Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

юратасса (тĕпĕ: юрат) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ӗмӗтленеттӗм эпӗ, пурнӑҫ ҫулӗ ҫинче Шура пекех ырӑ ҫынна тӗл пуласса, вӑл мана Шура пекех юратасса, эпӗ те ӑна Шурӑна савнӑ пекех савасса шанаттӑм, ҫав тӗлпулу часах пуласса кӗтеттӗм.

Куҫарса пулӑш

IV // Александр Клементьев. Клементьев А.К. Вунҫиччӗрисем: повеҫсемпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1981. — 216 с. — 3–56 с.

Эрхип нихҫан та Вӑрӑм Палюк хӗрӗ Улька хӑйне юратасса ӗненмен.

Куҫарса пулӑш

Вӑрҫӑ килӗрен ҫӳрерӗ // Алексей Афанасьев. А. А. Афанасьев. Юманлӑх ҫулҫӑ тӑкмарӗ: роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 288 с.

Ӳлӗмрен юратасса шанса пурӑнтӑм ҫак кунччен.

Куҫарса пулӑш

4 // Николай Андреев. https://chuvash.org/lib/haylav/8101.html

Юратасса юратать вӑл сӑмах ваклама, ытлашши те калаҫать.

Куҫарса пулӑш

I // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 357–367 с.

Мана хирӗҫ мар пулсан, теприне хирӗҫ чупса кайӗ вӑл, хӑйне лӑпкаса-ҫупӑрласа юратасса туйса, кирек кам ҫумӗнче те евӗклӗн ачашланӗ.

Куҫарса пулӑш

IV // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 306–337 с.

— Вӑл сана ахаль ҫеҫ ӳпкелет, юратасса чӗререн юратать.

— Бранит она тебя только для порядка, а вот любит по-настоящему.

XIV // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Дунечка ырӑ, лайӑх хӗр тата ҫамрӑках та мар ӗнтӗ; ачамсем, эсир ӑна юратасса эпӗ шанса тӑратӑп, вӑл сире чунтан юратса пӑрахма ӗлкӗрнӗ те ӗнтӗ, вӑл лайӑхскер.

Дунечка добрая, милая девушка, уж не очень молода; я надеюсь, вы ее полюбите, дети, а она уже вас любит от души, она хорошая.

XXXV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Юратасса эп Вассӑна юратнӑ.

А Вассу любил крепко.

Иккӗмӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

— Эпӗ тӗлӗнетӗп унран, анчах юратасса — ҫук, юратмастӑп!

— Я удивляюсь, а любить — нет!

XXVII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Эсир пире юратасса эпӗ шансах тӑратӑп: эсир пусмӑртисене пурне те юрататӑр…

Я уверен, вы полюбите нас: вы всех притесненных любите.

XIV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Вӑл мана хӑҫан та пулсан юратасса эпӗ кӗҫӗрхи каҫчен ҫаплах шанса пурӑнаттӑмччӗ-ха…

До нынешнего вечера я мог надеяться, что и она со временем меня полюбит.

V // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Ӑна Славка юратасса эпӗ пӗлетӗп.

Я знал, что Славке он очень нравится.

Параппанҫӑ кун-ҫулӗ // Леонид Агаков. Гайдар, Аркадий Петрович. Параппанҫӑ кун-ҫулӗ: повесть; вырӑсларан Л.Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1957. — 132 с.

— Иосиф Виссарионович вара кӑштах чӗнмесӗр тӑнӑ та унран ҫапла ыйтнӑ: «Эсӗ тин ҫитӗнсе ҫитетӗн-ха. Юратасса та халӗ ҫеҫ юратма пуҫланӑ пуль-ха, ун пек чуну та шӑпчӑк майлӑ… Хӑраса ӳкмӗн-и?» тенӗ вӑл.

— Помолчал он, Иосиф Виссарионович-то, и спрашивает: «Не дрогнешь? Девушка ты и, так сказать, только в пору весны вступила. Может, в сердце-то твоем любовь первая, а в такое время душа, известно, только крылья распускает, нежности в ней столь… вроде соловья она».

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Эпӗ хам юратасса кӗтетӗр-им эсир?

— Вы хотите ответного признания?

11 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Юратасса вӑл ӑна хӑйӗнче ҫук паха енӗсемшӗн юратнӑ: ӗҫе пӗтӗм чун-чӗререн парӑннишӗн тата чӗринче пӗр тумлам та хыткукарлӑх пулманшӑн хисепленӗ.

Любил именно за те качества, каких не хватало ему самому: за самозабвенное отношение к делу и за абсолютное бескорыстие.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Юратасса та мӗнле юратать, э?

И как любит, а?

II // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ҫавӑншӑн вӗсем мана хытӑ юратасса вӑл ҫирӗп шанса тӑнӑ.

Он был уверен, что за это они крепко полюбят меня.

Ҫирӗм виҫҫӗмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Соловцов унта Катерина Васильевна ӑна юратасса нихҫан та ӗмӗтленменни, хӑй ӑна хӑш чухне кӑна курнишӗн те савӑнни, ҫавӑнпа хӑйне телейлӗ туйни, ахаль ҫеҫ, калаҫмасӑр курнишӗн те телейлӗ туйни ҫинчен ҫырнӑ; халӗ ӗнтӗ эпӗ ҫав телейсӗрех тӑрса юлтӑм, ҫапах та эпӗ, телейсӗр пулсан та, телейлӗ тенӗ вӑл, ним те ыйтман, ним тӑвасси килни ҫинчен те каламан.

В том смысле, что Соловцов никогда не надеялся взаимности Катерины Васильевны, что для его счастия было довольно только видеть ее иногда, даже и не говорить с нею, только видеть; что он жертвует и этим счастьем и все-таки счастлив, и несчастлив, и тому подобное, и никаких ни просьб, ни желаний.

IV // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Этем яланах кама та пулин юратасшӑн; анчах хӑшпӗр чух вӑл хӑйӗн юратӑвне путарса лартать, варалать; хӑш-пӗр чух хӑйӗн чи ҫывӑх ҫыннин пурнӑҫне пӑсма пултарать, мӗншӗн тесен вӑл ӑна — юратасса юратать те — хисеплемест.

Человек всегда хочет возложить свою любовь на кого-нибудь, хотя иногда он ею давит, иногда пачкает, он может отравить жизнь ближнего своей любовью, потому что, любя, не уважает любимого.

Ҫирӗм улттӑпа пӗрре // Петӗр Хусанкай. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 119–131 стр.

Ӑна, хам юратасса шантармасӑр, ман еине киленсе пӑхма чармастӑп кӑна; ҫав хушӑрах ытти тем чухлӗ хӗрарӑм хайсене ун ҫумӗнче телейлӗ тесе шутлӗччӗҫ».

Право любоваться мною бескорыстно и не сметь подумать о взаимности, когда столько других женщин сочли бы себя счастливыми…»

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех