Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Парторг салтак арӑмне ҫурҫӗр тӗлӗнче хӑй патне чӗнтернӗ текен сӑмаха ҫуратаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Лиля // Николай Сорокин. Сорокин Н.М. Тӑлӑх арӑм минтерӗ. Савнисен романӗ. – Шупашкар: «Ҫӗнӗ Вӑхӑт», 2019. – 216 с.

Енчен те мана яланах асра тытса, тӳрӗ ӗҫпе, йӗркеллӗ пурӑнакан телейлисем ҫаплах пурӑнакан телейсӗррисемпе хӑйсен телейне пайлаҫҫӗ пулсан, лешсем те, кусем те ман патшалӑха кӗме тивӗҫлӗ (Ҫӗр ҫинче телейлисене те, телейсӗррисене те эпӗ те, усал та мар — ҫынсем хӑйсем ҫуратаҫҫӗ).

Куҫарса пулӑш

Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта // Василий Сипет. Сипет В. Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта: повесть. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2017. — 196 с.

Ҫынсен арӑмӗсем ывӑл ҫуратаҫҫӗ, эсӗ, шуйттан мӗлки, ҫаплах хӗр ҫурататӑн.

Куҫарса пулӑш

Касак Ваҫҫи // Трубина Мархви. Трубина М. Ача чухнехи. Повесть. Калавсем. — Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1981. — 288 с. — 3–192 с.

— Илтрӗн-и, карчӑк, — ҫаврӑнчӗ Укка еннелле Михапар, — ҫынсем ывӑл хыҫҫӑн ывӑл ҫуратаҫҫӗ.

— Слыхала, старушка? — Михабар обернулся к Укке, — люди сына за сыном рожают, а ты…

Пулас ниме // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Теприсем пӗрлешсен ик-виҫӗ ҫултан тин ача ҫуратаҫҫӗ.

Иные вон года через три только заводят детишек.

Аптранӑ кӑвакал // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Теприсем ӗмӗр тӑршшӗпе пӗрле пурӑнаҫҫӗ, пӳрт тулли ача ҫуратаҫҫӗ, анчах юрату мӗнне пӗлмеҫҫӗ.

Бывает, живут люди всю жизнь рядом, детей имеют, а что такое любовь — и не ведают.

Купӑс калакан // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Ҫак сӑмахсем чунра чи хаклӑ, чи ҫепӗҫ, чи ӑшӑ, чи хаваслӑ туйӑмсем ҫуратаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Геннадий Макаров - поэт, композитор // Вячеслав Петров. http://nashazhizn21.ru/obshchestvo/10814 ... kompozitor

Ырӑ ӗҫсем чылай вӑхӑт асра пурӑнма пултараҫҫӗ, ҫутӑ кӑмӑл-туйӑмпа тав туйӑмӗ ҫеҫ ҫуратаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Ырӑ тунине ҫын манмасть // М.МАМУТКИНА. http://nashazhizn21.ru/obshchestvo/11212 ... yn-manmast

Ентешӗмӗр тивӗҫнӗ наградӑсемпе парнесем мӑнаҫлӑх туйӑмӗ ҫуратаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Пӗр-пӗринпе тахҫан паллакан пӗлӗшсем евӗрех калаҫрӑмӑр // Виталий Петров. http://kanashen.ru/2022/10/14/%d0%bfe%d1 ... %80%d0%b5/

Решетке леш енче ҫирӗм тӑватӑ ҫулсенчи ҫамрӑк хӗрарӑм тӑрать: шӑрӑха пула хӗрелсех кайнӑ, ҫепӗҫ пичӗ кӑнпах хӗвелне пиҫсе хуралнӑ, кӑвак куҫӗсем ҫиҫеҫҫӗ, ҫӳҫӗ тӗксӗм, уҫӑ ҫамки ҫинчи нӳрлӗ, сенкер хӑюпа капӑрлатнӑ сарӑ шлепкин хӗрри сарлака; ҫаксем пурте Джесси чунӗнче хӗрхенӳ майлӑ туйӑм ҫуратаҫҫӗ.

За решеткой стояла молодая женщина лет двадцати четырех: тонкий загар ее нежного, раскрасневшегося от зноя лица, сияющие голубые глаза и темные волосы, — влажные на влажном, открытом лбу, под широким полем желтой шляпы, отделанной синей лентой, — снискали в сердце Джесси естественное сочувствие.

XVI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Сӑн-сӑпачӗ ӑратлӑ та кӗре; пӗркеленчӗксем те, кӑвакарнӑ ҫӳҫ-сухал та сулӑмлӑ-тӗреклӗ, капӑр тумлӑ ҫак кӳлепесенчен вӗресе тӑракан пурнӑҫ вӑйне хавшатаймаҫҫӗ текен кӑмӑл-туйӑм ҫуратаҫҫӗ, пит-куҫӗ, хусканӑвӗсем ҫапла пӗтӗмлетме май параҫҫӗ.

