преимущественно алмазами, обрезанными в форме двухсторонне-пирамидальной; они светились, как глаза сказочных птиц.

V. Мул тӑвӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Стенасенчен мӗн курӑнать пур ҫӗрте те — снаряд лекнӗрен — капмар шӑтӑксем ҫуталаҫҫӗ, ишӗлчӗксенче унта та кунта питех те капӑр аваллӑха е ку чухнехи архитекторӑн хӑйне евӗрлӗ шухӑшне асӑрхасан ӳнерҫӗ куҫӗ куляннипе хӗсӗне-хӗсӗне мӑчлатать.

Всюду, куда падал взгляд, зияли огромные бреши, сделанные снарядами, и глаз художника, угадывая местами по развалинам живописную старину или оригинальный замысел современного архитектора, болезненно щурился.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 305–313 с.

Йӗри-тавра юханшывсем Илемлӗн ҫуталаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

«Кунта хӗвел пайӑркисем…» // Лидия Ковалюк. Ковалюк Л.А. Юрату ҫӑлкуҫӗ. Сӑвӑсем. Шупашкар: «Калем» кӗнеке издательстви, 2002. — 72 с. — 25 с.

— Сирӗн куҫӑрсенче червӑпа бубна ҫуталаҫҫӗ, — терӗ Энниок, — манӑн вара — пика! —

— Черви и бубны светятся в ваших глазах, — сказал Энниок, — пики — в моих.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Арккӑ тӑрринче вакланса-вӗтелсе хӗвел пайӑркисем сывлӑшран ҫунакан кӑвайт е ылтӑн карӑ тӑваҫҫӗ, ун витӗр ҫыран кукӑрӑлчӑкӗсем кӑвак мӗлкесемпе ҫуталаҫҫӗ.

Солнечные лучи, дробясь над аркой, делали воздух подобием пылающего костра или золотой завесы, сквозь которую просвечивали голубыми тенями извивы берега.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 211–227 с.

Бильдер куҫӗсем чеен, лӑпкӑн ҫуталаҫҫӗ.

Глаза Бильдера светились лукаво и тихо.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Вӗсен тӗксӗм-симӗс сарлака ҫулҫисем вулӑ патне ҫывхарнӑ май ҫуталаҫҫӗ, шупкаланаҫҫӗ, янкӑр тасан ылтӑнланаҫҫӗ те шалта-шалта шупка хӗрлӗ хӗрӳлӗхпе ҫунаҫҫӗ — пӗчӗк шуҫӑмла ҫӳхе те шупка хӗрлӗскерсем.

Темно-зеленые широкие листья их светлели, приближаясь к стволу, бледнели, прозрачно золотились и в самой глубине горели розовым жаром, тоненькие и розовые, как маленькая заря.

II. Вӑрман мӗн калать // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

Вӗсенче тӗлӗнмелле илемлӗ, ҫепӗҫ тӗссем ҫуталаҫҫӗ.

Тонкие, божественные цвета светились в них.

IV. Пӗр кун маларах // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Ҫак юлашки шухӑш чи тӗрӗсси пулмалла, мӗншӗн тесен марсиансен ҫуллахи вӑхӑтӗнче каналсем хурарах тӗслӗн симӗсленсе каяҫҫӗ, кӗркунне енӗпе вӗсем ҫуталаҫҫӗ.

Пожалуй, последнее предположение самое верное. Во время марсианского лета каналы приобретают зеленую окраску более темного цвета, а осенью они светлеют.

Марс // Лина Агеносова. Волков А.Л. Ҫӗрпе пӗлӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 188 с.