Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Юмана та паян вут хыпрӗ пуль, Вут ҫӗкленет ҫӳле явӑнса, Чӑваш халӑхӗн те, ай, чунӗ пек, Чӑваш ҫыннин ҫунан чунӗ пек.

Куҫарса пулӑш

Иккӗмеш пайӗ // Юхма Мишши. Юхма М. Кӑвал ҫӗмрен: историлле роман. — Шупашкар: «Вучах» библиотеки, 1998. — 352 с.

Мана ҫывӑх ҫыннӑн, ай, чунӗ пек, Савнӑ аннен ҫунан чунӗ пек.

Куҫарса пулӑш

Иккӗмеш пайӗ // Юхма Мишши. Юхма М. Кӑвал ҫӗмрен: историлле роман. — Шупашкар: «Вучах» библиотеки, 1998. — 352 с.

Хурамана паян вут хыпрӗ пуль, Вут ҫӗкленет ҫӳле явӑнса, Мана ҫывӑх ҫыннӑн, ай, чунӗ пек, Савнӑ аттен ҫунан чунӗ пек.

Куҫарса пулӑш

Иккӗмеш пайӗ // Юхма Мишши. Юхма М. Кӑвал ҫӗмрен: историлле роман. — Шупашкар: «Вучах» библиотеки, 1998. — 352 с.

Пилеше те паян вут хыпрӗ пуль, Вут ҫӗкленет ҫӳле явӑнса, Ман тӑванӑн та, ай, чунӗ пек, Ман йӑмӑкӑн ҫунан чунӗ пек.

Куҫарса пулӑш

Иккӗмеш пайӗ // Юхма Мишши. Юхма М. Кӑвал ҫӗмрен: историлле роман. — Шупашкар: «Вучах» библиотеки, 1998. — 352 с.

Вӗренене паян вут хыпрӗ пуль, Вут ҫӗкленет ҫӳле явӑнса, Ман тӑванӑн та, ай, чунӗ пек, Ман тетемӗн ҫунан чунӗ пек.

Куҫарса пулӑш

Иккӗмеш пайӗ // Юхма Мишши. Юхма М. Кӑвал ҫӗмрен: историлле роман. — Шупашкар: «Вучах» библиотеки, 1998. — 352 с.

Пурӗн те аллисенче ҫунан ҫуртасем, Ӑшӗсенче патшана юрас шухӑшсем…

Куҫарса пулӑш

V. Майра Патша // Николай Шупуҫҫынни. Шупуҫҫынни Н.В. Еркӗн: поэма. — Мускав: СССР-ти халӑхсен тӗп издательстви, 1930. — 176 с.

Шупашкартан иртсен мӑрса ларса пыракан ҫунан тупанӗ ҫурӑлса тухрӗ те, кӳршӗ ялта ҫӗр хута ҫуна шырама тиврӗ.

Куҫарса пулӑш

8. Чалӑмри тус // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Ленька ҫунан тепӗр енне чупса кайрӗ те каллех михӗсенчен ҫатӑрласа тытрӗ.

Ленька забежал с другой стороны саней, снова вцепился в мешок.

XVI сыпӑк // Михаил Юрьев. Корольков Ю.М. Леня Голиков партизан: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 340 с.

Вӑл, ылтӑн тытакан тетелӗсене ларта-ларта, Атӑл тӑрӑх анаталла та тӑвалла кустарса ҫӳренӗ; ялсем тӑрӑх тырӑ пуҫтарнӑ, ӑна парӑшсемпе Рыбинскине турттарнӑ; вӑл улталанӑ, хӑш чух хӑйӗн ултавне хӑй те сисмен, хӑш чух — сиснӗ те; улталаннӑ ҫынсенчен ним пытармасӑрах кулнӑ, укҫашӑн ҫунан сӗмсӗр кӑмӑлпа поэзие ҫитиех ҫӗкленнӗ.

Он метался по Волге вверх и вниз, укрепляя и разбрасывая сети, которыми ловил золото: скупал по деревням хлеб, возил его в Рыбинск на своих баржах; обманывал, иногда не замечал этого, порою — замечал, торжествуя, открыто смеялся над обманутыми и, в безумии жажды денег, возвышался до поэзии.

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫак тӗтреллӗ, е лайӑхрах каласан, чирлӗ кун, ҫунан ҫурта ҫине пӑхма та кӑмӑллӑ мар, теттӗм притворсем хурлӑхлӑччӗ; ҫаврака куҫлӑ тӑрӑхла чӳречесен авӑнчӑк кантӑкӗсем ҫинче ҫумӑр куҫҫулӗ юхать.