Их лица были породисты и смуглы; ни морщины, ни седина не отнимали у их внушительных, роскошно одетых фигур впечатления кипучей жизненной силы, — впечатления, производимого их лицами и движениями.

VII. Зимбауэни каварҫисем // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

— Ҫапла, — ҫӗкленӳллӗн калаҫрӗ Хонс, — тӗксӗм тӗссем салхулантараҫҫӗ, шанманлӑхпа юнаҫлӑх, тискерлӗх ҫуратаҫҫӗ.

— Да, — торжественно продолжал Хонс, — темные цвета вносят уныние, подозрительность и кровожадность.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 331–337 с.

Вулама хӑнӑхни, сӑнарланакан пурнӑҫа илемлӗн идеализацилени чӑн пурнӑҫ тӗлӗшпе чунӗнче хирӗҫӳ ҫуратаҫҫӗ; чӑнлӑх вара — тӗркӗшӳллӗ, чухӑн, кичем.

Привычка к чтению, к красивой идеализованности изображаемой жизни создавала в ее душе вечный разлад с действительностью, мелочно хаотичной и скудной.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 23–48 с.

Халӗ пурте тенӗ пекех качча кайичченех ача ҫуратаҫҫӗ.

Сейчас почти все рожают детей до замужества.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

Беда хальхи ҫамрӑксемпе, пӗрлешмесӗрех ача ҫуратаҫҫӗ.

Беда с современной молодежью, детей рожают не поженившись.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

Магацитлсем Аолсен хӗр-упраҫне качча илеҫҫӗ те вӗсенчен Тусен кӑвак йӑхне ҫуратаҫҫӗ.

Магацитлы взяли девственниц Аолов и родили от них голубое племя Гор.

Аэлитӑн пӗрремӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Ҫак темле вӑрттӑн чирпе асапланакан тухтӑра Коля ӑнлансах ҫитереймест, анчах тухтӑр шӳтлешсе тӑрӑхласа калаҫнисемпе унӑн кӑмӑлне ҫавӑрать, ҫав калаҫусем ҫамрӑк йӗкӗтӗн пуҫӗнче ҫивӗч те хӑюллӑ шухӑшсем ҫуратаҫҫӗ.

Доктор, снедаемый каким-то тайным недугом, был мало понятен Коле, но привлекал его шутовской иронией речи, возбуждавшей в голове юноши острые, дерзкие мысли.

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Анчах та вӑхӑтӑн-вӑхӑтӑн, хӑйӗн савнӑ хӗрарӑмӗ ӑна хыпаланса, шелленипе ырӑ тӑвас тесе, ӑшшӑн-ӑшшӑн ачашласа йӑпатса янисем аса килсе каяҫҫӗ те ҫамрӑк йӗкӗт чӗринче вӗсем чуна кӳрентерекен, ӑша пӑтратакан туйӑм ҫуратаҫҫӗ, хӗрарӑм васкавлӑн ӑшталанса каланӑ сӑмахсене, унӑн ӳт-пӗвӗ хӑйӗн ӗҫне пӗлсе авкаланнисене аса илет те вӑл, салхуллӑн пӑшӑрханса ҫапла шухӑшлать:

Но иногда поспешные, милостивые и тёпленькие ласки его возлюбленной поднимали в груди юноши тошное ощущение обиды, он вспоминал торопливые слова женщины, деловые движения её тела и с унылою горечью думал:

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Пӗтӗм пурнӑҫ тӑршшипех хура паллӑсем ҫыпӑҫтарса тухса, вӗсем халсӑрлатса, ӑша йӗклентерекен хӑсас туйӑм ҫуратаҫҫӗ, вӑл туйӑм шухӑшлама та чӑрмантарать, ҫапла вара, Вавила сиссе те юлаймарӗ, вӑл ӑна Волынка ҫурчӗ тӗлне илсе ҫитерчӗ.

Оклеивая всю жизнь тёмными пятнами, они вызывали подавляющее чувство физической тошноты, которое мешало думать и, незаметно для Вавилы, привело его к дому Волынки.

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Пуҫра темӗнле тӗлӗнмелле ырӑ шухӑшсем хӗвӗшеҫҫӗ, вӗсем сывлӑша пӳлеҫҫӗ, ырӑ та лайӑх пулас кӑмӑл ҫуратаҫҫӗ; пурне те тӗлӗнтерес тата пурин кӑмӑлне те манӑнни пекех тултарас шутпа курман-илтмен япала тӑвас килет.

В голове теснились какие-то чудесные мысли, от которых захватывало дух, хотелось быть добрым, хорошим; хотелось сделать что-то необыкновенное, чтобы все удивились и чтобы всем стало так хорошо, как было мне.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.