Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Тӑван Ванюша ҫупӑрланӑ пек туйӑнать.

Куҫарса пулӑш

Тӑварлӑ каҫ // Николай Сорокин. Сорокин Н.М. Тӑлӑх арӑм минтерӗ. Савнисен романӗ. – Шупашкар: «Ҫӗнӗ Вӑхӑт», 2019. – 216 с.

Тавралӑха хура слива тӗслӗ сӗм ачашшӑн, ӑшпиллӗн ҫупӑрланӑ.

Куҫарса пулӑш

Вӑрттӑн сыхлавҫӑ // Василий Сипет. Сипет В.Н. Калавсем. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2019. — 224 с. 36–70 с.

«Кукамай» ӑшши ҫупӑрланӑ куҫ тулли тавралӑх та савӑнӑҫ тӗтри витӗр вӗсене юмахри сарӑ кун ҫӗршывӗ пек туйӑнчӗ.

Куҫарса пулӑш

Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта // Василий Сипет. Сипет В. Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта: повесть. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2017. — 196 с.

— Андрей. эсӗ те пур тем, больницӑран хӑҫан тухрӑн, ачам? — Гаврилова хӑйӗн ачине ҫупӑрланӑ пекех ачашласа илчӗ Ревлен ашшӗ.

Куҫарса пулӑш

12 // Елизавета Осипова. Осипова Е.Б. Ӑшӑ ҫумӑр: повеҫпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1986. — 128 с. — 3–83 с.

Халӗ кӑна вут-хӗм кӑларса пӑхакан ҫилӗллӗ куҫсем тӑруках улшӑнчӗҫ, тинтерех сиввӗн калаҫнӑ инке Ленӑна тӑван ачине ҫупӑрланӑ пек ҫурӑмӗнчен лӑпкаса илчӗ.

Куҫарса пулӑш

IV // Елизавета Осипова. Осипова Е.Б. Ҫул пуҫламӑшӗ: повеҫпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 96 с. — 3–84 с.

Чӑн, патша Бенкендорфа хирӗҫ, ӗлӗкхи пекех, ура ҫине тӑрать, ӑна ҫурӑмӗнчен лӑп-лӑп-лӑп ҫупӑрланӑ пек туса сӗтел тепӗр енне пукан ҫине пырса лартать.

В самом деле, царь не поднялся навстречу, как это делал раньше, не взял под локоток и не похлопал по спине, не усадил в кресло напротив себя.

Пролог // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Эпӗ ҫаксене пӗтӗмпех асӑрхаса палӑртрӑм, мӗншӗн тесен шхуна ҫинче виҫӗ кун ӗнтӗ, унти пӗрремӗш кунӑм вара кӗтмен ҫӗртен килсе ҫупӑрланӑ ӗшенӗвӗн тарӑн ыйхипе вӗҫленчӗ.

Я все это подметил, так как провел на шкуне три дня, и мой первый день окончился глубоким сном внезапно приступившей усталости.

XVIII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Мана савӑнӑҫ ҫупӑрланӑ.

Мне было отрадно.

III сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Унӑн кӗсенлӗ пӗчӗк ӳтне сӑлтавсӑр савӑнӑҫлӑ, чирлӗ туйӑм ҫупӑрланӑ, вӑл ӑнланма ҫук хӑпартланупа чыхӑнсах кайнӑ, тӳсмелле мар ҫӗкленӳлӗхне сиксех чӗтрет.

Болезненное, беспричинно радостное чувство распирало его маленькое шелудивое тело, и он захлебывался нелепым восторгом, дрожа от нестерпимого возбуждения.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Мана уйӑх анлӑшӗсен хушшинче тыткӑнласа ҫупӑрланӑ ҫав кӗвӗ сыпӑкӗ халӗ хӑлха тӗлӗнчех янӑрать, ку мухтав кунӗнче, — Ката-Гур утравӗсем патӗнчи тинӗс ҫапӑҫӑвӗ хыҫҫӑн, — чаплӑн юхнӑ юрӑ пек пулчӗ, нумай ҫул иртсен ун чухне эпӗ Ахуан-Скапӑн хӗвел хӗртсе шӑратнӑ ҫыранне, ылтӑн трубасемпе кӑвак чечексен хушшине ҫӗнтерӳне ярса пуснӑччӗ.

Та музыкальная фраза, которая пленила меня среди лунных пространств, звучала теперь прямо в уши, и это было как в день славы, после морской битвы у островов Ката-Гур, когда я, много лет спустя, выходил на раскаленную набережную Ахуан-Скапа, среди золотых труб и синих цветов.

