Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Анука ачисен ҫак айӑпсӑр вӑййинче вӗсен пулӑслӑхри юратӑвӗн пысӑк туйӑмӗпе туслӑхӗ ҫуралассӑн туйӑнать.

Куҫарса пулӑш

I // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 2-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Таврара унӑн кӑкӑрӗнче ӑшӑнса ирӗлнӗ, ун юратӑвӗн ӑшшипе тулнӑ сывлӑш тӑрать пек.

Куҫарса пулӑш

11 // Юрий Скворцов. Скворцов, Ю. И. Ҫул юлташӗ: калавсемпе кӗске повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1975. — 184 с. — 128–184 с.

Ман ҫывӑхри шукӑль тумланнӑ, хӗрлӗ-сарӑ ҫӳҫне кӗске кастарнӑ хӗрпе ҫӳҫлемес, хура ҫӗрле ҫуралнӑ каччӑ та, лӳ те тумасӑр евӗклӗн ыталаннӑскерсем, вӑхӑтлӑха хӑйсен ҫамрӑк юратӑвӗн чӗрӗ, пал-пал та йӑлтӑр-йӑлтӑр кӑвайтне пыл-ҫуран та тутлин шерпечӗпе сапса сӳнтернӗ.

Куҫарса пулӑш

Вӑрттӑн сыхлавҫӑ // Василий Сипет. Сипет В.Н. Калавсем. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2019. — 224 с. 36–70 с.

Малтанах Лена, ихӗлтете — ихӗлтете, ҫакна хирӗҫленҫи турӗ, пуҫне апла-капла пӑркаларӗ, тутине Павӑл тутипе тӗкӗнтертме именчӗ, анчах ку нумая пымарӗ — тахҫантанпах сӑваплӑ вут пек тасан упранса пурӑннӑ туйӑмӗ шалтан вӗҫерӗнсе кайрӗ те (вӗҫертессе кӗтнӗскер!) вӑл савнин ачаш та хӗрӳ юратӑвӗн ытамне «пуҫне ҫухатсах», пӗр «ҫылӑхсӑр» тап-таса чунӗн пӗтӗм хӗрӳлӗхӗпе, виҫесӗр ачашлӑхӗпе ыткӑнчӗ.

Куҫарса пулӑш

Мӑнтӑрккапа Вӑрӑмкка (е Турӑ пӳрни) // Василий Сипет. Сипет В.Н. Калавсем. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2019. — 224 с. 8–35 с.

Ҫав ҫулах вӗсем, хӑйсен пӗрремӗш тата юлашки юратӑвӗн «чечекӗ» сарӑлса ҫитсен, «акана тухма ҫӗрӗ пиҫсе ҫитнӗ» май, студентла-комсомолла туй туса, пиллӗкмӗш курсра вӗренекен Полина Кораблевапа ҫемье ҫавӑрчӗҫ.

Куҫарса пулӑш

Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта // Василий Сипет. Сипет В. Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта: повесть. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2017. — 196 с.

Ухмаха ернӗ юратӑвӗн лӑпкӑ тилӗрӗвӗ Суринэне мӗн те-тӗр тума хистет; чунӗ унӑн тарӑхмаллипех тарӑхать, вилмелле телейсӗрлӗхпе кисреннӗ шухӑшӗсем этем шухӑшӗсен ӗренкинчен тухнӑ, — вӗсем ҫинче ӑншӑрт ҫапнин хаяр мӗлки выртать, вӑл асапланакан ӑна-тӑна арпаштарать те аркатать.

Тихая ярость обезумевшей любви толкала Суринэ к действию; душа ее возмутилась, и мысли, сраженные смертельным несчастьем, перестали быть мыслями человеческими, — грозная тень исступления легла в них, смешав и сокрушив страдающее сознание.

Пьерпа Суринэ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 276–284 с.

Унӑн кӗлӗ тӑвас килет, анчах кӗлӗ шухӑшне ҫине-ҫинех иртнӗлӗхӗ аса килни хӑваласа пусарать; юратӑвӗн унчченхи кунсенчи чи сивлек страницисем те халӗ ҫутӑ уяв евӗр туйӑнаҫҫӗ.

Ей хотелось молиться, но мысль о молитве настойчиво перебивалась воспоминаниями прошлого, где самые мрачные страницы ее любви казались теперь светлыми праздниками.

Пьерпа Суринэ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 276–284 с.

Яла таврӑнсан та ывӑлӗпе пӗрремӗш юратӑвӗн сӑнарӗсем Саша асӗнчен каймарӗҫ.

Куҫарса пулӑш

Ӑш вӑркатмӑш // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 68–99 c.

Алексей Михайлович юратӑвӗн пӗтӗм тарӑнӑшӗ сасартӑк курӑнса каяс пулсан, еплерех тыткалӗччӗ-ши хӑйне Шагалов, паллӑ мар.

Неизвестно, как бы повел себя Шагалов, приоткройся ему вдруг истинная глубина отношений к нему Алексея Михайловича.

Иккӗмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Авдотья Васильевна пурнӑҫӗн пӗртен-пӗр тӗллевӗ — упӑшки юратӑвне тивӗҫлӗ пуласси; анчах вӑл хӑйӗн юратӑвӗн мӗнпур вӑйне тата хӑйне уншӑн парнене кӳме хатӗррине кӑтартса парас шутпа ун кӑмӑлне мӗн килмест, юриех ҫавна кӑна тунӑн туйӑнать.

