Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Халь акӑ ту ҫамкинчи хурӑнсем питӗ сайралнӑ.

Куҫарса пулӑш

Вӑрҫӑ килӗрен ҫӳрерӗ // Алексей Афанасьев. А. А. Афанасьев. Юманлӑх ҫулҫӑ тӑкмарӗ: роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 288 с.

Ют ҫын, ачан ҫамкинчи пӑнчӑ ҫинче чарӑнса, ӑна тӳрех куҫран пӑхса куҫӑхтарасран ҫав чӑнахах та сыхлать, тенипе илткеленӗ Саня.

Куҫарса пулӑш

3 // Юрий Скворцов. Скворцов, Ю. И. Ҫул юлташӗ: калавсемпе кӗске повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1975. — 184 с. — 83–127 с.

Вӑл шоферсене тем каларӗ те, аллине капюшонлӑ симӗс куртка кӗсйине чиксе, кӑтра ҫӳҫлӗ ҫара пуҫне ҫиле хирӗҫ пӗксе, ҫул урлӑ каҫрӗ, сӑрт пек ҫӗкленсе тӑракан тӑм купи ҫине ҫӑмӑллӑн чупса хӑпарчӗ, ту-чакӑл ҫамкинчи качака ҫулӗ пек кукӑр-макӑр ансӑр сукмакпа стройкӑн «тӗп урамӗ» еннелле кайса ҫухалчӗ.

Куҫарса пулӑш

IV // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 94–253 с.

Ачан ҫамкинчи мӑкӑльне кӑтартса кулнӑ.

Потом звонко рассмеялась, заметив на лбу мальчика вздувшуюся сизую шишку,

Сӑпай Ваҫук // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Вӑл ҫавӑнтах хӑйӗн лашин ҫамкинчи шурӑ лаптӑкне тислӗкпе сӗрсе лартать, Шигайбайӑн пӗр лашин ҫамки ҫине пурӑпа шурӑ лаптӑк туса лартать.

Он тотчас же намазал навозом белый лоб своего коня, нарисовал мелом на лбу у одной из лошадей Шигайбая белый участок.

Алтӑр-Косе тата Шигайбай // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 21–26 с.

Ҫывӑхранах персе, хӗрачан янах шӑммине ҫӗмӗрсе тӑкнӑ — питҫӑмартийӗпе ҫамкинчи ӳчӗ ҫине тар хӑрӑмӗ путарса кӗнӗ.

У девочки была раздроблена челюсть выстрелом в упор, на щеках и на лбу впился в кожу пороховой нагар.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Анчах пӳрт ҫивитти айӗнче, пӳрт ҫамкинчи чӳрече хӗрринче, икӗ шурӑ кӑвакарчӑн юнашар ларать: пӗри — хӑйӗн мӑшӑрӗ патне кайса килни, тепри — вӑл илсе килни, тен, хӑтарни.

Но под навесом крыши, на самом кра́юшке слухового окна, рядышком сидят два белых голубя — и тот, кто слетал за товарищем, и тот, кого он привел и, может быть, спас.

Кӑвакарчӑн // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 172–173 с.

Сӑрт ҫамкинчи ҫерем ҫине тухса лартӑм.

Я пошёл и сел на склоне холма.

Ҫукнӑҫ // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 51–56 с.

Хуҫи те, хӗрелсе кайса, ҫамкинчи тарне шӑлса та типӗтеймен.

А хозяин становился красным и никак не мог стереть со лба пот.

V. Талант! Талант! // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Вӗрентме чарӑнсан, палламан ҫын ҫамкинчи тарне шӑлкаласа тухса кайрӗ, Федор Тимофеич йӗрӗнсе «фрр» тесе тӳшек ҫине выртрӗ те куҫне хупрӗ.

Ученье кончилось тем, что незнакомец вытер со лба пот и вышел, Федор Тимофеич брезгливо фыркнул, лег на матрасик и закрыл глаза.

IV. Тӗлӗнмелле мыскара // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Хур ывӑннӑччӗ ӗнтӗ, палламан ҫын та ӗшенсе ҫитнӗччӗ, ҫамкинчи тарне шӑлкаласа: — Марья, чӗн-ха кунта Хаврония Ивановнӑна, — терӗ вӑл.

Утомив гуся и себя, незнакомец вытер со лба пот и крикнул: — Марья, позови-ка сюда Хавронью Ивановну!

IV. Тӗлӗнмелле мыскара // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Ҫамкинчи пӗркеленчӗксенчен, канавсемпе шарласа анакан ҫурхи шыв пек, тар пӑчӑртатса юхрӗ, шупка сарӑ тӗслӗ кӗске куҫ тӗкӗсем хӑвӑрт-хӑвӑрт мӑчлатса илчӗҫ, куҫӗсем айӑплӑн кулкаласа пӑхрӗҫ.

По морщинам лба, как по ерикам вешняя вода, стремительно сыпал пот, короткие белесые ресницы часто мигали, а глаза смотрели улыбчиво и виновато.

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.