XV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Ҫав тери чаплӑн юла юпса, — ӑна та пысӑк туйӑм ҫупӑрланӑ тейӗн, — Ван-Конет арӑмӗ ҫине ӑшшӑн та тимлӗн пӑхать, хура ҫӳҫӗнчи шурӑ чечеклӗ, ырӑ кӑмӑллӑ хӗр ун ҫумӗнче тӑнӑран тата хитререх те пархатарлӑрах курӑнать.

И, искусно притворясь, что охвачен высоким чувством, серьезно, мягко смотрел на нее Ван-Конет, выглядевший еще красивее и благороднее от близости к нему великодушной девушки с белыми цветами на темной прическе.

V сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

— Э-э-э, эсӗ, тем йӗместӗн пулӗ те? — ачана ҫупӑрланӑ пекех хӗре хӑй ҫумне таччӑн ҫупӑрласа пӑчӑртарӗ йӗкӗт.

Куҫарса пулӑш

9 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Пысӑк япон зончӗ, стена ҫумне тирсе хунӑскер, тӗксӗм платье тӑхӑннӑ пӗчӗк хӗрарӑма хӑйӗн чӑпар тӗсӗпе ҫупӑрланӑ; хӗрлӗ абажур витнӗ ҫӳллӗ бронза лампи хӗрарӑма каҫхи шурӑмпуҫ ҫутипе ҫутатса тӑнӑ.

Большой японский зонт, прикрепленный к стене, осенял пестротой своих красок маленькую женщину в темном платье; высокая бронзовая лампа под красным абажуром обливала ее светом вечерней зари.

VI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫӑвӑн пек чухне анне мӗнле пулнине аса илме хӑтлансан, унӑн яланах пӗрешкел ырӑ кӑмӑлпа савса пӑхакан хӑмӑр куҫӗсем, мӑйӗ ҫинчи кӗске ҫӳҫ пӗрчисем явӑнакан вырӑнтан кӑшт аяларахри тур палли, ҫӗленӗ шурӑ ҫуха, мана час-часах ҫупӑрланӑ тата эпӗ час-часах чуптунӑ ачаш типшӗм алӑ ҫеҫ ман куҫ умне тухса тӑраҫҫӗ; анчах сӑнне пӗтӗмӗшпе тӗшмӗртме ҫук.

Когда я стараюсь вспомнить матушку такою, какою она была в это время, мне представляются только ее карие глаза, выражающие всегда одинаковую доброту и любовь, родинка на шее, немного ниже того места, где вьются маленькие волосики, шитый белый воротничок, нежная сухая рука, которая так часто меня ласкала и которую я так часто целовал; но общее выражение ускользает от меня.

II сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӗсене пӗтӗм полк юратнӑ, ҫупӑрланӑ, ку ӗнтӗ майӗпенех вӗсенче хӑйсем ҫине ҫавӑн пек ытла та хытӑ шанса ӗненес туйӑма ҫуратнӑ.

Их любил весь полк, их баловал весь полк, и со временем это породило в них такую уверенность.

III // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Дика ҫупӑрланӑ чух Уэлдон миссис хӑй хумханнине пытарасшӑн пулчӗ, анчах куҫне ҫавах куҫҫуль тапса тухрӗ.

Обнимая Дика, миссис Уэлдон пыталась сдержать свое волнение, но слезы выступили у нее на глазах.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Аппӑшӗ пурӑннӑ пулсан, шӑллӗ хутне кӗретчех ҫав, ҫакӑн пек вӑхӑтра ӑна ачашланӑ пулӗччӗ, ҫупӑрланӑ пулӗччӗ, ӑшӑ чӗрҫи ҫинче йӑпатнӑ пулӗччӗ.

Эх, была бы жива сестра, уж точно вступилась бы за брата, приласкала бы его сейчас, пожалела, посадив к себе на теплые колени…

IV. «Харам пыр» // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫав териех ывӑнман пулсан, унӑн сӑн-сӑпачбӗ вӗсене хаваслӑхпа ҫупӑрланӑ пулӗччӗ.

Вид которых восхитил бы их, если бы они не чувствовали себя такими утомлёнными.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Юрать-ха пирӗн Паганель тусӑмӑр, ӑна пӗр шухӑш сасартӑк ҫупӑрланӑ та, пирӗн йӑнӑша ӑнланчӗ.

К счастью, наш друг Паганель, осенённый внезапным вдохновением, понял ошибку.

Пӗрремӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вӑл аманса пӗтнӗ те-ха, ӗлӗкхинчен шутласан, ҫурри ҫеҫ юлнӑ, ҫавах эпир ҫав ҫур Гришкӑна та хӗпӗртесех ҫупӑрланӑ пулӑттӑмӑр, теҫҫӗ.

Хучь он и израненный, хучь от него и половинка супротив прежнего осталась, а мы бы и за эту половинку подержались бы с нашим удовольствием.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.