Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ыйткалакан сăмах пирĕн базăра пур.
ыйткалакан (тĕпĕ: ыйткалакан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Унӑн витӗр курӑнакан ҫурчӗсен йӑлтӑрти эрешмен картийӗ тӑрӑх, ыйткалакан ҫӗтӗк-ҫурӑкӗнчи пыйтӑсем пек, тӗссӗр куҫлӑ кӑвак ҫынсем вуншар пинӗн кичеммӗн шӑвӑнаҫҫӗ.

В блестящей паутине его прозрачных зданий, подобно вшам в лохмотьях нищего, скучно ползают десятки тысяч серых людей с бесцветными глазами.

Кичемлӗх патшалӑхӗ // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 671–683 стр.

Сывлӑшра — хунарти ҫутӑ пӗр кӗвӗллӗн юхса чӑшӑлтатни илтӗнет; ҫӑтӑр-ҫатӑр музыка, органӑн йывӑҫран тунӑ чӗлӗхӗсем ыйткалакан сассипе юрлаҫҫӗ, тата пӗҫерме лартнӑ апат-ҫимӗҫӗн пӗр чарӑнми шӑхравлӑ ҫинҫе сасси.

В воздухе течет ровной струей шипение огня в фонарях, носятся лохмотья музыки, нищенское пение деревянных дудок органов и тонкий, непрерывный свист жаровен.

Кичемлӗх патшалӑхӗ // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 671–683 стр.

Унӑн куҫӗсем — илемсӗр пичӗ ҫинчи ачанни пек айӑпсӑр куҫсем — ыйткалакан куллипе мар, пуян ҫын куҫӗпе йӑлкӑшса тӑраҫҫӗ — вӗсем ним те йӑлӑнмаҫҫӗ, хӑйсем тем парса ырӑ тӑвасса шантараҫҫӗ.

И глаза ее — детские глаза на безобразном лице — улыбались улыбкой не нищей, а человека богатого, которому есть чем поблагодарить.

Инкер-синкер // Александр Артемьев. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 191–208 стр.

Ыйткалакан пулса юлчӗ».

Нищим стал.

II сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.

— Ну, ҫак ыйткалакан историне илтрӗн-и? — терӗ Штольц хӑйӗн юлташне.

— Ну, ты слышал историю этого нищего? — сказал Штольц своему приятелю.

XI сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Акӑ ватӑ ҫын, шӑпах ыйткалакан йышшисенчен пӗри пулас.

Вот старик, тип нищего, кажется, самый нормальный.

XI сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Эпӗ ӑна ыйтмастӑп, — хирӗҫлерӗ литератор: — манӑн ҫакна пӗлес килет: мӗнле майпа ыйткалакан пулса кайма, ҫавӑн пек тӑрса юлма пулать?

— Я не то спрашиваю, — возразил литератор, — я хотел бы знать: как можно сделаться нищим, стать в это положение?

XI сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Ме, акӑ сана, хӑвна валли сюртук туян, — терӗ вӑл: — пӑх-ха, эсӗ ыйткалакан пекех.

— На, вот тебе, да купи себе сюртук, — сказал он, — посмотри, ты точно нищий.

VI сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Обломов питӗ мӗскӗннӗн, чӗрене ыраттармалла вӑтанчӑклӑн кулса илчӗ; ҫӗтӗк-ҫурӑк ыйткалакан, хӑйне ҫарамас ҫӳренӗшӗн ӳпкелесен, ҫапла кулать.

Он в ответ улыбнулся как-то жалко, болезненно-стыдливо, как нищий, которого упрекнули его наготой.

XI сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Вӑл кил-хушшинчен пӑвӑрлӑ кӗсрепе тухса кайнӑ чухне пӑхма намӑс: ыйткалакан пекех!

Срам посмотреть, как выезжаете со двора на бурой кобыле: точно нищие!

X сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Пилӗк пус кунта ҫуларанпах выртнӑ пулмалла, ӑна е укҫалла вылякан мастеровойсем, е йывӑҫ тӗмӗ айӗнче ҫывӑракан ыйткалакан ӳкернӗ пулмалла.

Вернее всего, пятак пролежал здесь с лета, когда его потеряли игравшие в орлянку мастеровые или обронила ночевавшая под кустом нищенка.

XXXII. Тӗтре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫав ҫӳлӗк ҫинчех салтаксем панӑ ҫӑкӑр выртнӑ, ӑна типесрен, нӳрлӗ тутӑр таткипе чӗркенӗ, унтах консерва банкинчен тунӑ кружка, шӑвӑҫ чашкӑ ҫинче салтаксем панӑ пӑтӑ, икӗ йывӑҫ кашӑк, шапа хуранӗ ҫинче кӑшт шултӑра кӑвак тӑвар пулнӑ, пӗр сӑмахпа каласан, ҫав ҫӳлӗк ҫинче ыйткалакан пек чухӑн ҫынсен мӗнпур пурлӑхне тирпейлӗ йӗркелесе лартнӑ.

Там же были солдатский хлеб, завернутый в сырую тряпочку, чтоб не высох, кружка, сделанная из консервной банки, жестяная мисочка с солдатской кашей, две деревянные ложки, немного крупной соли в большой синей раковине мидии — словом, все это нищее, но необыкновенно аккуратное хозяйство.

XV. Кимӗ тинӗсре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӗсен вӑрламалли япала нимех те ҫук, тата камӑн кӑмӑл ҫӗкленӗ ыйткалакан япалине вӑрлама?

Во-первых, красть было нечего, а во-вторых, у кого бы хватило совести воровать у нищих?

XI. Гаврик // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ыйткалакан вилсен, вӑл хӑй валли тупӑк укҫасӑрах туянать, — тенӗ.

А нищий мертвец и даром берет себе гроб.

Тупӑкҫӑ // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Ҫавӑн пекех тата уйрӑм ҫынсемпе ҫыхӑннӑ кӗлӗсем те пур (ыйткалакан кӗлли, мунча кӗлли, сурӑх каснӑ чухне кӗлтумалли т.ыт.те).

Куҫарса пулӑш

Кӗлӗ тата пил сӑмахӗсем // Виталий Родионов. Пилсемпе кӗлӗсем // Шупашкар: Чӑваш кенеке издательстви, 2005. — 5-11 с.

— Хамӑр пулӑшас чух, хамӑр ыйткалакан пек килӗрен киле кӗрсе ҫӳретпӗр.

Куҫарса пулӑш

Савӑнӑҫпа хурлӑх юнашарах // Алексей Афанасьев. А. А. Афанасьев. Юманлӑх ҫулҫӑ тӑкмарӗ: роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 288 с.

Вӑл чӑн та ыйткалакан пек тумланнӑччӗ.

Куҫарса пулӑш

XXIII // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 2-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Чухӑн валли ҫуркунне савӑнӑҫпа пӗрлех выҫлӑх, ыйткалакан хутаҫне илсе килет.

Куҫарса пулӑш

II // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 2-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Эсӗ ӑна ыйткалакан хутаҫӗпе улӑштартӑн.

Куҫарса пулӑш

I // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 2-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

— Мӗн туса хутӑн эс, ыйткалакан пыйтлӑ курак?! — ҫиллине шӑнӑраймасӑр чукмарӗпе хӑмсарать ӑста.

Куҫарса пулӑш

Пулӑ патши // Геннадий Эсекел. Эсекел-Никифоров, Геннадий Леонтьевич. Вӗҫекен пан улмисем: халапсем, юмахсем, калавсем: [вӑтам ҫулхи шкул ачисем валли]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2019. — 60 с. — 3–11 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех