Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Больница — госпиталь мар, унта салтаксем хуллен кӑна юрланисем те, вӗсем пӗр-пӗринпе шӳтлени те, тавлашни те илтӗнмест.

Куҫарса пулӑш

V // Александр Клементьев. Клементьев А.К. Вунҫиччӗрисем: повеҫсемпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1981. — 216 с. — 3–56 с.

Ку хушӑра кӗлет патӗнче кӑшкӑрашса юрланисем шӑпланчӗҫ.

Куҫарса пулӑш

Хӗве хупсан // Юхма Мишши. Юхма М. Кӑвал ҫӗмрен: историлле роман. — Шупашкар: «Вучах» библиотеки, 1998. — 352 с.

Вӑхӑт пилӗк сехет кӑна — унӑн ҫывӑрас килмест: хӑйӗн тусӗпе, Тимушпа, Кӑканар шывӗнче пулӑ сӗрни аса килет, Киремет вӑрманӗнче хурӑн ҫырли пуҫтарни, каҫхи вӑйӑсенче карталанса юрланисем аса килеҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

2 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Ӳсӗрӗн вӑрҫнисем, юрланисем илтӗнеҫҫӗ.

Слышались пьяные песни, ругань.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Студентсен пӳлӗмӗсенчен юрланисем илтӗннӗ.

Из комнат студентов доносилось пение.

Ҫирӗм ҫиччӗмӗш сыпӑк // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.

Серёжа чарӑнса тӑрса вӗсем ҫине тинкерсе пӑхма шутланӑччӗ, анчах ҫав самантрах Воскресенски урамра ура сассисем тата шӑхӑрса юрланисем илтӗнсе кайнӑ.

Сережа хотел остановиться и посмотреть на них, но тут с Воскресенской улицы донесся топот ног и громкая песня со свистом.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.

Тротуарсем ҫинчен ҫул ҫине юр ывӑтаҫҫӗ, ҫынсем пӗр-пӗрин патне хӑнана ҫӳреҫҫӗ, ҫӗр варринче юрланисем те илтӗнеҫҫӗ, ура айӗнче юр кӑчӑртатать.

Снег сбрасывали с тротуаров на дорогу и ходили друг к другу в гости, и среди ночи раздавались песни, скрипели шаги на снегу.

XIV // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Дикарьсем ахӑрашса ҫухӑрашнисемпе юрланисем питех те лайӑх илтӗнеҫҫӗ, таркӑнсемпе дикарьсем хушшинче ултҫӗр фут мар, аллӑ фут кӑна теме пулать.

Крики, возгласы, песни дикарей доносились до вершины горы так отчётливо, славно не шестьсот, а пятьдесят футов разделяли враждующие лагери.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Анчах та пӑхӑр-ха намӑс ҫуртӗнчи ҫав телейсӗр те йӗрӗнчӗк хӗрсем ҫине, унтан аристократла барыньӑсем ҫине пӑхӑр: ҫав тумтирсемех, ҫав духисемех, ҫавӑн пекех ҫара хулпуҫҫисем, алӑсем, кӑкӑрсем, купарчана мӑкӑртса илемлӗрех кӑтартас тени те ҫавах; ҫавӑн пекех хаклӑ та илемлӗ ахах-мерченшӗн вилсе каяс пек ҫунни; вӑхӑта хаваслӑ ирттересси те, ташӑпа музыка та, юрланисем те — ҫавсемех.

Но посмотрите на тех, на несчастных презираемых, и на самых высших светских барынь: те же наряды, те же фасоны, те же духи, то же оголение рук, плеч, грудей и обтягивание выставленного зада, та же страсть к камушкам, к дорогим, блестящим вещам, те же увеселения, танцы и музыка, пенье.

VI // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Плошадьре, лавккан уҫса хунӑ тата ҫутӑ ӳкнӗ алӑкӗ умӗнче, казаксемпе хӗрсен ушкӑнӗ хура та шуррӑн курӑнать, хытӑ юрланисем, кулнисем, калаҫнисем илтӗнеҫҫӗ.

На площади, против отворенной и освещенной двери лавки, чернеется и белеется толпа казаков и девок и слышатся громкие песни, смех и говор.

XXXVIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Калаҫнисем, кулнисем, юрланисем, хӗвӗлҫаврӑнӑш катнӑ сасӑсем пурте пӗр хутӑш илтӗнеҫҫӗ, анчах халь вӗсем кӑнтӑрлахинчен уҫӑрах илтӗнеҫҫӗ.

Говор, смех, песни и щелканье семечек звучали так же смешанно, но отчетливее, чем днем.

XXXVIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.