Свечи при пасмурном, лучше сказать — больном дне, как-то были странно неприятны; темные притворы были печальны; продолговатые окна с круглыми стеклами обливались дождливыми слезами.

VII сыпӑк // Ярукка Сантри. Гоголь Н.В. Иван Иванович Иван Никифоровичпа мӗнле хирӗҫсе кайни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с.

Ҫӳҫӗ арканса кайнӑ хӑйӗн, кӑвар пек ҫунан тути хӗррисем ҫуркаланса пӗтнӗ.

Волосы растрепались, пылающие губы растрескались.

Самарти кунсем-ҫулсем // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

— Олёнкӑшӑн ҫунан, — терӗ Кӑмпа.

— Сохнет по Олене, — сказал Гриб.

Вӑтӑр тӑваттӑмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Ҫунан ҫурта ҫинче вӗҫен Лӗпеш евӗр ҫӗтрӗ ак этем.

Бедняга сгорел, как горит на свече порхающий мотылек.

Ухмахла йӑла // Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Маяковский В.В. Пӗтӗм сасӑпа: сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 158 с. — 149–152 с.

Ҫунан вута пуҫна ан чик, хапӑл туман ҫӗре кӗме ан сӗкӗн.

Так что не суй голову в пекло, не вступай в разговор с теми, кто не рад твоему приезду.

XII. Ятлӑ йыхравҫӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кунта епле иртӗҫ-ши ҫамрӑк чуна ҫӗклентерсе яракан хӗр сӑрисем, тунсӑхланӑ ҫӗнӗ юр тӑрӑх хывӑнакан йӗлме тупанлӑ ҫунан чи малтанхи йӗрӗсем, яш ӗмӗр илӗртмӗш улах сӑрисенчи каҫа та ир тӑвакан ташӑ-юрӑ кунӗсем те кӑҫал Тимрукран юлаҫҫӗ-ши?

И как же пройдут без него будоражащие душу праздники девичьего пива, праздник первого снега, по которому проедут неторопливые полозья с подрезами?

VI. Тӑван ҫуртран аякра // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Саншӑн, ами, ҫунан вута сикме хатӗр.

Да я ради тебя в пылающий костер готов кинуться!

II. Ял мыскарисем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шерккей ҫунан ҫӳҫне аллипе ярса тытрӗ, питне-куҫне хупӑрларӗ, аран пӑлтӑралла ҫитрӗ, алӑк урати урлӑ каҫаймасӑрах хутланса ӳкрӗ.

Оказывается, загорелись волосы, обхватив голову обеими руками, он все-таки выбрался в сени и, не сумев переступить порога, замертво рухнул на пол.

ХХХIII. Ашшӗн каламан сӑмахӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Вӑл чарӑнса тӑрать, хӑйӗн пуҫӗ ҫинчи ҫунан хӗлхем пек чечеке ҫӗклесе, тӑшмана сиснӗ пек чарӑнса тӑрать, вӑрманта хӑйне уйрӑм «фу-фы» текен сасӑпа кӑшкӑрса, куҫа курӑнман тӑшмана хирӗҫ ҫапӑҫнӑ пек ҫӳлелле сике-сике илет.

Он останавливался, высоко поднимал вверх свой пурпуровый цветок на голове — прислушивался, воображая врага, и с особенным, лесным звуком «фу-фы» подпрыгивал вверх, как бы поражая невидимого противника.

Ӑсан // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 63–66 с.

Тавралӑха ҫуркуннехи хӑвӑрт куҫакан каҫ сӗмӗ карса илесси нумай юлман; хӗвел те ялкӑшса ҫунан хӗрӳ ҫаврашкипе анӑҫри кӑвак тӗслӗ, лӗмсӗркке ҫумӑр пӗлӗчӗсен хӗррине сӗртӗннӗ, — анса ларма хатӗрленет.

Уже близки были быстротечные весенние сумерки, уже сходило к закату солнце, касаясь пылающим диском края распростертой на западе лохматой сизой тучи.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Атя, кайрӑмӑр», терӗ те лешне, «эпӗ сана ӑмсанатӑп» текеннине, вырӑн парас тесе, ҫунан пӗр хӗрринелле сиксе ларчӗ, унӑн сасси чӗтренсе тухрӗ.

Поедем», — и даже подвинулся в санях, чтобы дать место тому, который сказал, что ему завидует; голос его дрожал.

I // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.