Единственная цель ее жизни была приобретение любви своего мужа; но она делала, казалось, нарочно все, что только могло быть ему неприятно, и все с целью доказать ему всю силу своей любви и готовности самопожертвования.

ХLII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ӗлӗкхиллех лӑппи-лаппи хур уриллӗ те хайлавсӑр калаҫакан пӗр йӗре Любочка кӑна амаҫурне юратса пӑрахрӗ, пӗтӗм ҫемьене унпа туслаштарасшӑн ытла та айванла, тепӗр чухне иментерсех ямалла тӑрӑшрӗ; ун вырӑнне вара Авдотья Васильевна, аттене хӗрӳллӗн юратнисӗр пуҫне, хӑйӗн юратӑвӗн тумламне тӗнчере пӗртен-пӗр ҫынна — Любочкӑна уйӑрса пачӗ.

Одна плаксивая Любочка, с ее гусиными ногами и нехитрыми разговорами, полюбила мачеху и весьма наивно и иногда неловко старалась сблизить ее со всем нашим семейством; зато и единственное лицо во всем мире, к которому, кроме ее страстной любви к папа, Авдотья Васильевна имела хоть каплю привязанности, была Любочка.

ХLII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Хӑйӗн юратӑвӗн мӗнпур вӑйне темиҫе ҫул хушши пӗтӗҫтерсе тӑнӑ ҫынран турӑ ӑна вӑрахлӑха мар уйӑрнине вӑл ҫирӗппӗн шанать.

Она твердо надеялась, что бог ненадолго разлучил ее с тою, на которой столько лет была сосредоточена вся сила ее любви.

XXVIII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Хӑйсен юратӑвӗн малтанхи кунӗнчи пекех савӑнӑҫлӑ вӗсем.

Счастливые, как в первый день своей любви.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Ачасен пӗтӗм тӗнчене савакан юратӑвӗн ҫулӑмӗнче ҫӗнӗ пурнӑҫ ҫуралса пырать.

Совершается жизнь новая, в пламени любви детей ко всему миру.

XXVIII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

— Эпӗ ҫапах тавара, хӑйӗн пурӑнӑҫне хӗрарӑм юратӑвӗн карти ҫине лартса, вӑл картӑна ҫапса пӑрахсан йӳҫсе кайнӑ, нимӗн тума пултарайми пуличченех аялалла персе аннӑ ҫын — арҫын мар, аҫа мар, тетӗп.

— А я все-таки скажу, что человек, который всю свою жизнь поставил на карту женской любви и, когда ему эту карту убили, раскис и опустился до того, что ни на что не стал способен, этакой человек — не мужчина, не самец.

VII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Астӑватӑп, вӑл вӑхӑтра хӗрарӑм юратӑвӗн мӗлки нихҫан та ман асӑмра уҫӑмлан курӑнманччӗ темелле; анчах ман мӗнпур шухӑшӑмра, мӗн пур туйӑмра эпӗ кӑшт ҫеҫ ӑнланса иле пуҫланӑ вӑтанчӑк сисӗм, темӗн ҫӗннине, хӗрарӑмӑн ҫепӗҫлӗхне, ачашлӑхне сисни-туни пурччӗ.

Помнится, в то время образ женщины, призрак женской любви почти никогда не возникал определенными очертаниями в моем уме; но во всем, что я думал, во всем, что я ощущал, таилось полусознанное, стыдливое предчувствие чего-то нового, несказанно сладкого, женского…

I // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Купаланнӑ кашни кирпӗчӗнче, тимӗр картан кашни кукринче чӑваш халӑхӗн чӗринче вырнаҫнӑ юратӑвӗн пӗр пайӗ, ӑшши вырнаҫнӑ тесен те юрать, мӗншӗн тесен палӑк уҫма мулне ялсерен пуҫтарнӑ.

Куҫарса пулӑш

Халӑх вӑйӗпе // Елена ХЛЫНОВА. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 4 стр.

Вӑл ывӑлӗ ҫинчен куҫне илмен, ун куҫӗнче Сергей пӗчӗкрен пӗлнӗ амӑш юратӑвӗн хӗлхемне курнӑ, вӑл хӗлхем халӗ те ҫутӑрах пек туйӑннӑ.

Она не сводила глаз с сына, и во взгляде ее Сергей видел знакомый ему еще с детских лет луч материнской ласки…

XXVI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Улыбышева, ӗҫ мӗн ҫинчен пынине пӗлмесӗр, стакансем ҫине лӑпкӑн чей тултарнӑ, Катя вара ҫав сӑмахсем тӳрех унӑн юратӑвӗн шӑпипе ҫыхӑнса тӑнине пӗрре те ӑнланман.

Улыбышева спокойно разливала чай, не зная, в чем дело, а Катя совершенно не поняла, что произнесенные слова находились в прямой связи с судьбой ее любви.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Ҫапла, акӑ вӑл темиҫе хӗрарӑм хӑйсен ӳтне, хӑйсен ачаш ӑшшипе хӑйсен юратӑвӗн калама ҫук пысӑк вӑрттӑнлӑхне кирек кама та паракан вырӑна каять.

Да, вот он едет в то место, где несколько женщин отдают кому угодно свое тело, свои ласки и великую тайну своей любви.

XVIII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.